Tuhaf bir çocuk


わがままな子供


Bir zamanlar tuhaf bir çocuk vardı, annesinin sözünü hiç dinlemezdi. Bu yüzden Tanrı onu cezalandırdı ve hasta etti. Hiçbir hekim onu iyileştiremedi; sonunda ölüm döşeğine düştü. Mezara gömüldüğünde ve üzerine toprak atıldığında bir kolcağızı yerden havaya doğru uzandı. Onu yeniden gömüp üzerine toprak attılarsa da hiçbir yararı olmadı; kolu hep dışarıda kalıyordu. Derken annesi mezara geldi ve bu kolu sopayla dövdü. Bunu yapar yapmaz kol toprak altına çekildi ve çocukcağız ebedi uykusuna kavuştu.
昔、頑固で母親が望んだことをどうしてもやらない子供がいました。そのため神様はその子供を好まなくて病気にさせました。医者はだれもどうしようもなくまもなく子供は死の床につきました。子供が墓に下ろされ、土がかぶせられたとき、突然子供の腕が出てきて上に伸び、中にいれてまた新しい土をかけました。それはまったく無駄で、必ず腕はまた出てきました。それで母親自身が墓に行くしかなくなって、その腕を棒で打ちました。すると、腕は中へ引き込まれて、やっと子供は地面の下で安らかになりました。