Eens op een keer ontmoette de kat in het bos de heer Vos. En daar ze dacht: "Hij is zo slim, heeft ervaring en heeft wat te zeggen in de wereld," sprak ze hem vriendelijk toe. "Goedendag, lieve heer Vos, en hoe gaat het en hoe staat het? Hoe maakt u het in deze dure tijd?"
De vos, hoogmoedig, bekeek de kat van top tot teen en wist geruime tijd niet of hij eigenlijk wel antwoord zou geven. Eindelijk zei hij: "Jij armzalige snorrenwasser, jij bontgevlekte zot, jij hongerlijder en muizenjager, wat bezielt je? Durf je te vragen hoe ik het maak? Wat heb je eigenlijk geleerd? Hoeveel kunsten ken je?" - "Ik kan er maar één," antwoordde de poes bescheiden. "Wat is dat dan voor een kunst?" vroeg de vos. "Als de honden achter me aanzitten, dan kan ik een boom in en mezelf redden." - "Is dat alles?" zei de vos, "ik ben honderd kunsten meester en ik heb bovendien nog een zak vol listen. Ik heb met je te doen; kom maar mee, ik zal je eens leren, hoe je de honden ontloopt."
Daar kwam een jager aan met vier honden. De kat sprong behendig in een boom, tot in 't topje, waar takken en bladeren haar geheel verborgen. "Doe de zak om, doe de zak om!" riep de kat nog, maar de honden hadden de vos al gegrepen en beten zich vast. "Zeg eens Vos!" riep de kat, "nu blijf je met je honderd kunsten steken. Als je de boom in had gekund zoals ik, dan was het niet om je leven gegaan!"
Da katten en gang gik sig en tur i skoven, mødte den ræven. "Den er klog og har stor indflydelse her i verden," tænkte den og hilste venligt på den. "God morgen, hr. Ræv," sagde den, "hvordan går det? Kan I klare jer i disse dyre tider." Den hovmodige ræv betragtede katten fra top til tå og vidste først slet ikke, om den ville svare. "Din sølle, skæggede fyr," sagde den endelig, "din forsultne, brogede nar, din musejæger, hvad bilder du dig ind. Hvor tør du spørge, hvordan det går mig? Hvad har du lært? Hvad for kunster kan du gøre?" - "Jeg kan kun en eneste," svarede katten beskedent. "Hvad er det for en?" spurgte ræven. "Når hundene er efter mig kan jeg frelse mig ved at springe op i et træ." - "Er det det hele," sagde ræven, "jeg kan hundrede kunster og har desforuden en hel pose fuld af list. Men jeg har ondt af dig. Kom med mig, så skal jeg lære dig, hvordan man slipper fra hundene." I samme øjeblik kom en jæger gående med fire hunde. Katten sprang behændigt op i et træ og satte sig helt oppe i toppen, fuldstændig skjult af grene og blade. "Luk posen op, hr. Ræv, luk posen op," råbte katten, men hundene havde allerede fat i ræven og holdt fast i den. "I havde nok ikke meget gavn af jeres hundrede kunststykker," råbte katten, "hvis I havde kunnet klatre som jeg, havde I nok kunnet frelse livet."