Een broertje en zusje speelden eens bij een bron, en terwijl ze zo speelden, plompten ze er allebei in. Beneden was een waternimf, en die zei: "Nou heb ik jullie, nou kun je mooi voor me werken," en ze sleurde hen mee. Het meisje gaf ze verward, lelijk vlas te spinnen, en ze moest water scheppen in een hol vat, en de jongen moest een boom kappen met een stompe bijl, en ze kregen niets te eten dan keiharde meelballen.
Toen werden de kinderen tenslotte zo ongeduldig, dat ze wachtten tot op een zondag de nimf naar de kerk was en toen liepen ze weg. De kerk was uit en nu zag de nimf dat de vogels gevlogen waren en ze zetten hen na met grote sprongen. De kinderen zagen haar al uit de verte, en het meisje gooide een borstel achter zich, en dat werd een grote borstelberg, met duizenden en nog eens duizenden stekels, waar de nimf met grote woede overheen moest klimmen, maar eindelijk kwam ze toch aan de andere kant.
Toen de kinderen dat zagen, gooide de jongen een kam achter zich, dat werd een grote kamberg met duizendmaal duizend tanden, maar de nimf wist er zich aan vast te houden en kwam er tenslotte toch overheen. Eindelijk gooide het meisje een spiegel naar achteren, en die werd een spiegelberg, zo glad, zo glad, dat ze er onmogelijk over kon. Toen dacht ze: "Ik zal gauw naar huis gaan en mijn bijl halen en de spiegelberg in stukken hakken." Maar terwijl ze terug kwam en de spiegelberg in stukken hakte, waren de kinderen al lang ver weg, en de waternimf moest haar toevlucht weer tot de bron zoeken.
A little brother and sister were once playing by a well, and while they were thus playing, they both fell in. A water-nix lived down below, who said, "Now I have got you, now you shall work hard for me!" and carried them off with her. She gave the girl dirty tangled flax to spin, and she had to fetch water in a bucket with a hole in it, and the boy had to hew down a tree with a blunt axe, and they got nothing to eat but dumplings as hard as stones. Then at last the children became so impatient, that they waited until one Sunday, when the nix was at church, and ran away. But when church was over, the nix saw that the birds were flown, and followed them with great strides. The children saw her from afar, and the girl threw a brush behind her which formed an immense hill of bristles, with thousands and thousands of spikes, over which the nix was forced to scramble with great difficulty; at last, however, she got over. When the children saw this, the boy threw behind him a comb which made a great hill of combs with a thousand times a thousand teeth, but the nix managed to keep herself steady on them, and at last crossed over that. Then the girl threw behind her a looking-glass which formed a hill of mirrors, and was so slippery that it was impossible for the nix to cross it. Then she thought, "I will go home quickly and fetch my axe, and cut the hill of glass in half." Long before she returned, however, and had hewn through the glass, the children had escaped to a great distance, and the water-nix was obliged to betake herself to her well again.