Er was eens een oude toverkol. Ze had drie zoons, die broederlijk van elkaar hielden; maar het oude mens vertrouwde hen niet en dacht dat ze haar van haar macht wilden beroven. Toen veranderde ze de oudste in een arend, die moest op een rotsgebergte wonen, en de mensen zagen hem dikwijls in grote kringen op en neer zweven tegen de lucht. De tweede veranderde ze in een walvis, hij leefde in een diepe zee, en men zag alleen hoe hij nu en dan een geweldige waterstraal omhoog wierp. Beiden hadden dagelijks slechts twee uur lang hun mensengedaante.
De derde zoon was bang dat ze hem nog in een verscheurend dier zou veranderen, een beer, of een wolf, en daarom ging hij stiekem weg. Maar die had gehoord dat op het slot van de Gouden Zon een betoverde prinses zat, die wachtte op verlossing; maar ieder moest er zijn leven voor op 't spel zetten, en er waren al drie-en-twintig jonge mannen jammerlijk omgekomen, en er was nog maar één kans over, meer dan vier-en-twintig mochten het niet proberen. En omdat hij een hart zonder angst had, besloot hij, het slot van de Gouden Zon op te zoeken.
Reeds lang had hij rondgetrokken, zonder het te kunnen vinden, maar toen verdwaalde hij in een groot bos; en hij kon de uitgang niet vinden. Opeens zag hij in de verte twee reuzen, ze wenkten hem met de hand, en toen hij erbij kwam, zeiden ze: "We vechten om een hoed; van wie die zijn zal; en omdat we beiden even sterk zijn, kan de één de ander niet overweldigen; kleine mensen zijn slimmer dan wij, nu laten we aan jou de beslissing." - "Hoe kun je nu vechten om een oude hoed?" zei de jonge man. "Omdat je niet weet, wat voor eigenschap die hoed heeft; het is een wenshoed. Wie hem opzet, kan zich ergens wensen, waar hij ook maar wil, en op 't zelfde ogenblik is hij er ook." - "Geef mij die hoed," zei de jonge man, "ik zal een eind weg gaan; en als ik roep moeten jullie om 't hardst gaan lopen, en wie het eerst bij me is, krijgt de hoed." Hij zette de hoed op, dacht aan de prinses, vergat de reuzen en liep steeds door. Eens zuchtte hij uit de grond van zijn hart: "O, was ik toch maar op het slot van de Gouden Zon!" en nauwelijks waren die woorden over zijn lippen, of hij stond op een hoge berg voor de poort van een slot.
Hij ging er binnen en liep alle kamers door, tot hij in de laatste de prinses vond. Maar hoe schrok hij van haar uiterlijk, ze had een asgrauw gezicht vol rimpels, lelijke ogen en rood haar. "Bent u de prinses, die zo mooi is, dat de hele wereld erover praat?" riep hij uit. "Ach!" gaf ze ten antwoord, "dit is mijn werkelijke gedaante niet, mensenogen kunnen me alleen maar aanschouwen in deze afschuwelijke vorm; maar om te weten, hoe ik er werkelijk uitzie: kijk maar in die spiegel, die laat zich niet verblinden, maar toont me, zoals ik werkelijk ben."
Ze gaf hem een spiegel in de hand, en daar zag hij het mooiste meisje in, dat ter wereld bestond, en ook zag hij hoe van verdriet haar de tranen over de wangen rolden. Toen sprak hij: "Hoe kun je verlost worden? Ik ben voor geen enkel gevaar bang." Zij sprak: "Wie de kristallen bol krijgt en die aan de tovenaar voorhoudt, breekt zijn macht; dan krijg ik mijn ware gedaante terug." - "Ach," voegde ze er zuchtend bij, "zo velen zijn daar al door omgekomen, jonge mensen - als ik denk aan de grote gevaren waar je je in begeeft, doet het mij nog meer verdriet." - "Mij kan niets tegenhouden," sprak hij, "maar zeg me maar, wat ik doen moet." - "Je moet alles weten," sprak de prinses, "als je de berg waar het slot op staat, afloopt, dan staat beneden bij een bron een wilde oeros, en daar moet je mee vechten. Mocht het je lukken, hem te doden, dan verheft zich uit zijn lijk een vurige vogel, en die vogel heeft in zijn lichaam een gloeiend ei, en in dat ei ligt, als dooier, de kristallen bol. Maar hij legt het ei niet, voor hij ertoe wordt genoodzaakt; maar als het op de grond valt, dan steekt het alles aan en verbrandt alles in de buurt, het ei zelf smelt en daarmee de kristallen bol, en al je moeite is dan vergeefs geweest."
