Er was eens een kind dat nooit naar rede wou luisteren, en het deed niet wat zijn moeder zei. Daarom had onze Lieve Heer geen plezier aan hem en hij liet het kind ziek worden. Geen dokter kon er iets aan doen en kort daarop lag het op 't doodsbed. Het werd begraven en toen er aarde over hem was geworpen, kwam opeens het armpje te voorschijn en stak omhoog, en toen zij het er weer inlegden en er verse aarde overheen wierpen, hielp dat niets; en altijd kwam dat armpje weer naar boven steken. Tenslotte moest de moeder zelf naar het graf gaan en met een tak op het armpje slaan; en toen ze dat gedaan had, trok het armpje naar binnen en nu had het kind pas rust in het graf.
Once upon a time there was a child who was willful, and would not dowh at her mother wished. For this reason God had no pleasure in her, and let her become ill, and no doctor could do her any good, and in a short time she lay on her death-bed. When she had been lowered into her grave, and the earth was spread over her, all at once her arm came out again, and stretched upwards, and when they had put it in and spread fresh earth over it, it was all to no purpose, for the arm always came out again. Then the mother herself was obliged to go to the grave, and strike the arm with a rod, and when she had done that, it was drawn in, and then at last the child had rest beneath the ground.