Hiçbir şeyden korkmayan bir asker hiçbir şeyi de umursamıyordu. Ordudan ayrıldıktan sonra, hiçbir meslek öğrenmediği için para kazanamadı; orada burada dolaşıp işi dilenciliğe kadar vardırdı.
Üzerine eski bir yağmurluk çekti; manda derisinden yapılma çizmelerini giydi.
Bu şekilde dağ taş demeden yollara düştü; tarlalardan geçti, patikalardan yürüdü, derken bir ormana vardı. Önce nerede olduğunu anlamadı, ama kesilmiş bir ağacın kütüğünde oturan iyi giyimli bir adam gördü. Adam yeşil renkte bir avcı ceketi giymişti.
Asker onunla tokalaşarak yanına, çimenler üzerine oturdu ve bacaklarını uzattı.
"Bakıyorum, çizmelerin çok güzel! Pırıl pırıl parlıyor" dedi avcıya. "Ama benim gibi çok yol yürürsen dayanmaz onlar. Benimkilere bak, manda derisinden; yıllardır kullanıyorum dağ taş demeden!"
Bir süre sonra asker ayağa kalkarak şöyle dedi: "Burada daha fazla kalamam. Karnım acıktı! Söylesene Çizmeli Kardeş, bu yol nereye gider?"
"Ben de bilmiyorum" diye cevap verdi avcı. "Ormanda yolumu kaybettim."
"Benim başıma gelen senin başına da gelmiş" dedi asker. "Aynı kaderi paylaşıyoruz demektir. İstersen birlikte yola çıkalım."
Avcı hafifçe güldü; sonra beraber yola koyuldular. Gittiler, gittiler, derken karanlık bastırdı.
"Bu ormandan çıkamayacağız" dedi asker. "Ama uzakta bir ışık görüyorum, orada yemek de buluruz belki."
Taştan yapılma bir eve vardılar ve kapıyı çaldılar. Bir kocakarı kapıyı açtı.
"Yatacak bir yer arıyoruz" dedi asker. "Biraz da yiyecek bir şey, çünkü karnım zil çalıyor!"
"Burada kalamazsınız" diye cevap verdi kocakarı: "Burası haydut yatağıdır; aklınız varsa, onlar dönmeden kaçarsınız; yoksa sizi bulurlarsa hapı yutarsınız!"
"Boş versene sen! İki günden beri mideme bir şey girmedi; ha burada ölmüşüm, ha ormanda, ne fark eder ki! Ben içeri giriyorum" dedi asker.
Avcı girmek istemedi, ama asker onu kolundan çekerek, "Gel, arkadaş, postu kolay deldirtmeyiz" dedi.
Kocakarı onlara acıdı. "Şu sobanın arkasına saklanın; onlar yemek yiyip uyuduktan sonra size bir şeyler verebilirim" dedi.
Tam o köşeye çekilmişlerdi ki, on iki haydut içeri daldı; hazır sofraya oturdular, arsız arsız yemek istediler.
Kocakarı onlara bir tepsi içinde kızarmış et getirdi; haydutlar yemeğe saldırdı.
Asker et kokusu burnuna gelince avcıya, "Daha fazla dayanamayacağım, kalkıp ben de onlarla yiyeceğim" dedi.
"Canımızı tehlikeye atıyorsun" diyen avcı onu kolundan tuttu. Ama asker yüksek sesle öksürmeye başladı.
Bunu duyan haydutlar çatalı bıçağı bir yana bırakarak yerlerinden fırladı ve sobanın arkasında saklananı buldular.
"Ooo, beylere de bakın hele! Ne arıyorsunuz burada? Casusluğa mı çıktınız yoksa? Bekleyin de, size ağaçta sallanmayı öğretelim" dediler.
"Ağır olun bakalım" diye karşılık verdi asker. "Benim karnım aç, önce yemek verin, sonra ne isterseniz onu yapın."
Haydutlar şaşırdı. Şefleri, "Bakıyorum korkmuyorsun! Güzel! Yemek verelim, ama sonra öleceksin!"
"Görürüz" diyen asker masaya oturdu ve hiç korkmadan kızartmaya el attı. Avcıya dönerek, "Gel, çizmeli kardeş, sen de ye! Benim kadar acıkmışsındır, kendi evinde bile bundan daha iyisini bulamazsın" dedi.
Haydutlar askere şaşkınlıkla baktılar ve "Herif hiç tınlamıyor be" dediler.
Sonra asker, "Yemek iyiymiş. Şimdi içecek bir şey getirin" dedi.