De jongeman daalde naar de bron, waar de oeros snoof, en brieste. Na een lange strijd stootte hij hem zijn zwaard in 't lijf, en het dier zonk neer. Meteen verhief zich de vurige vogel, en wilde wegvliegen. Maar de adelaar - de broer van de jongeman - die tussen de wolken had gezweefd, stortte zich op hem neer, joeg hem naar zee, pikte hem met zijn snavel, zodat hij in benauwdheid het ei liet vallen. Het viel echter niet in zee, maar in een vissershut die aan het strand stond; die ging roken en zou in vlammen opgaan. Huizenhoge golven bruisten opeens in de zee, ze stroomden over de hut en bedwongen het vuur. De andere broer, de walvis, was aan komen zwemmen en had de golven opgezweept. Toen de brand was geblust, zocht de jonkman naar het ei, en hij vond het ook: het was niet gesmolten, alleen was de schaal, door de plotselinge afkoeling door het koude water gebroken en hij kon er de kristallen bol onbeschadigd uithalen.
Toen de jongeman naar de tovenaar ging en de bol hem voorhield, sprak deze: "Mijn macht is verbroken, van nu af aan bent u de koning van het slot van de Gouden Zon. Ook je broers kunnen hen menselijke gedaante op deze manier terugkrijgen." Toen snelde de jonkman naar de prinses, en toen hij in haar kamer kwam, stond zij daar in de volle glans van haar schoonheid en beiden wisselden vol vreugde hun ringen met elkaar.
从前有个女巫，她有三个儿子，这兄弟三人真是手足情深，可女巫却不信任他们，总以为他们会夺走她的权。 于是她把老大变成了一只苍鹰，只能生活在悬崖顶上，人们时常看见它在空中不停地翱翔盘旋。 她又把老二变成一头鲸，每天生活在大海的深处，人们总看到他不时地从水里喷出巨大水柱。 兄弟俩一天内只有两小时可恢复人形。 小儿子由于害怕女巫把他也变成一只猛兽、一头熊或一条狼，就偷偷地逃走了。 他曾听说国王的女儿中了魔法，被关在了金太阳宫，等着有人去解救。 已有二十三个年轻人冒险去救她，可都惨死在那儿。 现在只剩一人可以去救她，以后谁也不能去了。 这年轻人生性大胆，他拿定主意要去寻找金太阳宫。 他日夜兼程地赶路，可连宫殿的影子也没找着，最后他进了一片大森林之中。 突然他看见两个巨人在向他招手，便赶了过去。 巨人说："我们正为一顶帽子争执不下，因为我们彼此都一样强壮，谁也斗不过谁，不知道到底这帽子该归谁。小人儿总是挺聪明，我们让你说这帽子该归谁呢？""你们居然会为一顶帽子而争执不休！"年轻人说道。 "你不晓得它是个多好的宝贝，这是顶如意帽，谁戴上它呀，想到哪儿就能立刻到哪儿。""来，把帽子给我，"年轻人说，"我先走一阵子，然后再叫你们，你们就来赛跑，谁先到我那儿，帽子就归谁。"说完他就戴着帽子跑了，可他心里老是想着公主，竟把那两个巨人给忘了，他一直往前走去，最后，从心底里叹了口气说："噢，我要是在金太阳宫有多好啊！"可话刚出口，他就站在宫门前的高山上了。
