以前有个叫汉斯的年轻农夫，他的舅舅想给他找个阔媳妇。 所以他让汉斯坐在炉子后面，并把火生得旺旺的，然后拿来一壶牛奶和许多白面包，将一枚亮晶晶的新硬币递到汉斯的手里并嘱咐道："汉斯，赶紧握住这枚硬币，把白面包掰碎了泡在牛奶里，坐着别动，我回来之前你千万别站起来。""好吧。"汉斯答应道，"我照您说的做。"然后舅舅穿上一条打着补丁的旧裤子，去旁村见一位富家的女儿，并问道："能嫁给我的外甥汉斯吗？他既老实又通情达理，你一定觉得非常合适。"那位贪婪的父亲问："他有些什么财产？他拿什么招待客人？""亲爱的朋友，"舅舅回答，"我那年轻的外甥有一个温暖的店铺，手里有亮晶晶的钱，有许多面包等着招待宾客，另外他和我一样有很多农田，"（他一边说着一边拍着他的裤子，在那个地区小块农田被称做补丁）。 "如果您不嫌麻烦就请和我一起回家，您马上就会看到我说的一切都是真的。"那守财奴可不愿意失掉这个好机会，马上说："真是如此的话，我决不会反对这门婚姻。"
选定吉日，喜结良缘，新娘子步出洞房想看看新郎子的财产，汉斯脱掉他的新衣，换上一件打着补丁的工装并说道："我怕弄坏了这件好衣服。"然后他们一块走了出去，看到了一块葡萄园，农田旁边是草地，汉斯用手指指点点，然后又拍了拍他工装上的大小补丁，说："我最亲爱的，你看这块是我的，那块也是我的。"他的意思是让他的媳妇别老盯着宽阔的田野，也看看他的衣服，这才是他自己的。
"婚礼你也参加了？""我当然参加了，还穿了全套礼服。我的帽子是雪做的，太阳一出来就给晒化了；我的外套是蜘蛛网，过荆棘的时候全给撕坏了；鞋是玻璃的，踩在石头上，咔嚓一声，碎成了两半。"
选定吉日，喜结良缘，新娘子步出洞房想看看新郎子的财产，汉斯脱掉他的新衣，换上一件打着补丁的工装并说道："我怕弄坏了这件好衣服。"然后他们一块走了出去，看到了一块葡萄园，农田旁边是草地，汉斯用手指指点点，然后又拍了拍他工装上的大小补丁，说："我最亲爱的，你看这块是我的，那块也是我的。"他的意思是让他的媳妇别老盯着宽阔的田野，也看看他的衣服，这才是他自己的。
"婚礼你也参加了？""我当然参加了，还穿了全套礼服。我的帽子是雪做的，太阳一出来就给晒化了；我的外套是蜘蛛网，过荆棘的时候全给撕坏了；鞋是玻璃的，踩在石头上，咔嚓一声，碎成了两半。"
Er was eens een jonge boer, en die heette Hans, en zijn neef wilde hem graag rijk getrouwd zien. Toen zette hij Hans achter de kachel en liet die hard opstoken. Dan haalde hij een pot melk, en een flinke homp wittebrood, gaf hem een gloednieuwe stuiver in z'n hand en zei: "Hans, hou die stuiver goed vast, brokkel het wittebrood in de melk en blijf daar zitten en ga niet van je plaats tot ik terugkom." - "Ja," zei Hans, "dat zal ik doen."
Nu trok de man die het aanzoek doen wou een oude, gevlekte broek aan, en hij ging naar het naaste boerendorp naar een rijke boerendochter en hij zei: "Wil jij niet trouwen met mijn neef Hans? Je krijgt er een wakker en verstandig man aan, hij zal je best bevallen." De gierige vader zei: "Hoe staat het mijn zijn vermogen? Heeft hij wat in te brengen?" - "Beste vriend," antwoordde hij, "mijn jonge neef zit er warmpjes bij, hij heeft een mooi stuivertje in de hand en heeft zeker wat in de melk te brokkelen. En hij kan niet minder plakken tellen als ik," en hij sloeg zich toen op de vuile plakken van zijn broek. "Als je je de moeite geven wil, om eens mee te gaan, dan zal ik je op dit ogenblik laten zien, dat ik je de zuivere waarheid vertel." Toen wou de gierigaard zo'n mooie gelegenheid niet voorbij laten gaan en zei: "Als dat waar is, heb ik geen bezwaar tegen het huwelijk."
Nu werd de bruiloftsdag bepaald, en toen de jonge vrouw het veld in wou gaan en het land van de bruidegom wou zien, trok Hans zijn zondagse broek eerst uit en zei: "Ik zou wat aan mijn goede pak kunnen krijgen." Dan gingen ze samen het land in, en als er op de weg een wijnstok te zien was of akkers of weiden waren afgedeeld, dan wees Hans er met zijn vinger naar en sloeg dan op een grote of een kleine vlek op zijn broek en zei: "Dat zijn plakken van mij, en die ook, schat, kijk maar!" en daarmee wou hij zeggen: zijn vrouw moest niet naar de velden kijken, maar naar zijn kleren, want die waren van hem.
"Ben je ook op de bruiloft geweest?" – "Of ik er geweest ben! En in volle staatsie. Mijn muts was van sneeuw, en toen kwam de zon, en de sneeuw smolt eraf; mijn kleed was een spinnenweb, en toen liep ik door dorens, en die scheurden het weg; mijn schoenen waren van glas, en ik stootte tegen een steen, toen zeiden ze 'knap!' en sprongen stuk!"