Er was eens een heksenmeester, die zich in de gestalte van een arme man toverde, de dorpen rond ging en bedelde en mooie meisjes schaakte. Geen mens wist waar hij ze bracht, want ze kwamen nooit weer terug. Eens op een dag kwam hij aan de deur bij een man, die drie mooie dochters had; hij zag eruit als een arme, ziekelijke bedelaar, en hij droeg een draagmand op zijn rug, alsof hij daar milde gaven in wou verzamelen. Hij vroeg om een hapje eten; en toen de oudste dochter aan de voordeur kwam en hem een stuk brood wou geven, raakte hij haar even aan en toen moest ze in de draagmand springen. Met grote stappen snelde hij weg, en droeg haar door een donker bos naar zijn huis, dat daar middenin stond. In dat huis was alles even mooi; hij gaf haar alles wat ze maar hebben wou, en zei: "Lieveling, het zal je bij mij wel bevallen, je hebt alles wat je hartje begeert." Zo ging het een paar dagen. Toen zei hij: "Nu moet ik op reis, ik moetje korte tijd alleen laten; hier heb je de sleutels van 't huis. Je mag overal in, en alles bekijken, alleen één kamer niet, dat verbied ik je, op straffe van je leven." En hij gaf haar ook een ei, en zei: "Dat ei moet je zorgvuldig bewaren; je moet het liever aldoor bij je dragen, want als het verloren ging, zou er een groot ongeluk gebeuren." Ze nam de sleutels aan, en ook het ei, en ze beloofde alles goed te doen. Zodra hij weg was, ging zij 't huis door, van boven naar beneden; en ze bekeek alles. De kamers schitterden van 't zilver en 't goud; en ze geloofde, dat ze nooit zo'n pracht had gezien. Eindelijk kwam ze aan de verboden deur. Ze wilde er langs gaan, maar de nieuwsgierigheid liet haar niet met rust. Ze bekeek de sleutel, hij was net als een andere, ze stak hem in 't sleutelgat; draaide even, open sprong de deur! Maar wat zag ze, toen ze binnen ging? Een groot bekken, vol bloed, stond middenin de kamer, en daarin dode verminkte mensen; en daarnaast een hakblok en daarop een blanke, scherpe bijl. Ze schrok zo hevig, dat het ei – dat ze in haar hand hield – erin plompte. Ze haalde het er weer uit, ze veegde 't bloed eraf, maar vergeefs; het bloed kwam er dadelijk weer op, ze veegde, ze wreef, maar ze kon het niet wegkrijgen.
Niet lang daarna kwam de oude man terug van de reis. Het eerste waar hij naar vroeg, waren de sleutels en het ei; ze gaf ze hem, maar ze beefde en sidderde, en hij zag dadelijk aan de rode vlek, dat ze in de kamer geweest was. "Ben je, tegen mijn wil, in de kamer gegaan," sprak hij, "dan zul je er, tegen jouw wil, weer binnen moeten gaan, het is met je gedaan." Hij gooide haar neer, sleurde haar bij het haar voort, sloeg haar 't hoofd af en stopte haar bij de anderen in 't bekken.