年轻人走进宫门，挨个走过每个房间，在最后的一间才找到了公主。 可当他看着公主时，他是何等的吃惊啊，只见她那死灰色的脸儿布满了皱纹，双眼黯淡无光，头发变成了红色。 "你就是那位人人都夸她的世上最美丽的公主吗？"年轻人叫了出来。 "这可不是我的本来面目，人眼只能看到我这种丑陋模样，你想见到我的真样子，可以看看这面镜子，它会显露我的真面孔给你看的。"她把镜子递到年轻人手里，他在镜子里看到了世界上最美丽的少女的形象，还看到她是如何伤心地泪流满面的。 于是他对公主说："我怎么才能救你呢，我什么都不怕。"公主说："谁能得到水晶球，把它拿到巫师的面前，就可以破他的魔法，我也可以恢复原形了。"公主又补充说，"已经有那么多人为此而丧身，你年纪轻轻的，要是有什么三长两短，叫我于心何忍。""谁也阻止不了我，"他说，"告诉我该怎么做。"公主说："你得知道，宫殿坐落在山上，从这儿下去有一口泉水，旁边会有一头公牛在等你，你得和它搏斗，如果你运气好把它杀掉，一只火鸡就会从它体内飞出来，它肚内有一颗蛋，烧得红红的，蛋黄中就藏着那水晶球。但鸟不会放下蛋来，除非迫不得已，如果蛋落到地上，立刻就会燃起熊熊大火，烧毁周围的一切，蛋也会自己溶化，里面的水晶球也不例外，这样一切都白费了。"
年轻人下山之后来到了泉水边，那儿野牛正喘着气朝着他怒吼呢。 经过长时间的搏斗，年轻人把剑捅进了牛肚，野牛倒下了，转眼间体内飞出了一只火一般的鸟儿，鸟儿刚想飞走，年轻人的大哥从云层里扑了下来，把它赶到大海边，又用嘴啄它，鸟儿只得无可奈何地扔下了那只蛋。 不过蛋并没有落在海里，而是掉在了沙滩上渔夫的屋顶顶蓬上。 那屋立刻着火了，眼看就要倾塌，这时海掀起了浪头，盖过了屋顶，压住了火势。 原来这是年轻人的二哥，那条鲸，游过来掀起了浪潮。 火扑灭了，年轻人幸运地找到了那颗还没溶化的蛋，蛋壳因被冷水这么一浸已裂开了。 他取出了水晶球，发现它毫毛无损。
年轻人手握着水晶球，把它拿到了巫师的面前，巫师说："我的魔法已被破除，从今以后你就是金太阳宫的王了；有了这个水晶球，你的哥哥们也可恢复原形了。"年轻人赶紧去找公主 ，他一踏进门，发现她已站在那儿，光彩照人，美丽无比，两人就高高兴兴地交换了戒指。
年轻人走进宫门，挨个走过每个房间，在最后的一间才找到了公主。 可当他看着公主时，他是何等的吃惊啊，只见她那死灰色的脸儿布满了皱纹，双眼黯淡无光，头发变成了红色。 "你就是那位人人都夸她的世上最美丽的公主吗？"年轻人叫了出来。 "这可不是我的本来面目，人眼只能看到我这种丑陋模样，你想见到我的真样子，可以看看这面镜子，它会显露我的真面孔给你看的。"她把镜子递到年轻人手里，他在镜子里看到了世界上最美丽的少女的形象，还看到她是如何伤心地泪流满面的。 于是他对公主说："我怎么才能救你呢，我什么都不怕。"公主说："谁能得到水晶球，把它拿到巫师的面前，就可以破他的魔法，我也可以恢复原形了。"公主又补充说，"已经有那么多人为此而丧身，你年纪轻轻的，要是有什么三长两短，叫我于心何忍。""谁也阻止不了我，"他说，"告诉我该怎么做。"公主说："你得知道，宫殿坐落在山上，从这儿下去有一口泉水，旁边会有一头公牛在等你，你得和它搏斗，如果你运气好把它杀掉，一只火鸡就会从它体内飞出来，它肚内有一颗蛋，烧得红红的，蛋黄中就藏着那水晶球。但鸟不会放下蛋来，除非迫不得已，如果蛋落到地上，立刻就会燃起熊熊大火，烧毁周围的一切，蛋也会自己溶化，里面的水晶球也不例外，这样一切都白费了。"
年轻人下山之后来到了泉水边，那儿野牛正喘着气朝着他怒吼呢。 经过长时间的搏斗，年轻人把剑捅进了牛肚，野牛倒下了，转眼间体内飞出了一只火一般的鸟儿，鸟儿刚想飞走，年轻人的大哥从云层里扑了下来，把它赶到大海边，又用嘴啄它，鸟儿只得无可奈何地扔下了那只蛋。 不过蛋并没有落在海里，而是掉在了沙滩上渔夫的屋顶顶蓬上。 那屋立刻着火了，眼看就要倾塌，这时海掀起了浪头，盖过了屋顶，压住了火势。 原来这是年轻人的二哥，那条鲸，游过来掀起了浪潮。 火扑灭了，年轻人幸运地找到了那颗还没溶化的蛋，蛋壳因被冷水这么一浸已裂开了。 他取出了水晶球，发现它毫毛无损。
年轻人手握着水晶球，把它拿到了巫师的面前，巫师说："我的魔法已被破除，从今以后你就是金太阳宫的王了；有了这个水晶球，你的哥哥们也可恢复原形了。"年轻人赶紧去找公主 ，他一踏进门，发现她已站在那儿，光彩照人，美丽无比，两人就高高兴兴地交换了戒指。