Bir zamanlar bir adam vardı; elinden çok iş gelirdi. Savaşa katıldı ve büyük cesaret gösterdi. Savaş sona erdiğinde ordudan ayrıldı; yolluk olarak ona üç metelik verdiler. Adam çok kızdı. "Dur hele, bir yolunu bulup krala çıkacağım; o da bana tüm ülkenin hazinelerini versin" diye öfkeyle söylenerek ormana daldı.
Orada altı tane koskoca ağacı buğday sapı gibi kökünden söküp koparan bir adam gördü. Ona, "Benim hizmetkârım olur musun? Birlikte dolaşırız" diye sordu.
Ağaç koparan, "Olur" dedi. "Ama önce anneme şu odunları götüreyim" diyerek ağaçlardan birini aldı, diğer beşiyle sarıp sarmaladıktan sonra sırtına attığı gibi oradan ayrıldı. Sonra yine geri döndü.
Emekli asker, "Şimdi birlikte rahatça dünyayı dolaşabiliriz" dedi.
Bir süre birlikte yürüdükten sonra çömelerek tüfeğini doğrultan bir avcı gördüler.
Emekli asker, "Heey, Avcı! Neyi vurmak istiyorsun?" diye sordu.
Avcı cevap verdi. "Buradan iki mil ötedeki bir meşe ağacının dalma bir sinek konmuş; onun sol gözüne nişan alıyorum!"
"Bırak onu da, benimle gel! Üç kişi olunca dünyayı daha rahat dolaşabiliriz" dedi emekli asker.
Avcı razı olarak onlara katıldı. Derken yedi tane yel değirmeni gördüler; kanatları hızlı hızlı dönmekteydi. Oysa sağda solda, hiçbir yerde rüzgâr esmiyordu.
Emekli asker, "Bu değirmen nasıl çalışıyor, anlamadım gitti. Hiçbir yerde rüzgâr yok ki" diye söylendi.
Ama sonra yoluna devam etti. İki mil gittikten sonra ağaca çıkmış bir adam gördüler; burun deliklerinden birini kapamış, öbüründen hava üfürüyordu.
"Ne yapıyorsun orda, ağacın tepesinde?" diye sordu asker.
"İki mil ötede yedi tane yel değirmeni var, bak! Çalışsınlar diye onlara hava üflüyorum" diye cevap verdi adam.
"Boş ver! Sen bizimle gel; dört kişi olunca dünyayı daha rahat dolaşırız" dedi asker.
Hava üfüren, ağaçtan inerek onlara katıldı.
Bir süre sonra tek ayak üstünde duran ve takma bacağını yanına koymuş bir adam gördüler. Asker: "Böyle daha mı rahat ediyorsun?" diye sordu.
"Ben koşucuyum" diye cevap verdi adam. "Çok hızlı koşmayayım diye takma bacağımı çıkardım. Yoksa iki bacağımı kullanarak koşarsam kuş gibi uçarım!"
"O zaman bizimle gel. Beş kişi olduk mu, dünyayı daha rahat dolaşırız" dedi asker.
Beş kişi yola koyuldu. Çok geçmeden bir kulağını tamamen örtecek şekilde beresini aşağı çekmiş bir adama rastladılar.
Asker, "Bere böyle mi giyilir! Seni gören de keçileri kaçırmışsın sanacak" dedi.
"Başka türlü giyemem" diye cevap verdi Bereli. "Onu düz giyecek olursam her taraf buz tutar, gökyüzündeki tüm kuşlar donar ve yeryüzündeki herşey ölür."
"Sen de bize katıl. Altı kişi olduk mu bütün dünyayı daha iyi dolaşırız" dedi asker.
Derken bir şehre geldiler. Bu yöreyi idare eden kral şöyle bir duyuru yapmıştı: Kim ki, kızıyla koşu yarışına girip kazanırsa onunla evlenebilecekti, kazanamazsa kellesi gidecekti!
Bunun üzerine emekli asker bu iddiayı kabul etti. "Ama benim yerime yardımcım koşacak" dedi.
