远古时代，当上帝亲自巡视大地时，土地的产量比现在高得多。 那时，麦穗不只结五六十粒，而是四五百粒，麦秆从头到脚长满了麦粒，秆有多长，穗就有多长。 然而人类是如此的浅俗，他们生活丰裕时，就不再珍惜上苍的恩赐，以致变得漫不经心、大手大脚。 一天，一位妇女路经一片麦地，她的小孩在她身边跑着，一下跌进了泥坑里，弄脏了小衣服。
于是，这位母亲扯下一把漂亮的麦穗，用它擦净了衣服。
碰巧上帝从这儿经过，见到这情形他非常生气，说："从此麦秆不再结穗，人类不配再获得上苍的赐予。"周围的人听到这话吓坏了，纷纷跪下，祈求上帝仍留些麦穗于秆上，即使人类不配这一恩赐，但是为了那些无辜的家禽，求上帝开恩，否则它们就会饿死。 上帝预见到人类的苦难，可怜他们，答应了这一请求。 于是麦穗留了下来，就像现在生长的这样子。
于是，这位母亲扯下一把漂亮的麦穗，用它擦净了衣服。
碰巧上帝从这儿经过，见到这情形他非常生气，说："从此麦秆不再结穗，人类不配再获得上苍的赐予。"周围的人听到这话吓坏了，纷纷跪下，祈求上帝仍留些麦穗于秆上，即使人类不配这一恩赐，但是为了那些无辜的家禽，求上帝开恩，否则它们就会饿死。 上帝预见到人类的苦难，可怜他们，答应了这一请求。 于是麦穗留了下来，就像现在生长的这样子。
Çoook önceleri, Tanrı'nın yeryüzünde dolaştığı günlerde toprak şimdikinden çok daha verimliydi. Başaklar şimdikinin elli altmış değil de dört beş yüz katı fazlaydı. Sapından tepesine kadar hep buğday doluydu. Ama insanoğluna yaranılmaz işte! Tanrı'nın verdiği bu bereketin kadrini ve kıymetini bilemeden onları bol bol harcadılar.
Bir gün bir kadın buğday tarlasına daldı; yanındaki ufak çocuğu oraya buraya sıçrarken bir su birikintisine düşerek elbisesini kirletti.
Annesi o güzel başaklardan bir avuç kopararak çocuğun elbisesini temizledi.
O sırada oradan geçmekte olan Tanrı bunu görünce öfkelendi ve "Bundan böyle başak artık buğday taşımasın! İnsanoğlu kendisine sunulan bereketin kıymetini bilmiyor" dedi.
Orada bulunup da bu sözleri duyanlar dehşet içinde kaldılar; hemen diz çökerek az da olsa başakta biraz buğday kalması için yalvarmaya başladılar. Kendileri hak etmemiş olsalar bile, hiç değilse suçsuz tavuklar aç kalmasınlar diye!
Bu sefaleti gören Tanrı onlara acıdı ve ricalarını kabul etti.
Sonuçta insanlara buğday bugünkü haliyle kaldı.