"Nu ga ik de tweede halen," zei de heksenmeester; hij nam weer de gestalte aan van een arme man, kwam bij 't huis en bedelde daar. Toen bracht de tweede hem een stuk brood; hij kreeg haar, net als de eerste, door haar slechts aan te raken, en droeg haar weg. Haar ging het niet beter dan haar zuster; ook zij liet zich door haar nieuwsgierigheid verleiden; opende de kamer, keek erin, en moest het bij zijn terugkeer met 't leven boeten. Nu ging hij de derde halen. Maar die was slim. Toen hij haar de sleutels en het ei had gegeven en weg was gegaan, borg ze eerst het ei heel zorgvuldig op, dan ging ze 't huis bekijken, en tenslotte ging ook zij de verboden kamer binnen. Maar wat zag ze daar! Daar lagen allebei haar lieve zusters in 't bekken, jammerlijk vermoord en verminkt. Maar ze vermande zich, zocht hun ledematen bij elkaar, legde alles goed; 't hoofd, de romp, de armen en de benen. En toen er niets meer ontbrak, begonnen de leden weer te bewegen, sloten zich aaneen, de twee meisjes openden hun ogen weer en zie! ze leefden. Wat waren ze blij, ze omarmden elkaar en kusten elkaar – De man kwam terug, eiste bij zijn aankomst meteen de sleutels en het ei, en toen hij daar geen enkele bloedvlek op vinden kon, sprak hij: "Jij hebt de proef doorstaan; met jou ga ik trouwen." Nu had hij ook geen macht meer over haar; hij moest zelfs alles doen, wat ze wilde. "Goed," zei ze, "maar dan moet je eerst je draagmand vol goud aan vader en moeder gaan brengen; zelf op je eigen rug; dan maak ik ondertussen het bruiloftsfeest in orde." Ze liep naar haar zusters, die ze in een apart kamertje had verstopt, en ze zei: "Nu is het ogenblik gekomen, dat ik jullie kan redden: de schurk zal jullie zelf naar huis dragen; maar zodra je thuis bent, moet je me dadelijk hulp zenden." Ze zette hen samen in de draagmand, dekte ze helemaal af met goud, zodat er niets dan goud te zien was; toen riep ze de heksenmeester en zei: "Draag die mand nu maar weg; maar niet staan blijven onderweg, hoor, en niet gaan uitrusten; ik kijk door 't zoldervenster en ik zie alles!"
De heksenmeester sjorde de mand omhoog, hing hem op z'n rug en ging ermee weg. Maar 't was zwaar, het zweet liep hem tappelings langs zijn gezicht. Toen ging hij zitten en wilde even uitblazen. Maar tegelijk riep er één uit de mand: "Ik kijk door 't zoldervenster, ik zie dat je rust, wil je wel eens gauw verder gaan." En zodra hij stilstond, riep er iemand; hij moest voort. Tot hij eindelijk steunend, buiten adem, het goud, en, ongeweten, de beide meisjes in 't huis van de ouders had gebracht.
Thuis maakte de bruid de bruiloft in orde, en ze nodigde de vrienden van de heksenmeester uit. Daarop nam ze een doodshoofd met grijnzende tanden, zette hem een muts op en een kransje bloemen, zette hem boven voor 't zoldervenster en liet hem daar uitkijken. Toen alles klaar was, kroop ze in een vat met honing, sneed een dekbed open en rolde zich daarin; zo zag ze er uit als een vreemde vogel; geen mens kon haar herkennen. Ze ging 't huis uit, onderweg kwam ze enige bruiloftsgasten tegen, en die vroegen:
Niet lang daarna kwam de oude man terug van de reis. Het eerste waar hij naar vroeg, waren de sleutels en het ei; ze gaf ze hem, maar ze beefde en sidderde, en hij zag dadelijk aan de rode vlek, dat ze in de kamer geweest was. "Ben je, tegen mijn wil, in de kamer gegaan," sprak hij, "dan zul je er, tegen jouw wil, weer binnen moeten gaan, het is met je gedaan." Hij gooide haar neer, sleurde haar bij het haar voort, sloeg haar 't hoofd af en stopte haar bij de anderen in 't bekken.