Kral, "Tamam! Ama kaybederse o zaman hem senin hem de onun kellesi gider" diye cevap verdi.
Anlaştılar. Asker, koşucunun takma bacağını yerine takarken kulağına, "Hızlı koş da, iddiayı kazanalım" diye fısıldadı.
Oldukça uzakta bulunan bir kuyudan alınacak suyu kim daha önce getirirse, iddiayı o kazanmış olacaktı. Koşucuyla kralın kızına birer maşrapa verildi.
İkisi de aynı anda koşmaya başladı. Kralın kızı az bir yol kat etmişken koşucu rüzgâr gibi koşup gözden kayboluverdi. Kısa bir zaman sonra kuyunun başına geldi; maşrapasını suyla doldurduktan sonra geri döndü. Ama yolun ortasına gelmişken üzerine bir ağırlık çöktü; maşrapasını yere koydu. Ölmüş bir at kafasını yastık niyetine kullandı; sert olsun da zamanında uyansın diye! Ve yere uzanarak biraz kestirdi. Bu arada, aslında iyi bir koşucu olan kralın kızı da kuyuya vardı; maşrapasını doldurup geri döndü. Koşucuyu uyur bulunca çok sevindi. "Koşucuyu yendim" diye söylenerek onun maşrapasını boşalttı.
Ama sarayın çatısına çıkmış olan avcı keskin gözleriyle olan biteni görmemiş olsaydı her şey mahvolacaktı.
"Kız bu yarışı kazanmamalı" diyerek silahın doğrulttu ve öyle bir atış yaptı ki, koşucunun başını koyduğu at kafası, koşucuya hiç zarar vermeden paramparça oldu.
Koşucu hemen uyandı, bir de baktı ki maşrapa bomboş! Kralın kızı da almış başını gidiyor! Ama cesaretini yitirmedi. Maşrapasını alarak kuyuya koştu; yeniden suyla doldurdu ve kralın kızından on dakika önce saraya vardı.
"Bundan öncekine koştum diyemem, asıl şimdi koştum, iki bacağımı kullanınca" dedi.
Kral bozuldu, kız daha da fazla! Emekli bir askere varmak istemiyordu. Baba kız bu heriften nasıl kurtulsak diye kafa kafaya verdi.
Kral, "Ben bir yol buldum! Sen hiç korkma! Onlar buradan sağ salim çıkmayacak" diyerek altı kafadarı çağırdı. "Yiyin, için, eğlenin" diyerek onları bir salona soktu.
Burasının zemini ve kapısı demirdendi; pencereleri de demir parmaklıklıydı. Uzun bir yemek masasının üstünde nefis yemekler görülüyordu. "Keyfinize bakın" dedi kral.
Onlar içeri girer girmez kapı arkalarından kapandı, sürgüler çekildi.
Kral aşçıyı çağırarak: "Öyle bir ateş yak ki, demir zemin akkor haline gelsin" diye emretti.
Aşçı söyleneni yaptı. Altı kafadar yemeğe oturdu. Ama öyle terlediler ki, önce bunun yemekten kaynaklandığını sandılar. Ancak ısı gittikçe arttı. Dışarı çıkmak istediler. Ama kapılar ve pencereler kapalıydı. O zaman kralın kendilerine oyun oynadığını anladılar; havasızlıktan boğulup öleceklerdi!
"Bunu başaramayacak! Öyle bir soğuk yapacağım ki, ateş bile korkup sinecek" diyen bereli beresini düzeltti. Aynı anda etrafa buz gibi bir hava yayıldı; sıcaklıktan eser kalmadı; tüm yemekler ve tabaklar donmaya başladı.
Aradan birkaç saat geçti. Kral, bunlar hararetten erimiştir diye düşünerek kapıyı açtırdığında hepsini karşısında dipdiri buldu.
Altısı da sapasağlam ve zindeydi. Buradan çıkmak istediklerini, çünkü yemeklerle tabakların donduğunu söylediler.
Kral öfkeyle aşçının yanma vardı ve neden emirlerini yerine getirmediğini sordu.
