예전에 두 명의 아이를 가진 한 가난한 여자가 있었습니다. 가장 어린 딸은 매일 장작을 가져오기 위해 숲으로 가야 했습니다. 한번 그녀가 장작을 찾기 위해 먼 길을 떠나야 할 때, 꽤 힘세고 작은 아이가 와서 열심히 장작을 가져오고 집으로 옮기는 것을 도와주었습니다. 그리고 눈 깜짝할 사이에 그 이상한 아이는 사라졌습니다. 그녀는 이것을 그녀의 엄마에게 말했지만, 처음에 엄마는 그것을 믿지 않았습니다. 마침내, 그녀는 집에 장미를 가져와서 엄마에게 그 아름다운 아이가 그녀에게 장미를 주었고 장미가 꽃을 피웠을 때, 그 아이가 다시 돌아온다고 말했습니다. 엄마는 장미를 물에 넣었습니다. 어느 날 아침, 그녀는 침대에서 나올 수 없었습니다. 엄마가 침대로 가서 그녀가 죽은 것을 알아차렸지만, 그녀는 매우 행복해 보였습니다. 그 날 아침, 장미는 꽃을 활짝 피웠습니다.
Er was eens een arme vrouw, en die had twee kinderen, en de jongste moest elke dag het bos in om hout te halen. Toen het eens op een keer heel veel hout moest halen, kwam er een klein kind aan, maar dat was verbazend mooi, en dat ging naar hem toe en hielp heel ijverig met hout rapen en droeg het tot voor hun huis, maar toen was het, in een oogwenk, verdwenen. Het kind vertelde het aan zijn moeder, maar die wou er niets van geloven. Tenslotte liet het kind een roos zien, en zei dat het mooie kindje hem deze roos had gegeven en gezegd had dat als de roos was uitgebloeid, hij terug zou komen. De moeder zette de roos in het water. Op een morgen kwam 't kind helemaal niet uit bed; en de moeder ging naar het bed toe en daar vond ze haar kind dood, maar het lag er zo rustig. En de roos was diezelfde morgen uitgebloeid.