"Nu ga ik de tweede halen," zei de heksenmeester; hij nam weer de gestalte aan van een arme man, kwam bij 't huis en bedelde daar. Toen bracht de tweede hem een stuk brood; hij kreeg haar, net als de eerste, door haar slechts aan te raken, en droeg haar weg. Haar ging het niet beter dan haar zuster; ook zij liet zich door haar nieuwsgierigheid verleiden; opende de kamer, keek erin, en moest het bij zijn terugkeer met 't leven boeten. Nu ging hij de derde halen. Maar die was slim. Toen hij haar de sleutels en het ei had gegeven en weg was gegaan, borg ze eerst het ei heel zorgvuldig op, dan ging ze 't huis bekijken, en tenslotte ging ook zij de verboden kamer binnen. Maar wat zag ze daar! Daar lagen allebei haar lieve zusters in 't bekken, jammerlijk vermoord en verminkt. Maar ze vermande zich, zocht hun ledematen bij elkaar, legde alles goed; 't hoofd, de romp, de armen en de benen. En toen er niets meer ontbrak, begonnen de leden weer te bewegen, sloten zich aaneen, de twee meisjes openden hun ogen weer en zie! ze leefden. Wat waren ze blij, ze omarmden elkaar en kusten elkaar – De man kwam terug, eiste bij zijn aankomst meteen de sleutels en het ei, en toen hij daar geen enkele bloedvlek op vinden kon, sprak hij: "Jij hebt de proef doorstaan; met jou ga ik trouwen." Nu had hij ook geen macht meer over haar; hij moest zelfs alles doen, wat ze wilde. "Goed," zei ze, "maar dan moet je eerst je draagmand vol goud aan vader en moeder gaan brengen; zelf op je eigen rug; dan maak ik ondertussen het bruiloftsfeest in orde." Ze liep naar haar zusters, die ze in een apart kamertje had verstopt, en ze zei: "Nu is het ogenblik gekomen, dat ik jullie kan redden: de schurk zal jullie zelf naar huis dragen; maar zodra je thuis bent, moet je me dadelijk hulp zenden." Ze zette hen samen in de draagmand, dekte ze helemaal af met goud, zodat er niets dan goud te zien was; toen riep ze de heksenmeester en zei: "Draag die mand nu maar weg; maar niet staan blijven onderweg, hoor, en niet gaan uitrusten; ik kijk door 't zoldervenster en ik zie alles!"
De heksenmeester sjorde de mand omhoog, hing hem op z'n rug en ging ermee weg. Maar 't was zwaar, het zweet liep hem tappelings langs zijn gezicht. Toen ging hij zitten en wilde even uitblazen. Maar tegelijk riep er één uit de mand: "Ik kijk door 't zoldervenster, ik zie dat je rust, wil je wel eens gauw verder gaan." En zodra hij stilstond, riep er iemand; hij moest voort. Tot hij eindelijk steunend, buiten adem, het goud, en, ongeweten, de beide meisjes in 't huis van de ouders had gebracht.
Thuis maakte de bruid de bruiloft in orde, en ze nodigde de vrienden van de heksenmeester uit. Daarop nam ze een doodshoofd met grijnzende tanden, zette hem een muts op en een kransje bloemen, zette hem boven voor 't zoldervenster en liet hem daar uitkijken. Toen alles klaar was, kroop ze in een vat met honing, sneed een dekbed open en rolde zich daarin; zo zag ze er uit als een vreemde vogel; geen mens kon haar herkennen. Ze ging 't huis uit, onderweg kwam ze enige bruiloftsgasten tegen, en die vroegen:
"Zeg, Vleerkens Vogel, waar kom jij vandaan?"
"Ik kom van Vleere Vleerkens huisje aan!"
"Wat voert daar uit
zijn jonge bruid?"
"Die heeft geveegd van boven naar onder,
en kijkt nu uit door het raam van de zolder!"
"Ik kom van Vleere Vleerkens huisje aan!"
"Wat voert daar uit
zijn jonge bruid?"
"Die heeft geveegd van boven naar onder,
en kijkt nu uit door het raam van de zolder!"
Tenslotte kwam ze haar bruidegom tegen, die heel langzaam terugliep. Hij vroeg, net als de anderen:
"Zeg, Vleerkens Vogel, waar kom jij vandaan?"
"Ik kom van Vleere Vleerkens huisje aan!"
"Wat voert daar uit
zijn jonge bruid?"
"Die heeft geveegd van boven naar onder,
en kijkt nu uit door het raam van de zolder!"
"Ik kom van Vleere Vleerkens huisje aan!"
"Wat voert daar uit
zijn jonge bruid?"
"Die heeft geveegd van boven naar onder,
en kijkt nu uit door het raam van de zolder!"
De bruidegom keek naar boven en zag het versierde doodshoofd. Maar hij dacht dat het de bruid was, en hij knikte eens en groette vriendelijk. Maar toen hij met z'n gasten 't huis in was gegaan, kwamen ook de broers en familie van de bruid aan, die tot haar redding aanrukten. Ze sloten alle deuren, zodat niemand eruit kon; staken 't huis in brand, en de heksenmeester en al z'n trawanten moesten levend verbranden!
