Het oude moedertje


老妈妈


Er was eens in een grote stad een heel oud moedertje, en zij zat 's avonds alleen op haar kamer, en ze zat erover na te denken, hoe ze eerst haar man, dan haar beide kinderen, langzamerhand al haar familie, en tenslotte vandaag nog haar laatste vriend had verloren, en dat ze nu helemaal alleen en verlaten was. Toen werd ze moedeloos en treurig in het diepst van haar hart, maar het zwaarste woog haar wel het verlies van haar beide zoons; en in haar verdriet gaf zij God er de schuld van. Ze zat zo stil en in gedachten verzonken, toen opeens de kerkklok luidde voor de kerkdienst. Zij verbaasde zich erover dat ze zo de hele nacht in verdriet had doorgewaakt, en ze stak licht aan en ging naar de kerk. Bij haar aankomst was de kerk al licht, maar niet, als gewoonlijk, door kaarsen maar door een eigenaardige schemer. De kerk was ook al helemaal vol, ja, alle plaatsen waren bezet, en toen het moedertje op haar gewone plaats kwam, was die ook niet meer leeg, maar de hele bank zat vol. En toen ze de mensen aankeek, toen waren het allemaal gezichten van familie die al overleden was, ze zaten daar in hun ouderwetse kleren, maar met bleke gezichten. Ze praatten niet en ze zongen niet, maar er ging een zacht gemurmel door de kerk. Toen stond er iemand op en ging naar voren en zei tegen het oude moedertje "Kijk eens naar het altaar, daar zult u uw beide zoons zien." De oude vrouw keek en ze zag haar beide kinderen, en de één hing aan de galg en de ander was op het rad gebonden. Toen zei de moei: "Zie je, zo zou het hun vergaan zijn, als ze in leven waren gebleven en God hen niet als onschuldige kinderen bij zich had genomen." Sidderend ging het oude vrouwtje huiswaarts, en op haar knieën dankte zij God, dat hij het beter voor haar had gemaakt, dan ze had kunnen begrijpen. En op de derde dag ging zij liggen, en stierf.
从前,在一座大城里有个老妈妈,夜深了她仍独自坐在自己的房间里。 她想着自己先是如何失去了丈夫,继而又失去了两个儿子,渐渐地又失去了所有的亲戚,最后连她最后的朋友也离开了人世。 现在只留下她孤零零的一个人,她心里非常难过,然而最使她痛心的还是那两个儿子的去世。 她在痛苦之际向上帝倾诉,就这样静静地坐在那儿沉思,突然听到了早祷的钟声,她觉得非常奇怪,原来自己竟在悲哀中熬过了一整夜。 于是她点亮了灯去了教堂。 她到达时,教堂里已是一片明亮,但不是平常的蜡烛,而是弥满着黎明的光辉。 里面已挤满了人,所有的位子都给占了。 老妈妈走向她平常坐的位子,可那儿也被人占着,整个凳子都被坐满了。 她看了看这些人,尽是她死去的亲戚。 他们都穿着老式的旧衣服坐在那儿,一个个脸色苍白。 他们既不说话也不唱歌,可教堂里却响着轻柔的嗡嗡呢喃声。 这时她一个死去的姨妈站了起来,走上前,对这可怜的老妈妈说:"向祭坛那边瞧,你就会见到你的儿子们。"老妈妈朝祭坛望去,果然见到了她的两个儿子,一个吊在绞架上,一个绑在车轮上。 只听见那位姨妈说:"你看,如果他们还活着,上帝不会把他们当作清白无邪的孩子给招回去的,那他们的下场就会是这样子了。"老人战战兢兢地回到家中,跪在地上感谢上帝,感谢他待自己好得超出了自己的理解。 两天后,她躺在床上死了。