Było kiedyś w kraju wielkie poruszenie z powodu dzika, który chłopom pola rozgrzebywał, zabijał bydło, a i człowiekowi niejednemu swymi kłami brzuch rozpruł. Król obiecał wielką nagrodę każdemu, kto kraj jego od tej plagi uwolni, lecz zwierze tak było wielkie i silne, że nikt się nawet w pobliże lasu, w którym mieszkał, nie ważył. W końcu król kazał ogłosić, że kto złapie lub zabije dzika, dostanie jego jedyną córkę za żonę.
A w kraju tym żyło dwóch braci, synów pewnego biednego człowieka. Zgłosili się oni u króla by podjąć wyzwanie. Starszy był podstępny i mądry, uczynił to z pychy, młodszy zaś niewinny i głupi, zrobił to z serca. Król rzekł: "Aby mieć pewność, że zwierza znajdziecie, wejdziecie w las z przeciwnych stron." Wszedł więc do niego starszy z zachodu, a młodszy ze wschodu. A gdy młodszy szedł już chwilę, wyszedł do niego malutki człowieczek, który trzymał w ręku czarną włócznię i rzekł: "Daję ci tę włócznię, bo twe serce jest niewinne, możesz z nią bez lęku wyjść dzikowi naprzeciw, nie zrobi nic złego." Podziękował człowieczkowi, wziął włócznię na ramię i bez trwogi ruszył dalej. Niedługo potem ujrzał zwierza, który ruszy ł na niego, pochylił więc włócznię w jego stronę, a zwierz w swej dzikiej złości nadział się na nią tak mocno, że serce jego przebiło na pół. Wziął tedy potwora na plecy i ruszył do domu by zanieść go królowi.
Wyszedł z drugiej strony lasu, a stał tam dom, gzie ludzie raczyli się winem i tańcem. Był tam też jego starszy brat. Myślał, że świnia mu nie ucieknie, a warto by dodać sobie winem kurażu. Lecz gdy ujrzał młodszego, jak wychodzi z lasu pod ciężarem zdobyczy, jego zawistne i złe serce nie zaznało spokoju. Zawołał do niego: "wejdź, drogi bracie, odpocznij, wzmocnij się kubkiem wina." Młodszy nie przeczuwał niczego złego, wszedł do środka i opowiedział mu od dobrym człowieczku, który dał mu włócznię, którą zabił dzika.
Starszy przetrzymał go aż do wieczoru, potem zaś poszli razem. Gdy w ciemności przechodzili mostem przez strumień, puścił starszy młodszego przodem, a gdy już byli po środku wody, zadał mu od tyłu cios, że martwy zwalił w dół. Pogrzebał go pod mostem, wziął świnię i zaniósł ją królowi mówiąc, że sam ją zabił. W nagrodę dostał córkę króla za żonę. Gdy młodszy brat długo nie wracał, rzekł: "Świnia rozpruła mu brzuch" i wszyscy w to wierzyli.
Lecz przed Bogiem nic się nie ukryje, więc i ten czyn musiał wyjść na światło dnia. Po wielu latach pewien pasterz pędził swe stado przez most. Zobaczył na dole w piasku śnieżnobiałą kość i pomyślał sobie, że dobry byłby z niej ustnik. Zszedł na dół, podniósł ją i wyciął z niej ustnik do swego rogu. Gdy dmuchnął pierwszy raz, zaczęła śpiewać ku zdziwieniu pasterza:
"Ach, pastuszku sprawiła do złość
Że dmuchasz dziś w moją kość
Mój brat mnie zamordował
Pod mostem mnie pochował
Dla dzika spłynęła krew do rzeczki
Dla króla jedynej córeczki"
Że dmuchasz dziś w moją kość
Mój brat mnie zamordował
Pod mostem mnie pochował
Dla dzika spłynęła krew do rzeczki
Dla króla jedynej córeczki"
"Cóż za cudowny róg," powiedział pasterz, "śpiewa sam z siebie. Muszę go zanieść memu panu, królowi." Gdy przyszedł z nim do króla, róg znowu zaśpiewał swą piosnkę. Król dobrze ją zrozumiał, kazał odkryć ziemię po mostem, a żebra zabitego znów ujrzały światło. Zły brat nie mógł wyprzeć się czynu, zaszyto go w worki i żywcem utopiono. Kości zamordowanego złożono w pięknym grobie na kościelnym podwórcu, by spoczywały w pokoju na wieki.
