Trois femmes avaient été métamorphosées en fleurs et brillaient ainsi dans la campagne. Cependant le charme permettait que l'une d'elles retournât chaque nuit dans sa demeure. Il y avait quelque temps qu'elle subissait cette métamorphose, lorsqu'elle dit à son mari: "L'aurore va paraître, et je devrai te quitter de nouveau pour rejoindre mes compagnes et redevenir, comme elles, fleur des champs; mais si tu arrives aujourd'hui avant midi, et que tu me cueilles, l'enchantement cessera, et je ne le quitterai plus désormais." Vous me demanderez maintenant comment son mari aura pu la reconnaître, puisque toutes les fleurs étaient pareilles?
Je vous répondrai: Son mari la reconnut, parce qu'elle avait passé la nuit à la maison et non dans les champs, et qu'ainsi la rosée, qui était tombée sur les autres, ne se trouva pas sur elle.
Były sobie trzy kobiety zaklęte w kwiaty, które rosły na polu. A jedna z nich mogła nocować w domu. Pewnego dnia rzekła do swego męża, gdy zbliżał się dzień i musiała już wracać do swych towarzyszek na pole by z powrotem zmienić się w kwiatka: "Gdy przyjdziesz dzisiaj o południu i mnie zerwiesz, będę wybawiona i będę mogła zostać z tobą!" Tak też się stało. A teraz pytanie, jak poznał ją mąż, skoro kwiatki były takie same i niczym się nie różniły. Odpowiedź: "Gdy w nocy była w domu, a nie na polu, nie spadała na nią rosa jak na pozostałe dwie. Właśnie po tym poznał ją mąż."
Tłumaczył Jacek Fijołek, © Jacek Fijołek