Haydut şefi keyiflendi, bu küstahlığı da sineye çekerek kocakarıya seslendi: "Mahzenden bir şişe şarap getir, en iyisinden" dedi.
Asker şişenin mantarını ses çıkartacak şekilde çıkarırken, "Bak, çizmeli kardeş, buna bayılacaksın! Buradaki eşdostun şerefine içiyorum" dedi ve şişeyi haydutların başı üzerinde gezdirerek: "Hepiniz çok yaşayın, ama şimdi ağzınızı açıp sağ elinizi havaya kaldırın" diye ekledi. Bu sözler ağzından çıkar çıkmaz haydutların hepsi hareketsiz kaldı. Hepsi taşlaşmıştı; ağızları açıktı ve sağ elleri havaya kalkmıştı.
Avcı askere, "Bakıyorum, çok marifetlisin! Hadi eve gidelim" dedi.
"Ohoo, acele ediyorsun be çizmeli kardeş! O kadar erken gitmeyelim. Düşmanı yendik, şimdi ganimete bakalım. Herifler ağızları açık, bize bakıyor, ama ben izin vermedikçe kımıldayamazlar. Gel, ye, iç" diye karşılık verdi asker.
Kocakarı bir şişe şarap daha getirdi ve asker üç günlük yiyeceği bir oturuşta bitirdikten sonra sofradan ancak kalktı.
"Hadi artık kirişi kıralım. Kestirmeden gitmeden önce kocakarıya şehrin yolunu soralım" dedi.
Şehre vardıklarında asker eski arkadaşlarıyla buluştu:
"Ormanda bir haydut yuvası buldum, gelin de şunları kodese tıkalım" dedi. Sonra arkadaşlarını oraya götürdü. Bu arada avcıya, "Sen de gel bak, onları ayaklarından bağlarken nasıl debelenecekler, görürsün" dedi. Arkadaşları haydutları çember içine aldıktan sonra asker şarap şişesini eline alarak bir yudum içti. Sonra şişesini onların başları üzerinde gezdirirken, "Hepinizin şerefine!" diye seslendi. Aynı anda hepsi hareket etmeye başladı, ama muhafızlar hemen onları birer çuvala koyarak bir arabaya yükledi.
Asker, "Doğru hapishaneye götürün bunları" diye ekledi.
Ama avcı adamlardan birini yanına çağırarak ona bir şey söyledi.
"Çizmeli kardeş" dedi asker, "Düşmanın hakkından geldik, karnımızı doyurduk. Hadi şimdi rahat rahat yola koyulalım."
Şehre yaklaşırken asker, şehir surlarına bir sürü insanın toplandığını, hepsinin sevinç naraları attığını ve havalarda zeytin dalları salladıklarını gördü. Derken üzerlerine doğru bir muhafız alayı geldi.
"Ne oluyor yahu?" diye şaşırarak avcıya sordu.
"Uzun zamandan beri kral bu yöreden uzaktaydı; bilmiyor musun? Bugün geri dönüyor; herkes de onu karşılamaya çıkmış" diye cevap verdi avcı.
"İyi de, kral nerde peki?" diye sordu asker: "Ben görmüyorum."
"Burada" diye cevap veren avcı ceketini çıkardı; kraliyet elbisesi göründü. "Kral benim; gelişimi bildirmiştim" dedi.
Asker dehşet içinde kaldı, hemen yere diz çöktü ve ona sıradan bir insanmış gibi davrandığı için özür diledi.
Kral ona elini uzatarak şöyle dedi: "Sen cesur bir askersin; benim bayatımı kurtardın! Artık sıkıntı çekmeyeceksin, ben gerekeni yapacağım. Bir gün canın haydut yatağındaki gibi bir kızartma isterse saraya gel. Ama birinin şerefine içmeden önce benden izin almalısın!"
