瘦莉莎


Magere Liesje


懒哈利和胖特丽娜总是为人持重,不为外物所扰。 瘦莉莎的想法却完全相反,她总是从早忙到晚,让她的大个子丈夫伦茨干很多的活。 可尽管如此,他们还是一无所获,一事无成。 一天晚上,莉莎躺在床上,累得无法动弹,却心事重重地无法入睡。 她用肘撞旁边的男人说:"伦茨,你听,我想的是什么?假如我找到一块金币,别人又送我一块,我再去借一块,你也给我一块,那么,我一共就有四块金币,我就要买一头母牛。"男人觉得这很好,他说:"我虽不知道上哪儿去给你弄到送你的那块金币,但是如果你有了这笔钱,你就可以用它买头母牛,如果母牛生头小牛,那我们就可以喝上牛奶,提提神了。"女人说:"牛奶不是你的,我们让小牛吸,让它长得膘肥体壮,才能卖个好价钱。"男人说:"那是当然,不过我们也可以喝一点点,不碍事。"女人说:"谁叫你这样对待母牛?不管碍不碍事,我都不会答应。你要是胡思乱想,休想喝到一滴牛奶!你这傻大个真是个贪得无厌的家伙,要把我幸苦挣来的东西消耗尽吗?"男人说:"老婆,安静些,否则我要把你的嘴蒙起来。""什么?"她喊道,"你要吓唬我,你这馋鬼,你这长杆子,你这懒鬼哈利。"她想揪他的头发,但长子伦茨坐起来,用一只手抓着瘦莉莎的两条细胳膊,用另一只手将她的头发按在枕上,听凭她叫骂,直到她最后累得又睡着了才松开。 第二天早上,他们醒来后没有继续吵闹,莉莎后来究竟有没有出去找她想得到的那块金币,那我们就不知道了。
Heel anders dan Luie Hans en Dikke Trien, die zich nergens wat van aantrokken en zich door niets in hun kalmte lieten storen, – heel anders dacht Mager Liesje. Die sloofde zich af van de morgen tot de avond, en ze droeg haar man, de Lange Leun, zoveel werk op dat hij er meer aan te dragen had dan een ezel aan drie zakken. Maar dat was allemaal zonder resultaat, ze hadden niets en ze kwamen tot niets. Op een avond dat ze in bed lag en van moeheid haast geen vin kon verroeren, kon ze van 't vele denken toch niet in slaap komen. Ze stootte haar man met haar elleboog in z'n zij en sprak: "Hoor es, Leun, weet je wat ik gedacht had? Als ik nu eens een gulden vond, of ik kreeg er één, dan zou ik er nog eentje bij lenen, en dan moest jij d'r mij ook één geven, en zodra ik dan vier gulden bij mekaar had dan zou ik 'n kalf kopen." Dat vond de man een kostelijk denkbeeld. "Ik weet wel niet," zei hij, "hoe ik aan die gulden zou komen, die je van mij krijgen wilt, maar als je kans zag, dat geld bij elkaar te brengen en je kon er een koe voor kopen, nu, dan moest je dat plan maar uitvoeren ook." - "En ik zou blij zijn," voegde hij er nog bij, "als dan die koe later nog een kalfje kreeg, want dan zal ik heel vaak een teug melk nemen om me eens echt te goed te doen." - "Maar de melk is niet voor jou!" zei de vrouw, "we laten het kalf bij de moeder, dan wordt 't groot en vet, en dan kunnen we het goed verkopen!."Natuurlijk," antwoordde de man, "maar een beetje melk nemen we toch, dat hindert niks." - "Wie heeft jou geleerd hoe je koeien moet behandelen?" zei de vrouw, "hinder of geen hinder, ik wil 't niet hebben; en al ga je op je kop staan, je krijgt geen druppel melk. Jij Lange Leun, omdat je zo'n onverzadigbare slokop bent, zou je alles wel willen opeten, wat ik met moeite bij elkaar sloof." - "Vrouw," zei de man, "hou je mond, of ik hang je een muilkorf om." - "Wat!" riep ze, "wou je mij hebben, jij nimmerzat, jij strop, jij lui varken!" Ze wou hem aan zijn haar rukken, maar Lange Leun richtte zich in bed op, pakte met z'n ene hand de dunne armen van Magere Liesje bijeen, met de andere drukte hij haar hoofd in 't kussen, liet haar schelden en hield haar zo lang vast, tot ze van moeheid was ingeslapen. Of ze nu de volgende morgen weer ging kibbelen, of dat ze uit is gegaan om de gulden te zoeken die ze vinden wou – ja, dat weet ik niet.