Tłumaczył Jacek Fijołek, © Jacek Fijołek
从前有个国家来了一头野猪。 它践踏耕地、咬杀牲畜，还用尖利的獠牙咬人，人们为此痛苦不堪。 国王宣布只要有人能将王国从这一灾难中拯救出来，他就会大大地赏赐他。 可是野猪太大了，而且强不可敌，因此谁也不敢接近它藏身的那片森林。 最后国王宣布：谁若能捕获或者杀死那头野猪，他就能娶国王的独生女为妻。
在乡下住着两兄弟，是穷人家的孩子。 老大狡猾精明却缺乏勇气；弟弟单纯而心地善良。 两兄弟说他们愿意接受这个危及生命的使命。 国王对他们说："为了让你们能确实找到那头野兽，你们两人必须分头从两个方向进森林。"于是，哥哥从西头走，弟弟从东边进。
弟弟走了没多远就遇到一个小个子男人。 他手里握着一支黑色长矛，对弟弟说："我把这支长矛给你，因为你心地纯洁善良；你拿着这长矛，只管大胆去斗那野猪，长矛会帮你的。"
弟弟谢过那小个男子，扛起长矛，毫不畏惧地继续赶路。
不久，他看到了那头野猪，便用长矛对准了朝他扑来的野兽。 野猪气疯了，它冲得太快太猛，结果长矛把它的心脏划成了两半。 弟弟扛起巨兽往回走。
森林另一端的入口处有座房子，人们在那里饮酒、跳舞作乐。 弟弟来到那儿时，哥哥早已坐在里面了，他以为野猪反正逃不出他的手心，于是先喝点酒壮胆。 当他看到弟弟带着战利品从森林里返回时，邪恶的心里充满了嫉妒，无法平息。 他对弟弟喊道："进来吧，亲爱的弟弟，喝杯酒歇歇。"
从无戒心的弟弟走了进去，把好心男人给他长矛、自己又如何用长矛制服野猪的经过告诉了哥哥。
哥哥留弟弟一起喝酒直到天色将晚，然后一道离开了小屋，在黑暗中赶路。 他们来到小河上的一座桥跟前，哥哥让弟弟走在前面，走到桥心时，哥哥对准弟弟的后脑勺狠狠一击，弟弟倒下死了。 哥哥将弟弟埋在桥下，自己扛起野猪去向国王领赏，似乎野猪是他猎杀的。 他娶了国王的独生女为妻。 当有人问他为什么弟弟没有回来时，他说："准是野猪把他给吃了。"人们也就信以为真了。
可是什么都瞒不过上帝的眼睛，这罪孽总有一天要真相大白的。
几年以后，有个牧羊人赶着羊群过桥，一眼看到沙子下面有根雪白的骨头。 他觉得这是做口吹乐器的好材料，于是爬下桥，将骨头捡了起来。 他用骨头给自己的号角做了个吹口。 可他第一次用它吹响号角时大吃了一惊，因为骨头吹口自顾自唱起了小调：
"啊，朋友，你在用我的骨头吹奏，
我在这河边沉睡已久。
哥哥杀我夺走了野猪，
娶的妻子是国王之女。 "
"多好的号角呀！"牧羊人说，"竟然自己会唱小调！我一定要把它献给国王陛下。"于是他将号角献给国王，号角又唱起了同一支小调。
国王一听就明白了，于是派人到桥下挖出了被害人的尸骨。 罪孽深重的哥哥无法抵赖他的所作所为，因此被缝进一个麻袋，沉到河里去了。 被害人的尸骨则被安葬在教堂墓地里一座漂亮的墓冢里了。
在乡下住着两兄弟，是穷人家的孩子。 老大狡猾精明却缺乏勇气；弟弟单纯而心地善良。 两兄弟说他们愿意接受这个危及生命的使命。 国王对他们说："为了让你们能确实找到那头野兽，你们两人必须分头从两个方向进森林。"于是，哥哥从西头走，弟弟从东边进。
弟弟走了没多远就遇到一个小个子男人。 他手里握着一支黑色长矛，对弟弟说："我把这支长矛给你，因为你心地纯洁善良；你拿着这长矛，只管大胆去斗那野猪，长矛会帮你的。"
弟弟谢过那小个男子，扛起长矛，毫不畏惧地继续赶路。
不久，他看到了那头野猪，便用长矛对准了朝他扑来的野兽。 野猪气疯了，它冲得太快太猛，结果长矛把它的心脏划成了两半。 弟弟扛起巨兽往回走。
森林另一端的入口处有座房子，人们在那里饮酒、跳舞作乐。 弟弟来到那儿时，哥哥早已坐在里面了，他以为野猪反正逃不出他的手心，于是先喝点酒壮胆。 当他看到弟弟带着战利品从森林里返回时，邪恶的心里充满了嫉妒，无法平息。 他对弟弟喊道："进来吧，亲爱的弟弟，喝杯酒歇歇。"
从无戒心的弟弟走了进去，把好心男人给他长矛、自己又如何用长矛制服野猪的经过告诉了哥哥。
哥哥留弟弟一起喝酒直到天色将晚，然后一道离开了小屋，在黑暗中赶路。 他们来到小河上的一座桥跟前，哥哥让弟弟走在前面，走到桥心时，哥哥对准弟弟的后脑勺狠狠一击，弟弟倒下死了。 哥哥将弟弟埋在桥下，自己扛起野猪去向国王领赏，似乎野猪是他猎杀的。 他娶了国王的独生女为妻。 当有人问他为什么弟弟没有回来时，他说："准是野猪把他给吃了。"人们也就信以为真了。
可是什么都瞒不过上帝的眼睛，这罪孽总有一天要真相大白的。
几年以后，有个牧羊人赶着羊群过桥，一眼看到沙子下面有根雪白的骨头。 他觉得这是做口吹乐器的好材料，于是爬下桥，将骨头捡了起来。 他用骨头给自己的号角做了个吹口。 可他第一次用它吹响号角时大吃了一惊，因为骨头吹口自顾自唱起了小调：
"啊，朋友，你在用我的骨头吹奏，
我在这河边沉睡已久。
哥哥杀我夺走了野猪，
娶的妻子是国王之女。 "
"多好的号角呀！"牧羊人说，"竟然自己会唱小调！我一定要把它献给国王陛下。"于是他将号角献给国王，号角又唱起了同一支小调。
国王一听就明白了，于是派人到桥下挖出了被害人的尸骨。 罪孽深重的哥哥无法抵赖他的所作所为，因此被缝进一个麻袋，沉到河里去了。 被害人的尸骨则被安葬在教堂墓地里一座漂亮的墓冢里了。