勇敢的士兵，无所畏惧。 有这样一个退役士兵，他无一技之长，不能营生，只好四处流浪，靠乞讨过活。 他身披一件雨衣，足蹬一双服役时留下的牛皮靴。 一天，他正漫无目的地走着，径直穿过了开阔的田野，走进了一片森林。 他不知自己在哪里，只见一根伐倒的树上坐着个人，他穿得很好，披着件绿色猎衣。 士兵友好地和他握了握手，在他身边的草地坐下，伸直了腿。 "你的靴子做工很精细呀，"他对猎人说，"如果你像我一样到处流浪，它们很快就会磨烂的。瞧我的靴子，牛皮做的，早就穿破了，可穿着它们，我可以克服任何艰难险阻。"过了一会儿，士兵站起来说："我得走了，肚子饿得咕咕叫。靓靴兄弟，你知道这路通向哪儿吗？""我也不知道，"猎人回答说，"我在森林里迷了路。""哦，原来你和我一样遇到麻烦了，"士兵说，"同病相怜嘛！让我们在一起同舟共济，找条出路吧！"猎人笑着答应了。 他们一起往前走啊走，直到夜幕降临。 "我们还没有走出森林，"士兵说，"你看，远处有灯光，也许我们能在那弄到点吃的。"到了那儿，他发现了一个石屋，敲了敲门，一位老妇人打开了门。 "老婆婆，我们能在您这儿住一夜吗？"士兵说，"我们的肚子空如皮囊，能给我们点吃的吗？""你们不能在这儿久留，"老妇人回答说，"这可是个强盗窝，你们要是聪明的话，最好趁他们没回来前离开，不然你们连命都会丢了。""事情不会那么糟的，"士兵说，"我整整两天没吃东西了，在这儿丧命和在森林中活活饿死有什么区别？我要进来。"猎人不肯进去，士兵拽着他的袖子把他拖进了门。 "来吧，好兄弟，我们不会那么快就去见上帝的。"老妇人可怜他们说："你们躲到炉子后面去，如果有他们吃剩下东西，我会趁他们睡觉的时候偷偷拿给你们吃。"士兵和猎人刚刚在角落里坐好，十二个强盗便冲了进来，坐到已摆好的桌子旁，吼着要东西吃。
老妇人端来了大碟大碟的烤肉，强盗们尽情地享受着，大吃特吃。 士兵闻到了肉香时对猎人说："我耐不住了，我要坐到桌子旁和他们一块吃。""你会招来杀生之祸的。"猎人一边说，一边把士兵拉回去，但士兵却开始大声咳嗽。 强盗们听到了声音，扔下手中的刀叉，跳了起来，发现了躲在了炉子后的陌生人，便大叫："哈哈，先生们，你们躲在墙脚下干什么？是谁派你们来当探子的？等着瞧吧，等到了枯枝上看你们怎么飞。""请你说话客气点，"士兵说，"我饿死了，让我吃点东西，到时你们怎样处置我都行。"强盗们个个给愣住了，只听强盗头子说："看来你这小子一点不害怕，那好，就给你点吃的，吃完后你就得死。""等着瞧，'士兵说着就坐到桌子边，毫无惧色地吃起烤肉来。"靓靴兄弟，过来吃呀！ "他对猎人喊道，"你准和我一样饿坏了，快来，没有比这烤肉更好吃的了。 "猎人不肯吃。强盗们都吃惊地望着士兵说："这个无赖真不讲客气。 "过了一会儿，士兵说："我吃饱了，再给我点喝的。 "强盗头子那天心情好，满足了士兵的要求，对老妇人叫道："从地窖里拿瓶酒来，要最好的。 "士兵"砰"地一声打开酒瓶，走到猎人的跟前说："注意，兄弟，你会有意外的发现，来，为大伙的健康干杯。 "然后，他一边把酒瓶子在强盗头上挥舞，一边喊着："祝你们长命百岁！ 张开嘴，举起你们的右手。 "接着，他尽情地喝了一口。话音刚落，强盗们都像石头一样一动不动了，嘴巴张着，右手举在空中。猎人劝士兵说："我知道你还会别的把戏，可我们现在回家吧！ ""哦，亲爱的兄弟，那样我们撤得太早了，既然打了胜战，就要战利品！ 那些家伙坐得很死，张着惊讶的大嘴，没有我的允许他们是不能动的。 来，先吃饱喝足吧！ "老妇人拿来一瓶最好的酒，士兵一直吃了足够三天的东西才动身。天亮了，士兵说："该撤走了，我们问问老婆婆，让她指条到城堡的最近的路。 "
到了城里，士兵跟他的老伙伴们说："在森林里我发现了一窝强盗，跟我来，我们一起去把他们端掉。"士兵叫伙伴们把强盗包围起来，然后拿起了酒瓶，喝了一大口，在他们头上挥舞，喊道："祝你们长命百岁！"眨眼间，他们都重新获得了活动的能力，但都被摔在地上用绳子捆上了手脚。 接着士兵把强盗全像扔麻袋一样扔到了板车上，说："现在把他们押到监牢里去。"猎人把其中的一个士兵叫到一边，给了他另一个任务。