从前有个巫师，装作穷人，挨家挨户地乞讨，而实际上他是碰到漂亮姑娘就抓。 谁也说不上他把姑娘们抓到哪儿去了，因为他带走的姑娘没有一个回来过。
有一天，他来到一家人门口，这家人有三个漂亮的姑娘。 他背着一个篮子，像是准备装人们施舍的东西，样子活像个身体虚弱、令人怜悯的乞丐。 他求那家人给他点吃的，于是大女儿走了出来。 巫师不用碰她，姑娘就会不自觉地跳进他的篮子，然后他就迈着大步朝密林深处自己的住所逃去。
他住处的一切摆设都是那么富丽堂皇，还给姑娘准备了她可能想到的每一样东西，他总是说："亲爱的，你跟着我会过得很幸福的，因为你要什么有什么。"
过了几天，巫师对姑娘说："我得出门办点事情，你得一个人在家呆两天。这是所有房门的钥匙。除了一间屋子外，其余你都可以看。这是那间禁室的钥匙，我不许任何人进去 ，否则就得死。 "同时他还递给姑娘一个鸡蛋，说："保管好鸡蛋，走到哪儿带到哪儿，要是丢了你就会倒大霉了。 "
姑娘接过钥匙和鸡蛋，答应一切都照他的吩咐做。 巫师走后，姑娘把屋子从楼下到楼上都看了个遍。 所有房间都是金光闪闪的，姑娘从没见过这么多财富。 最后她来到那间禁室，想走过去不看，可好奇心驱使她掏出了钥匙，想看看和其他的有什么不同，于是将钥匙插进了锁孔。 门"哗"地弹开了，她走了进去。 你们想她看到了什么？ 房间中央摆着一个血淋淋的大盆，里面全是砍成了碎片的人体；旁边是一块大木砧板，上面放着一把锋利闪亮的大斧子。 她吓得连手里的鸡蛋都掉进盆里去了，结果上面的血斑怎么也擦不掉，她又是洗又是刮，还是没法去掉。
巫师不久就回来了。 他要的第一件东西就是钥匙和鸡蛋。 姑娘战战兢兢地将钥匙和鸡蛋递了过去，巫师从她那副表情和鸡蛋上的红点马上就知道她进过那间血腥的房间。 "既然你违背了我的意愿进了那间屋子，现在我就要你违背自己的意愿再回到那里去，你死定了。"巫师说着就拽着姑娘的头发，一路拖着进了那间屠宰房，把她的头摁在砧板上砍了，把她的四肢也砍了，让血满地流淌，接着就把尸体扔进盆里和其他尸体放在一块儿。
"现在我该去把二姑娘弄来了。"巫师自言自语地说。 他又装扮成可怜的乞丐，来到那家人家乞讨。 这次是二姑娘拿了一块面包给他，他只碰了姑娘一下就像抓大姑娘一样把她给抓住了。 二姑娘的结局也不比大姑娘好，她也在好奇心的驱使下打开了屠宰室的门，看到了一切；然后在巫师回来时被同样杀害了。 巫师又去抓第三个姑娘 ，她可比姐姐们聪明、狡猾多了。 当巫师将钥匙和鸡蛋交给她，然后出门旅行时，她先是小心翼翼地把鸡蛋放稳妥，然后才开始检查各个房间，最后来到那间禁室。 天哪！ 她都看到些什么了？ 她的两位好姐姐双双躺在盆里，被残酷地谋杀了、肢解了。 她开始将她们的肢体按顺序摆好：头、身体、胳膊和腿。 什么都不缺时，那些肢体开始移动，合到一起，两位姑娘睁开了眼睛，又活过来了。 她们兴高采烈地互相亲吻、互相安慰。
巫师回来第一件事照例是要钥匙和鸡蛋。 他左瞧右看找不出上面有血痕，于是说："你经受了考验，你将是我的新娘。"这样一来，他不仅对姑娘没有任何魔力，而且不得不按照姑娘的吩咐去行事。 "哦，真是太好了！"姑娘说，"你先得亲自扛一篮子金子去送给我父母，我则在家准备婚事。"说着就跑到姐姐们藏身的小房间，对她们说："现在我可以救你们了，这坏蛋会亲自背你们回家。你们一到家就要找人来帮我。"她将两个姐姐放进篮子，上面盖上厚厚一层金子。 然后对巫师说："把篮子扛去吧。不过我会从小窗口看你一路是不是站下来偷懒。"
