Brakel'li Kız


Het meisje van Brakel


Bir gün bir kız, Brakel'den Hinnenborg'un güneyindeki St. Anne kilisesine gitti; niyeti kendisine bir koca bulmaktı. Kilisede-kimsenin olmadığını sanarak şöyle bir şarkı tutturdu:
Ah sevgili Meryem Ana
Yardım etsene bana,
Adamı tanırsın sen
Evi yan sokaktadır
Saçları da sarıdır.
Ama kilisenin zangocu sunağın arkasındaydı ve cırtlak sesiyle "O senin olmayacak! Senin olmayacak!" diye bağırdı. Kız bu sözleri Meryem Ana'nın kucağındaki çocuğun söylediğini sanarak onu "Sen sus da annen konuşsun!" diye azarladı.
Het meiske van Brakel ging eens naar de kapel van Sint Anna, aan de voet van de Hunnenberg, en omdat ze graag een man wou hebben en ook dacht dat er verder niemand in de kapel was, zei ze dit gebed:
"O heilige Sint An,
Help me toch aan een man,
U kent hem wel:
Hij woont aan de Suttemerpoort,
en heet witte Koert,
U kent hem wel."
Maar de koster stond achter het altaar en hoorde het, en hij riep met een heel hoog stemmetje: "Je krijgt 'm niet, je krijgt 'm niet!" Maar dat meisje meende, dat het Mariakindje, dat bij de heilige moeder Anna stond, haar dat had toegeroepen, en ze werd heel boos en riep: "Papperlepap, jij dom guitje, hou je snuitje en laat je moeder praten!"