"靓靴兄弟，"士兵说，"我们幸运地抓了敌人，而且也已吃饱，现在我们只要像落伍的士兵一样跟在后面就行。"当他们快到城堡时 ，士兵看到一大群人拥到城门口，欢呼雀跃，还当空挥舞着绿色的枝条。 接着，整个禁卫军向他们走过来。 "这是怎么回事？"他惊讶地问猎人。 "你难道不知道？"猎人回答说，"国王已很长一段时间不在城堡里，他今天要回来，每个人都来迎接他。""但是国王在哪里？"猎人回答说："近在眼前！"然后他解开猎衣，露出了里面的黄袍。 士兵惊恐地跪在地上，乞求国王饶恕自己的无知，把国王当成了和自己一样的贫民百姓，竟敢那样不敬地称呼国王。 可是国王握着士兵的手说："你是名勇士，我会照顾你，如果你什么时候想吃在强盗那儿吃过的烤肉，尽管到我的御膳房来，不过，若要喝祝寿酒，可得证得我的同意。"
老妇人端来了大碟大碟的烤肉，强盗们尽情地享受着，大吃特吃。 士兵闻到了肉香时对猎人说："我耐不住了，我要坐到桌子旁和他们一块吃。""你会招来杀生之祸的。"猎人一边说，一边把士兵拉回去，但士兵却开始大声咳嗽。 强盗们听到了声音，扔下手中的刀叉，跳了起来，发现了躲在了炉子后的陌生人，便大叫："哈哈，先生们，你们躲在墙脚下干什么？是谁派你们来当探子的？等着瞧吧，等到了枯枝上看你们怎么飞。""请你说话客气点，"士兵说，"我饿死了，让我吃点东西，到时你们怎样处置我都行。"强盗们个个给愣住了，只听强盗头子说："看来你这小子一点不害怕，那好，就给你点吃的，吃完后你就得死。""等着瞧，'士兵说着就坐到桌子边，毫无惧色地吃起烤肉来。"靓靴兄弟，过来吃呀！ "他对猎人喊道，"你准和我一样饿坏了，快来，没有比这烤肉更好吃的了。 "猎人不肯吃。强盗们都吃惊地望着士兵说："这个无赖真不讲客气。 "过了一会儿，士兵说："我吃饱了，再给我点喝的。 "强盗头子那天心情好，满足了士兵的要求，对老妇人叫道："从地窖里拿瓶酒来，要最好的。 "士兵"砰"地一声打开酒瓶，走到猎人的跟前说："注意，兄弟，你会有意外的发现，来，为大伙的健康干杯。 "然后，他一边把酒瓶子在强盗头上挥舞，一边喊着："祝你们长命百岁！ 张开嘴，举起你们的右手。 "接着，他尽情地喝了一口。话音刚落，强盗们都像石头一样一动不动了，嘴巴张着，右手举在空中。猎人劝士兵说："我知道你还会别的把戏，可我们现在回家吧！ ""哦，亲爱的兄弟，那样我们撤得太早了，既然打了胜战，就要战利品！ 那些家伙坐得很死，张着惊讶的大嘴，没有我的允许他们是不能动的。 来，先吃饱喝足吧！ "老妇人拿来一瓶最好的酒，士兵一直吃了足够三天的东西才动身。天亮了，士兵说："该撤走了，我们问问老婆婆，让她指条到城堡的最近的路。 "
到了城里，士兵跟他的老伙伴们说："在森林里我发现了一窝强盗，跟我来，我们一起去把他们端掉。"士兵叫伙伴们把强盗包围起来，然后拿起了酒瓶，喝了一大口，在他们头上挥舞，喊道："祝你们长命百岁！"眨眼间，他们都重新获得了活动的能力，但都被摔在地上用绳子捆上了手脚。 接着士兵把强盗全像扔麻袋一样扔到了板车上，说："现在把他们押到监牢里去。"猎人把其中的一个士兵叫到一边，给了他另一个任务。
"靓靴兄弟，"士兵说，"我们幸运地抓了敌人，而且也已吃饱，现在我们只要像落伍的士兵一样跟在后面就行。"当他们快到城堡时 ，士兵看到一大群人拥到城门口，欢呼雀跃，还当空挥舞着绿色的枝条。 接着，整个禁卫军向他们走过来。 "这是怎么回事？"他惊讶地问猎人。 "你难道不知道？"猎人回答说，"国王已很长一段时间不在城堡里，他今天要回来，每个人都来迎接他。""但是国王在哪里？"猎人回答说："近在眼前！"然后他解开猎衣，露出了里面的黄袍。 士兵惊恐地跪在地上，乞求国王饶恕自己的无知，把国王当成了和自己一样的贫民百姓，竟敢那样不敬地称呼国王。 可是国王握着士兵的手说："你是名勇士，我会照顾你，如果你什么时候想吃在强盗那儿吃过的烤肉，尽管到我的御膳房来，不过，若要喝祝寿酒，可得证得我的同意。"