Aşçı, "Ateş hâlâ yanıyor; akkor halinde. Gelin, kendiniz görün" diye cevap verdi. Kral gidip baktı, gerçekten de ateş sönmemişti.
Bu yolla altı kişinin hakkından gelemeyeceğini anladı. Kral bu uğursuz misafirlerden kurtulmak için emekli askeri çağırdı.
"Sana ne kadar istersen o kadar altın vereceğim, ama karşılığında kızımdan vazgeçeceksin?" diye sordu.
"Olur kralım; bana uşağımın taşıyacağı kadar altın verin, kızınızdan vazgeçeyim" dedi asker.
Bu öneri kralın hoşuna gitti.
Asker, "O zaman on dört gün sonra gelip altınları alacağım" dedi.
Ve ülkedeki tüm terzileri topladı onlara on dört gün boyunca koskocaman bir çuval diktirdi.
Bu iş bitince ağaçkoparan çuvalı sırtladığı gibi emekli askerle birlikte kralın huzuruna vardı.
Kral, "Ev büyüklüğündeki yükü taşıyacak olan bu adam çok güçlü olmalı. Ama nasıl olsa altını taşıyamaz" diye düşündü ve bin ton altın getirtti.
Ülkenin en güçlülerinden oluşan on altı kişilik bir grup bu yükü zor taşıdı. Ne var ki, ağaçkoparan bu yükü tek elle kaldırıp çuvala soktu; çuvalın yarısı ancak doldu.
"Daha fazla getirin be! Üç beş parça yetmez ki" diye seslendi.
Tüm ülkedeki altınlar toplandı; yedi bin araba altın getirtildi. Öküz arabasına yüklü altın külçelerini ağaçkoparan birer birer alıp çuvala koydu.
"Hâlâ dolmadı! Ama bu işi burda keselim" diyerek çuvalın ağzını bağladı. Sonra onu sırtladığı gibi arkadaşlarıyla birlikte oradan ayrıldı.
Kral tüm servetinin tek bir adam tarafından alınıp götürüldüğünü görünce öfkesinden küplere bindi.
Atlı askerlerini göndererek altı adamı yakalayıp altınları geri getirmelerini emretti.
İki alay asker yola çıktı; kısa zamanda altı kafadara yetiştiler.
"Teslim olun! Altınları yere bırakın. Yoksa hepinizi öldürürüz" diye tehdit ettiler.
"Siz ne diyorsunuz be?" diyen hava üfüren burnunun deliklerinden birini tıkayarak öbüründen hava üfleyince tüm askerler darmadağın oldu; hepsi havaya uçarak dağların ardında kayboluverdi.
Ordu kumandanı pes etti; dokuz yerinden yara almıştı. Aslında cesur biriydi, hakareti hak etmemişti.
Hava üfüren üfürmeyi kesti. Ona yaklaşarak, "Git kralına söyle! Ne kadar asker gönderirse hepsini havaya uçururum ben" dedi.
Kral bunu duyunca, "Bırakın herifleri gitsin! Bunlar tekin değil" dedi.
Böylece altı kafadar serveti paylaştı ve hepsi ömürlerinin sonuna kadar zengin yaşadılar.
