Выехал раз крестьянин на паре волов землю пахать. Только выехал он на поле - начали рога у волов расти. Растут и растут. Собрался крестьянин домой ехать, и стали рога такие большие, что и в ворота не въехать. Но, к счастью, повстречался ему мясник, и уступил крестьянин ему своих волов; сошлись на том, что он даст мяснику меру репного семени, а тот заплатит ему за каждое семя по брабантскому талеру. Что и говорить, хорошо продал!
Пришел крестьянин домой и понес мяснику на спине целую меру репного семени. Но по дороге он выронил из мешка одно семечко.
Уплатил ему мясник, как они сторговались, все как полагается; а не выронил бы крестьянин того семечка, было бы у него еще одним брабантским талером больше. Вот возвращается он домой, а за это время выросло из того семени дерево вышиной до самого неба. Крестьянин подумал: "Раз случай такой подвернулся, дай-ка погляжу, что там наверху ангелы делают; посмотрю на них хоть разок".
Вот взобрался он на самую макушку, видит - ангелы там наверху овес молотят, загляделся он на них; смотрит и вдруг видит, что дерево, на котором стоял он, начинает покачиваться; глянул он вниз и увидел, что кто-то его подрубливает. "Если придется мне вниз падать, то дело будет плохо", - подумал крестьянин, и не мог ничего лучшего придумать, как набрать овсяной соломы, что лежала в стогу, и скрутить из нее веревку. Взял он с собой мотыгу и цеп с неба и стал спускаться вниз по веревке. Попал он на земле как раз в глубокую-преглубокую яму, но, по счастью, захватил с собой мотыгу, вырубил он себе ступеньки, поднялся по ним наверх и принес с собой цеп, чтобы никто не мог сомневаться, что все, о чем рассказал он, есть самая настоящая правда.
Szedł raz chłop z parą wołów na orkę. Gdy doszedł na pole, obu zwierzętom zaczęły rosnąć rogi, rosły i rosły, a gdy chciał wracać do domu, były takie wielkie, że nie mógł z nimi przejść przez bramę. Na szczęśnie szedł właśnie rzeźnik, któremu je oddał. Dobili handlu w ten sposób, że miał rzeźnikowi przynieść miarkę nasion buraków. A rzeźnik miał mu potem za każde ziarenko zapłacić brabandzkiego talara. To się nazywa dobry handel! Chłop poszedł do domu i przyniósł na plecach miarkę nasion buraków, po drodze jednak wypadło mu z worka jedno ziarenko. Rzeźnik spłacił go, jak ustalili. Gdyby chłop nie zgubił ziarenka, to miałby o jednego brabandzkiego talara więcej. Gdy wracał tą samą drogą do domu, z ziarenka wyrosło drzewo, a sięgało ono aż do nieba. Pomyślał więc chłop: "Ponieważ jest okazja, musisz zobaczyć, co tam na górze aniołowie robią, popatrzyć im raz w oczy." Wlazł więc na górę i zobaczył, że aniołowie młócą owiec, a gdy się tak przyglądał, spostrzegł, że drzewo, na którym siedział, zaczęło się trząść. Spojrzał w dół i zobaczył że ktoś próbuje je ściąć. "Gdybyś spadł, byłoby z tobą źle," pomyślał, a w potrzebie nie przyszło mu nic innego do głowy, jak to by wziąć owsianych plew, które leżały tu kupami, i ukręcić z tego sznur. Chwycił też za motykę i cepa, które leżały wkoło w niebie, a potem spuścił się na linie, lecz na ziemi wpadł prosto do głębokie głębokiej dziury, a miał to wielkie szczęście, że miał motykę, bo właśnie przy jej pomocy wyciął sobie schody, wyszedł na górę, a na dowód zabrał cep, żeby nikt nie wątpił w jego opowieść.
Tłumaczył Jacek Fijołek, © Jacek Fijołek