Tanrı dünyayı yarattığında her yaratığa bir ömür biçmek istedi. Huzuruna önce eşek çıktı. "Efendimiz, ben ne kadar yaşayacağım?" diye sordu. "Otuz yıl" diye cevap verdi Tanrı, "Yeter mi?"
"Ama efendim" diye karşılık verdi eşek, "Bu çok uzun bir zaman. Benim işimi bir düşünsenize. Sabahtan gece yarılarına kadar ağır yük taşımak; başkaları ekmek yerken buğday çuvallarını değirmene götürmek; canlanayım diye yok yere dayak ve tekme yemek! Bana daha az bir zaman tanıyın!" Tanrı ona acıyarak on sekiz yıllık bir ömür verdi; eşek teselli bularak çekti gitti. Derken köpek çıkageldi.
"Sen ne kadar yaşamak istersin?" diye sordu ona Tanrı ve "Eşek otuz yılı çok gördü, ama sen razı gelirsin herhalde" dedi.
"Efendim" diye cevap verdi köpek, "Bu mu senin isteğin? Düşünsene, ne kadar yürüyeceğim ben! Buna ayaklarım dayanmaz; onca zaman havlayınca önce ses tellerim bozulur; ağzımda ısıracak diş kalmaz ve bana bir köşeye çekilip ona buna hırlamaktan başka bir iş düşmez!"
Tanrı ona hak verdi ve yaşam süresini on iki yıl olarak saptadı.
Derken maymun çıkageldi. "Sen herhalde otuz yıl yaşamak istersin, değil mi?" diye sordu Tanrı. "Senin eşek ve köpek gibi çalışmaya ihtiyacın yok nasılsa."
"Ah, efendim" diye cevap verdi maymun. "Öyle gözüküyorsa da durum bambaşka. Gökten darı yağsa kaşığım yok! Hep komik şeyler yapmak zorundayım, insanlar gülsün diye hep suratımı çarpıtmam gerek. Bana bir elma atsalar, ısırıyorum, ama ekşi! O oyunlarımın arkasında ne üzüntüler saklı halbuki! Buna otuz yıl dayanamam ben."
Tanrı ona acıdı ve on yıllık bir ömür biçti.
En sonunda insanoğlu geldi: sevinçliydi, sapasağlamdı, taptazeydi; ömür süresi biçmesi için Tanrı'ya rica etti.
"Sen otuz yıl yaşa" dedi Tanrı, "Yetmez mi?"
"Bu çok kısa bir zaman" diye haykırdı insanoğlu. "Bir ev yapıncaya kadar ve içine girip kendi sobamla ısınıncaya kadar, ağaç dikip onların meyvesini toplayıncaya kadar ve tüm bunlara sevinirken... bu zaman yetmez ki! N'olur Tanrım, benim yaşam süremi biraz uzat!"
"Sana eşeğin on sekiz yılını vereyim" dedi Tanrı. "Buna köpeğin on iki yılını da katayım."
"Yine yetmez!"
"Peki, maymunun on yılını da bunlara ekleyeyim" dedi Tanrı.
İnsanoğlu çekip gitti, ama memnun kalmamıştı. Sonuçta ona yetmiş yıllık bir ömür biçildi. İlk otuz yılı tam yaşanacak çağdı, ama çabuk geçti. O süre içinde sapasağlamdı, neşeliydi, şevkle çalıştı ve yaşamaktan zevk aldı. Onu takip eden on sekiz yıl -ki eşeğin yıllarıydı bu- ona zor geldi; dert derdi kovaladı. Eşek gibi çalıştı, başkalarını besledi; onca çalışmasına karşın dayak yediği oldu. Daha sonra köpekler gibi bir köşeye çekilip homurdandı durdu; ağzında ısıracak dişleri bile kalmadı. O günler de geçtikten sonra maymunun zamanını üstlendi ve çocukların maskarası oldu.