从前有一个人，他有各种各样的技能，在战争中也表现得非常勇敢忠实。 战争结束后，他被遣散回家，走时只给了他三个克鲁兹路费。 他说："等着瞧吧！我是不会满足于这么一点钱的。如果我能找到合适的搭档，我要国王把全国的财产都拿出来给我。"
于是他气冲冲地走进一座森林，看见有个人在那里像拔麦子一样轻松地拔起六棵树，便对拔树的人说："你愿意做我的仆人跟我走吗？"那人回答："愿意。但我现在得把这些柴火背回去给我母亲。"他拿起一棵树把另外五棵捆在一起，然后将整捆柴往肩上一背就走了。 不一会儿他就回来了，跟着退役士兵一起朝前走。 退役士兵对他说："我们两个在一起，一定能够幸运地走遍天下。"
他们走了没多久，看见一个猎人跪在那儿瞄准。 退役士兵问他："猎手，你在打什么？"猎手回答说："离这儿两英里的地方有棵橡树，树上停着一只苍蝇。我要打它的左眼。"退役士兵说："好极了！请你跟我们一道走吧，我们三个在一起准能幸运地走遍天下。"猎人很乐意地跟着他们走了。 他们来到七座风车旁，只见风车在飞快地转，可左右却没有风，连小树叶都一动不动。 退役士兵说："我真不知道是什么在让风车转动，这会儿一丝风都没有呢！"说着又和同伴们继续前进。
他们又走了两英里左右，看到有个人坐在树上，一个鼻孔塞上了，另一个鼻孔在出气。 退役士兵问他："天哪，你在那上面干什么呀？"那人回答说："两英里外有七部风车 ，你们看，我一出气，它们就转动了。 ""太好了！ 请你跟我们走吧，我们四人在一起，准能幸运地走遍天下。 "吹气的人于是爬下树，跟着他们一起走。
走了一段时间，他们遇到一个人只用一条腿站在那里，将另一条腿卸了下来放在一边。 退役士兵问："你这样可以休息得很舒服吧？"那人回答："我是个赛跑家，为了不跑得太快，只好把一条腿拿下来。如果我两条腿同时跑，那就比飞还快了。""好极了！请你跟我们走吧，我们五人在一起，准能幸运地走遍天下。"于是他们一起走了。
走了不一会儿，他们又碰到一个人。 那人戴着一顶小帽子，可他只将帽子挂在一只耳朵上。 退役士兵说："把帽子戴正，别挂在耳朵上。要不别人会以为你是个傻子。"那人回答说："我不能把帽子戴正，否则寒冷就会降临，天上的飞鸟都会被冻死掉到地上来的。""原来是这样。请你跟我们走吧，我们六人在一起，准能让世界在我们面前折服。"
他们来到一座城市，那里的国王正好在宣布：谁要是和他女儿比赛跑赢了，就可以做她丈夫；输了的一律砍头。 这时，退役士兵报名说："我愿意让我朋友替我比赛。"国王回答说："那你必须把他的生命也作为抵押，你的头和他的头都要承担失败的后果。"互相讲清条件后退役士兵给赛跑家装上了另一条腿 ，对他说："快快跑，帮我们取得胜利。"
比赛规定谁要是先从一口很远的井里取了水回来，谁就赢了。 赛跑家和公主各拿了一个水罐同时开始起跑。 公主跑了才一小段距离，赛跑家就跑没影了。 他跑得像风一样迅速，很快来到那口指定的井边，装满一罐水就往回跑。 但跑到半道，他觉得有点累，于是放下水罐躺下睡觉了。 他从地上顺手拿起一块马头骨当枕头，因为他想在硬骨头上睡觉不舒服，一会儿就会醒来的。 公主虽然只能说是个普通的赛手，但确实也算是擅长跑步的了。 她跑到了井边，装了满满一罐水就又往回跑了。 当她看到赛跑家在打盹时，高兴地对自己说："这下对手可要落在我后头了。"他将赛跑家的水罐倒空，继续往回跑。 要不是千里眼猎人站在宫殿顶上看到了所发生的一切，他们准得输。 猎人说："国王的女儿别想赢我们！"说着赶紧往猎枪里装了一颗子弹，巧妙地一枪打中了赛跑家枕头用的马头骨，却没有伤赛跑家一根毫毛。 赛跑家猛然跳起来，发现水罐空了，公主也远远地跑到前头去了。 他并没有因此泄气，又跑到井边装满水罐往回跑，结果比国王的女儿还是先到了十分钟。 他说："你们看，我这会儿才用上两条腿，以前根本不能算赛跑。"