巫师扛起篮子就走，可篮子重得压弯了他的腰，汗水顺着面颊直往下淌。 他刚想坐下来歇一歇，篮子里就有个姑娘在喊："我从小窗口看到你在歇息了，马上起身走。"巫师以为是新娘子在说话，只好起身接着走。 走了一会儿，他又想停下来歇息，立刻听到有人说："我从小窗口看着你呢。你又停下来休息了，你就不能一直走回去吗？"每当他站在那里不动时，这个声音就会又喊起来，他又不得不继续前进，最后终于扛着两个姑娘和一大堆金子气喘嘘嘘地来到姑娘父母家中。
再说三姑娘在巫师家里一边准备婚宴一边给巫师的朋友们发请贴。 她准备了一个咧嘴露牙的骷髅，给它戴上花环，装饰了一下，然后将它放到阁楼上的小窗口前，让它从那里往外看着。 等这些事情都做完了 ，姑娘跳进一桶蜂蜜，然后把羽毛床划开，自己在上面滚，直到浑身都粘满了毛，人像只奇异的鸟，谁都认不出她了为止。 她走到外面，一路上都碰到来参加婚礼的客人。 他们问她：
"费切尔怪鸟，你怎么到的这里？"
"从附近的费切尔的家走来的。"
"年轻的新娘在干什么？"
"她把楼下楼上已打扫得整齐干净，
我想，这会儿正从窗口向外张望。 "
最后，她碰到了正慢慢向家走的新郎。 他也一样问道：
"费切尔怪鸟，你怎么到的这里？"
"从附近的费切尔家走来的。"
"年轻的新娘在干什么？"
"她把楼下楼上已打扫得整齐干净，
我想，这会儿正从窗口向外张望。 "
新郎抬头一望，看见了那个打扮起来的骷髅，以为那就是他的新娘，便向它点头，很亲热地和它打招呼。 可当他和客人们走进屋子时，被派来救新娘的兄弟和亲戚也赶到了，他们把屋子的门全部锁上，不让一个人逃出来，然后点起火来，把巫师和他的那帮人全部烧死了。
有一天，他来到一家人门口，这家人有三个漂亮的姑娘。 他背着一个篮子，像是准备装人们施舍的东西，样子活像个身体虚弱、令人怜悯的乞丐。 他求那家人给他点吃的，于是大女儿走了出来。 巫师不用碰她，姑娘就会不自觉地跳进他的篮子，然后他就迈着大步朝密林深处自己的住所逃去。
他住处的一切摆设都是那么富丽堂皇，还给姑娘准备了她可能想到的每一样东西，他总是说："亲爱的，你跟着我会过得很幸福的，因为你要什么有什么。"
过了几天，巫师对姑娘说："我得出门办点事情，你得一个人在家呆两天。这是所有房门的钥匙。除了一间屋子外，其余你都可以看。这是那间禁室的钥匙，我不许任何人进去 ，否则就得死。 "同时他还递给姑娘一个鸡蛋，说："保管好鸡蛋，走到哪儿带到哪儿，要是丢了你就会倒大霉了。 "
姑娘接过钥匙和鸡蛋，答应一切都照他的吩咐做。 巫师走后，姑娘把屋子从楼下到楼上都看了个遍。 所有房间都是金光闪闪的，姑娘从没见过这么多财富。 最后她来到那间禁室，想走过去不看，可好奇心驱使她掏出了钥匙，想看看和其他的有什么不同，于是将钥匙插进了锁孔。 门"哗"地弹开了，她走了进去。 你们想她看到了什么？ 房间中央摆着一个血淋淋的大盆，里面全是砍成了碎片的人体；旁边是一块大木砧板，上面放着一把锋利闪亮的大斧子。 她吓得连手里的鸡蛋都掉进盆里去了，结果上面的血斑怎么也擦不掉，她又是洗又是刮，还是没法去掉。