上帝创造了这个世界，准备给万物的生命，这时驴子走了过来问道："主啊，我将活多少年？""三十年，"上帝回答道，"你满意吗？""啊！主呀，"驴子答道，"那够长了。想想我活得多苦呀！每天从早到晚背着沉重的负担，把一袋的谷子拖进作坊，而其他人可以吃面包，他们只知用打我、踢我来的方式鼓舞我、振作我。请把我从这漫长的痛苦岁月中解放出来吧。"上帝很同情它，就减了它十八年的寿命。 驴子心中宽慰地走了。 接着狗又来了。 "你想活多久？"上帝问，"三十年对驴来说太长了，但你会满意吧！""主呀，"狗回答说，"这是你的意志吗？想想我将怎样狂奔，我的脚决不可能坚持那么久，当我一旦不能叫了，除了从一个角落跑到另一个角落，我还能干什么呢？"上帝见它说得对，减了它十二年寿命。 接着猴子来了。 "你一定愿意活三十年吧？"上帝对它说，"你不必像驴和狗那样干活，却可以享受生活。""啊！主呀，"它回答，"过去也许是这样，但现在已大不同了。如果天降小米粥，我可没有勺儿。我总是干些发笑的勾当，比如做做鬼脸逗人发笑。如果他们给我一个苹果吃，我就大咬一口，不过它是酸的。悲哀常常藏在欢笑之后！三十年我可耐不住。"上帝仁慈，减了它十年。
最后人类出现了，他是那样地开心、健康而又充满生命力，他请上帝指定他的寿命。 "你将活三十年，"上帝说，"够长了吗？""太短了，"人说，"当我刚建起我的房子、在自己的灶上烧火时，当我辛勤栽培的树木刚开花结果时，当我正准备享受生活时，我却要死了！哦，主呀，请延长我的生命吧！""加上驴子的十八年。"上帝说。 "那还不够。"人回答。 "那再加上狗的十二年。""还是太少了。""那么，"上帝说，"我再给你猴子的十年，但不能再多了。"人走了，但还是不满意。
这样人活七十岁，起先三十年是他的本份，但瞬息即逝，这阶段他健康、快乐，高兴地工作，生活也充满了欢乐。 接下来是驴子的十八年，这时候，生活的负担压在肩上，他得辛勤地劳作养活他人，他这种忠实的服务换来的却是拳打和脚踢。 然后是狗的十二年，那时他失去了利齿，咬不动东西，只能躺在墙脚忿忿不平地低吼。 这痛苦日子过后，猴子般的生活结束了他最后的一生。 这时，他傻头傻脑，糊里糊涂，成了孩子们捉弄、嘲笑的对象。
最后人类出现了，他是那样地开心、健康而又充满生命力，他请上帝指定他的寿命。 "你将活三十年，"上帝说，"够长了吗？""太短了，"人说，"当我刚建起我的房子、在自己的灶上烧火时，当我辛勤栽培的树木刚开花结果时，当我正准备享受生活时，我却要死了！哦，主呀，请延长我的生命吧！""加上驴子的十八年。"上帝说。 "那还不够。"人回答。 "那再加上狗的十二年。""还是太少了。""那么，"上帝说，"我再给你猴子的十年，但不能再多了。"人走了，但还是不满意。
这样人活七十岁，起先三十年是他的本份，但瞬息即逝，这阶段他健康、快乐，高兴地工作，生活也充满了欢乐。 接下来是驴子的十八年，这时候，生活的负担压在肩上，他得辛勤地劳作养活他人，他这种忠实的服务换来的却是拳打和脚踢。 然后是狗的十二年，那时他失去了利齿，咬不动东西，只能躺在墙脚忿忿不平地低吼。 这痛苦日子过后，猴子般的生活结束了他最后的一生。 这时，他傻头傻脑，糊里糊涂，成了孩子们捉弄、嘲笑的对象。