国王十分生气，公主更是因为要被这么一个普通的退役士兵娶走而懊丧不已。 于是他们一起商量如何摆脱这个退役士兵和他的伙伴。 国王对公主说："你不必害怕，我想了个办法让他们再也不会回来了。"他转而对退役士兵说："你们现在该好好吃一顿，乐一乐。"说着将他们领进一间房间，那里的地板是铁的，门也是铁的，窗上安了铁栏杆，屋里摆了一桌精美的宴席。 国王说："进来吧，好好吃一顿。"接着他命令厨师在铁地板下面生火，把铁板烤得通红。 厨师在下面烧火，上面的六个人开始觉得热乎乎的。 起先他们还以为是饭菜的缘故，可后来越来越热，便想出来凉快凉快，没想门被反锁了，于是明白国王不怀好意，是想让他们在里面闷死。 "他不会得逞的。"戴帽子的那人说，"我来降一层寒霜，让火在它面前羞愧地溜走。"他刚把帽子戴正，寒霜就降临了，热气一下子全被驱散，连桌上的菜也开始冻结了。
过了几小时，国王以为他们肯定被热气闷死了，于是亲自来开门查看。 可他打开门一看，六个人好端端地站在那儿，生气勃勃。 他们说想出来暖和暖和 ，里面实在太冷了，食物很快都冻结了。 国王怒气冲冲地将厨师训斥了一番，质问他为什么不按命令行事，厨师回复说："火烧得够旺了，不信你自己去看看。"国王一看，铁房间下面果然燃着熊熊大火，他这才明白用这法子是治不死这六个人的。
国王不断琢磨着怎样才能赶走这些不受欢迎的客人，后来他把领头的找来，对他说："如果你肯要金子而不要我女儿的话，你要多少就可以拿多少。""好的，国王陛下，"他回答说，"我仆人能拿多少你就得给多少，那样我就可以不要你女儿了。"国王这下满意了，退役士兵接着对他说："我十四天以后来取金子。"紧接着他招集了全国的裁缝，要他们在十四天内缝出一个大口袋。 缝好后，他要那个能拔起树的人扛上口袋和他一起来到国王那里。 国王问："那个扛着像房子一样大麻袋的大力士是谁呀？"他突然一惊，说："他能扛走多少金子啊！"他命人搬来一吨金子，是十六个最强壮的人搬来的，可大力士一把抓起来放进口袋，说："一次怎么不多搬点，这点金子连口袋底都盖不住！"国王只好让人把他的全部财宝一点一点都拿了出来，大力士把它们往袋子里一扔，连一半都没装满，便说："再多运些来，这么一点根本不够装的。"国王只好用七千辆车将全国的金子都运来给他，大力士连金子带套着车辕子的牛都一把扫进了口袋，还说："我就不细看了，拿来什么我装什么，只要把袋子装满就行了。"等全部装完，袋子里还有很多空地方，大力士说："算了吧，尽管口袋没装满，我还是扎起来扛走算了。"说完将口袋往肩上一扛就和同伴们走了。 国王一看自己的全部财产被这么一个人夺走了，心里十分生气。 他命令骑兵们上马追赶那六个人，把大力士手里的包夺回来。
不久，两个骑兵团赶上了那六个人，他们喊道："你们被捕了！快放下那只装金子的口袋，否则你们会粉身碎骨的！"那个用鼻孔吹气的人问："你们说什么？我们被俘虏了？我这就让你们上天跳舞去！"说着就捏住一个鼻孔，用另一个鼻孔吹气，结果把两个骑兵团吹得乱成一团，有的被吹到了天上，有的被吹过了高山，这里一个那里一个的，摔得满地都是。 有一个中士，本来是个勇士，不该受这种侮辱，可此时他不得不请求饶命，因为他已经伤了九处。 吹气的人停下来，让那中士慢慢落下来，没再受伤。 他对中士说："现在你回去报告国王，要他再多派些骑兵来，我好把他们全吹到天上去。"国王一听报告，只好说："让这帮流氓走吧，他们有魔法呢。"