巫师不久就回来了。 他要的第一件东西就是钥匙和鸡蛋。 姑娘战战兢兢地将钥匙和鸡蛋递了过去，巫师从她那副表情和鸡蛋上的红点马上就知道她进过那间血腥的房间。 "既然你违背了我的意愿进了那间屋子，现在我就要你违背自己的意愿再回到那里去，你死定了。"巫师说着就拽着姑娘的头发，一路拖着进了那间屠宰房，把她的头摁在砧板上砍了，把她的四肢也砍了，让血满地流淌，接着就把尸体扔进盆里和其他尸体放在一块儿。
"现在我该去把二姑娘弄来了。"巫师自言自语地说。 他又装扮成可怜的乞丐，来到那家人家乞讨。 这次是二姑娘拿了一块面包给他，他只碰了姑娘一下就像抓大姑娘一样把她给抓住了。 二姑娘的结局也不比大姑娘好，她也在好奇心的驱使下打开了屠宰室的门，看到了一切；然后在巫师回来时被同样杀害了。 巫师又去抓第三个姑娘 ，她可比姐姐们聪明、狡猾多了。 当巫师将钥匙和鸡蛋交给她，然后出门旅行时，她先是小心翼翼地把鸡蛋放稳妥，然后才开始检查各个房间，最后来到那间禁室。 天哪！ 她都看到些什么了？ 她的两位好姐姐双双躺在盆里，被残酷地谋杀了、肢解了。 她开始将她们的肢体按顺序摆好：头、身体、胳膊和腿。 什么都不缺时，那些肢体开始移动，合到一起，两位姑娘睁开了眼睛，又活过来了。 她们兴高采烈地互相亲吻、互相安慰。
巫师回来第一件事照例是要钥匙和鸡蛋。 他左瞧右看找不出上面有血痕，于是说："你经受了考验，你将是我的新娘。"这样一来，他不仅对姑娘没有任何魔力，而且不得不按照姑娘的吩咐去行事。 "哦，真是太好了！"姑娘说，"你先得亲自扛一篮子金子去送给我父母，我则在家准备婚事。"说着就跑到姐姐们藏身的小房间，对她们说："现在我可以救你们了，这坏蛋会亲自背你们回家。你们一到家就要找人来帮我。"她将两个姐姐放进篮子，上面盖上厚厚一层金子。 然后对巫师说："把篮子扛去吧。不过我会从小窗口看你一路是不是站下来偷懒。"
巫师扛起篮子就走，可篮子重得压弯了他的腰，汗水顺着面颊直往下淌。 他刚想坐下来歇一歇，篮子里就有个姑娘在喊："我从小窗口看到你在歇息了，马上起身走。"巫师以为是新娘子在说话，只好起身接着走。 走了一会儿，他又想停下来歇息，立刻听到有人说："我从小窗口看着你呢。你又停下来休息了，你就不能一直走回去吗？"每当他站在那里不动时，这个声音就会又喊起来，他又不得不继续前进，最后终于扛着两个姑娘和一大堆金子气喘嘘嘘地来到姑娘父母家中。
再说三姑娘在巫师家里一边准备婚宴一边给巫师的朋友们发请贴。 她准备了一个咧嘴露牙的骷髅，给它戴上花环，装饰了一下，然后将它放到阁楼上的小窗口前，让它从那里往外看着。 等这些事情都做完了 ，姑娘跳进一桶蜂蜜，然后把羽毛床划开，自己在上面滚，直到浑身都粘满了毛，人像只奇异的鸟，谁都认不出她了为止。 她走到外面，一路上都碰到来参加婚礼的客人。 他们问她：
"费切尔怪鸟，你怎么到的这里？"
"从附近的费切尔的家走来的。"
"年轻的新娘在干什么？"
"她把楼下楼上已打扫得整齐干净，
我想，这会儿正从窗口向外张望。 "
最后，她碰到了正慢慢向家走的新郎。 他也一样问道：
"费切尔怪鸟，你怎么到的这里？"
"从附近的费切尔家走来的。"
"年轻的新娘在干什么？"
"她把楼下楼上已打扫得整齐干净，
我想，这会儿正从窗口向外张望。 "
新郎抬头一望，看见了那个打扮起来的骷髅，以为那就是他的新娘，便向它点头，很亲热地和它打招呼。 可当他和客人们走进屋子时，被派来救新娘的兄弟和亲戚也赶到了，他们把屋子的门全部锁上，不让一个人逃出来，然后点起火来，把巫师和他的那帮人全部烧死了。