De gestolen duit


两枚硬币


Eens op een keer zaten er een vader en een moeder met hun kinderen 's middags aan tafel; en ook een goede vriend die een bezoek was komen brengen, at met hen mee. En toen ze zo zaten en het twaalf uur sloeg, toen zag de gast, dat de deur open ging en dat er een kind binnenkwam, sneeuwwit gekleed en heel bleek. Het kind keek niet rond en het zei ook niets, maar het ging recht op de zijkamer af. Weldra kwam hij weer terug en ging even stil de deur weer uit. En de tweede dag en de derde dag ging het net zo. Toen vroeg de gast eindelijk aan de vader van wie dat mooie kind was dat elke middag naar de zijkamer ging. "Ik heb het niet gezien," antwoordde de vader, "en ik zou ook niet weten van wie het was." Toen het kind de volgende dag terugkwam, wees de gast het aan de vader, maar die zag het niet, en de moeder niet en alle kinderen ook niet. Nu stond de gast op, ging naar de kamerdeur, opende die op een kier en keek naar binnen. Daar zag hij het kind op de grond zitten, het zocht met z'n vingers tussen de kieren van de planken en krabbelde ertussen, maar toen hij de gast zag, was hij opeens verdwenen. Nu vertelde hij, wat hij gezien had. Hij beschreef het kind nauwkeurig, en toen wist de moeder het en zei: "Maar dat is ons eigen lief kind, dat vier weken geleden gestorven is." Ze braken toen de planken vloer open en vonden twee penningen. Die had het kind eens van de moeder gekregen, om aan een arme man te geven; maar het kind had gedacht: "daar kun je zelf een broodje voor kopen," en het had de penningen bij zich gehouden en in een kier van de vloer verstopt; en nu kon het geen rust vinden in het graf en het was iedere middag gekomen om naar het geld te zoeken. Toen gaven de ouders 't geld aan een arme man, en sindsdien is het kind nooit meer gezien.
一天,一家人和一个来访的好友坐在桌子旁吃午饭,吃着吃着,钟声敲响了十二点,这时客人看到门打开了,进来了一个孩子,他穿着白夹克,脸色有点苍白。 他不看四周,也不说一句话,就径直走进了隔壁的房间。 不久他又出来了,同样一言不发地走了出去。 第二天和第三天,他照样又来了。 客人问这父亲每天走进隔壁房间的那漂亮的孩子是谁? 父亲说:"没有看见。也不知道这是谁家的孩子。"第二天,那孩子又进来了,客人指着给父亲看,但他看不见,母亲和小孩一样也看不见。 于是客人站了起来,走到房门旁,开了一条缝,往里瞅了瞅。 他看那男孩正坐在地上,用手指头使劲地在地板缝里挖呀挖的,当他看见客人时,就消失了。 随后客人讲述了他所看到的一切,并且仔细描述了那孩子的模样。 于是母亲知道了,说:"啊呀,那是我亲爱的孩子,四个星期前死了。"于是他们打开了地板,找到了两个硬币,那是一次孩子向母亲讨来准备给穷人的。 也许小孩那时想:"我可以用它为自己买块饼干。"于是就私自留下了钱,藏在了地板缝里。 因为他在坟墓中不得安宁,所以每天中午来找那两枚钱。 后来父母把那钱给了个穷人,从此以后就再也看不见那小孩了。