他们六人把财宝带回家分了，从此富足地生活到老。
于是他气冲冲地走进一座森林，看见有个人在那里像拔麦子一样轻松地拔起六棵树，便对拔树的人说："你愿意做我的仆人跟我走吗？"那人回答："愿意。但我现在得把这些柴火背回去给我母亲。"他拿起一棵树把另外五棵捆在一起，然后将整捆柴往肩上一背就走了。 不一会儿他就回来了，跟着退役士兵一起朝前走。 退役士兵对他说："我们两个在一起，一定能够幸运地走遍天下。"
他们走了没多久，看见一个猎人跪在那儿瞄准。 退役士兵问他："猎手，你在打什么？"猎手回答说："离这儿两英里的地方有棵橡树，树上停着一只苍蝇。我要打它的左眼。"退役士兵说："好极了！请你跟我们一道走吧，我们三个在一起准能幸运地走遍天下。"猎人很乐意地跟着他们走了。 他们来到七座风车旁，只见风车在飞快地转，可左右却没有风，连小树叶都一动不动。 退役士兵说："我真不知道是什么在让风车转动，这会儿一丝风都没有呢！"说着又和同伴们继续前进。
他们又走了两英里左右，看到有个人坐在树上，一个鼻孔塞上了，另一个鼻孔在出气。 退役士兵问他："天哪，你在那上面干什么呀？"那人回答说："两英里外有七部风车 ，你们看，我一出气，它们就转动了。 ""太好了！ 请你跟我们走吧，我们四人在一起，准能幸运地走遍天下。 "吹气的人于是爬下树，跟着他们一起走。
走了一段时间，他们遇到一个人只用一条腿站在那里，将另一条腿卸了下来放在一边。 退役士兵问："你这样可以休息得很舒服吧？"那人回答："我是个赛跑家，为了不跑得太快，只好把一条腿拿下来。如果我两条腿同时跑，那就比飞还快了。""好极了！请你跟我们走吧，我们五人在一起，准能幸运地走遍天下。"于是他们一起走了。
走了不一会儿，他们又碰到一个人。 那人戴着一顶小帽子，可他只将帽子挂在一只耳朵上。 退役士兵说："把帽子戴正，别挂在耳朵上。要不别人会以为你是个傻子。"那人回答说："我不能把帽子戴正，否则寒冷就会降临，天上的飞鸟都会被冻死掉到地上来的。""原来是这样。请你跟我们走吧，我们六人在一起，准能让世界在我们面前折服。"
他们来到一座城市，那里的国王正好在宣布：谁要是和他女儿比赛跑赢了，就可以做她丈夫；输了的一律砍头。 这时，退役士兵报名说："我愿意让我朋友替我比赛。"国王回答说："那你必须把他的生命也作为抵押，你的头和他的头都要承担失败的后果。"互相讲清条件后退役士兵给赛跑家装上了另一条腿 ，对他说："快快跑，帮我们取得胜利。"
比赛规定谁要是先从一口很远的井里取了水回来，谁就赢了。 赛跑家和公主各拿了一个水罐同时开始起跑。 公主跑了才一小段距离，赛跑家就跑没影了。 他跑得像风一样迅速，很快来到那口指定的井边，装满一罐水就往回跑。 但跑到半道，他觉得有点累，于是放下水罐躺下睡觉了。 他从地上顺手拿起一块马头骨当枕头，因为他想在硬骨头上睡觉不舒服，一会儿就会醒来的。 公主虽然只能说是个普通的赛手，但确实也算是擅长跑步的了。 她跑到了井边，装了满满一罐水就又往回跑了。 当她看到赛跑家在打盹时，高兴地对自己说："这下对手可要落在我后头了。"他将赛跑家的水罐倒空，继续往回跑。 要不是千里眼猎人站在宫殿顶上看到了所发生的一切，他们准得输。 猎人说："国王的女儿别想赢我们！"说着赶紧往猎枪里装了一颗子弹，巧妙地一枪打中了赛跑家枕头用的马头骨，却没有伤赛跑家一根毫毛。 赛跑家猛然跳起来，发现水罐空了，公主也远远地跑到前头去了。 他并没有因此泄气，又跑到井边装满水罐往回跑，结果比国王的女儿还是先到了十分钟。 他说："你们看，我这会儿才用上两条腿，以前根本不能算赛跑。"
国王十分生气，公主更是因为要被这么一个普通的退役士兵娶走而懊丧不已。 于是他们一起商量如何摆脱这个退役士兵和他的伙伴。 国王对公主说："你不必害怕，我想了个办法让他们再也不会回来了。"他转而对退役士兵说："你们现在该好好吃一顿，乐一乐。"说着将他们领进一间房间，那里的地板是铁的，门也是铁的，窗上安了铁栏杆，屋里摆了一桌精美的宴席。 国王说："进来吧，好好吃一顿。"接着他命令厨师在铁地板下面生火，把铁板烤得通红。 厨师在下面烧火，上面的六个人开始觉得热乎乎的。 起先他们还以为是饭菜的缘故，可后来越来越热，便想出来凉快凉快，没想门被反锁了，于是明白国王不怀好意，是想让他们在里面闷死。 "他不会得逞的。"戴帽子的那人说，"我来降一层寒霜，让火在它面前羞愧地溜走。"他刚把帽子戴正，寒霜就降临了，热气一下子全被驱散，连桌上的菜也开始冻结了。
过了几小时，国王以为他们肯定被热气闷死了，于是亲自来开门查看。 可他打开门一看，六个人好端端地站在那儿，生气勃勃。 他们说想出来暖和暖和 ，里面实在太冷了，食物很快都冻结了。 国王怒气冲冲地将厨师训斥了一番，质问他为什么不按命令行事，厨师回复说："火烧得够旺了，不信你自己去看看。"国王一看，铁房间下面果然燃着熊熊大火，他这才明白用这法子是治不死这六个人的。
国王不断琢磨着怎样才能赶走这些不受欢迎的客人，后来他把领头的找来，对他说："如果你肯要金子而不要我女儿的话，你要多少就可以拿多少。""好的，国王陛下，"他回答说，"我仆人能拿多少你就得给多少，那样我就可以不要你女儿了。"国王这下满意了，退役士兵接着对他说："我十四天以后来取金子。"紧接着他招集了全国的裁缝，要他们在十四天内缝出一个大口袋。 缝好后，他要那个能拔起树的人扛上口袋和他一起来到国王那里。 国王问："那个扛着像房子一样大麻袋的大力士是谁呀？"他突然一惊，说："他能扛走多少金子啊！"他命人搬来一吨金子，是十六个最强壮的人搬来的，可大力士一把抓起来放进口袋，说："一次怎么不多搬点，这点金子连口袋底都盖不住！"国王只好让人把他的全部财宝一点一点都拿了出来，大力士把它们往袋子里一扔，连一半都没装满，便说："再多运些来，这么一点根本不够装的。"国王只好用七千辆车将全国的金子都运来给他，大力士连金子带套着车辕子的牛都一把扫进了口袋，还说："我就不细看了，拿来什么我装什么，只要把袋子装满就行了。"等全部装完，袋子里还有很多空地方，大力士说："算了吧，尽管口袋没装满，我还是扎起来扛走算了。"说完将口袋往肩上一扛就和同伴们走了。 国王一看自己的全部财产被这么一个人夺走了，心里十分生气。 他命令骑兵们上马追赶那六个人，把大力士手里的包夺回来。
不久，两个骑兵团赶上了那六个人，他们喊道："你们被捕了！快放下那只装金子的口袋，否则你们会粉身碎骨的！"那个用鼻孔吹气的人问："你们说什么？我们被俘虏了？我这就让你们上天跳舞去！"说着就捏住一个鼻孔，用另一个鼻孔吹气，结果把两个骑兵团吹得乱成一团，有的被吹到了天上，有的被吹过了高山，这里一个那里一个的，摔得满地都是。 有一个中士，本来是个勇士，不该受这种侮辱，可此时他不得不请求饶命，因为他已经伤了九处。 吹气的人停下来，让那中士慢慢落下来，没再受伤。 他对中士说："现在你回去报告国王，要他再多派些骑兵来，我好把他们全吹到天上去。"国王一听报告，只好说："让这帮流氓走吧，他们有魔法呢。"
他们六人把财宝带回家分了，从此富足地生活到老。