从前有个富有的国王，他有三个女儿，她们每天到王宫花园里去散步，国王非常喜欢所有漂亮的树，尤其喜欢一棵苹果树，如果有人从树上摘下一个苹果，他会诅咒他下十八层地狱。 每当丰收时，这棵树上的苹果鲜红如血。 三个女儿天天到树下查看是否风会将苹果刮下来，可是从来没有发现一个，树上挂满的苹果几乎将树给压断了，树枝已垂到了地面。 国王的小女儿十分想得到一个苹果，她对姐姐们说："我们的父亲非常爱我们，他不会诅咒我们下地狱，我相信他只是对陌生人才这样。"一边说着，她一边摘了一个大苹果跑向姐姐们，说道："尝尝吧，我亲爱的小姐姐们，我生来就没尝过这么好吃的东西。"她的两个姐姐也吃了几口苹果，就在这时，她们三个全都陷到了深深的地底下，在那儿她们再也听不到公鸡打鸣了。
中午，国王想叫她们回来吃饭，可哪儿也找不到她们。 他找遍了王宫和花园，可还是找不到她们。 他感到麻烦大了，于是告之全国，谁能将他的女儿们找回来，谁就可以娶她们其中的一个为妻。 她们为人和善，美丽大方，因此得到大家的喜爱，便有许许多多，数也数不清的年青人走遍全国去寻找。 有三个年轻的猎人也出去寻找，当他们走到第八天时，到了一座大城堡，发现里面有漂亮的住房，在一间房子里有一张桌子，上面摆着精美的菜肴，菜肴还冒着热气，可是整个城堡里看不到一个人也没有任何人的动静。 他们在那里等了半天的时间，食物还是热气腾腾的，最后他们实在饿了，就坐下吃饭，大家商定准备住在城堡里，但是要抽签选出一人守在屋子里，其他两人出去寻找国王的女儿。 他们开始抽签，结果是老大中签。 第二天两个弟弟出去寻找，老大守在屋里。 中午时分，来了一个很小很小的矮人要讨一片面包，猎人找到一条面包，切下一片准备给他，可小矮人没有接，面包掉到了地上，小矮人请求猎人将那片面包拣起来再给他，当猎人弯腰准备这么做的时候，小矮人拿起一根棍子，揪住他的头发，狠狠地揍了他一顿。 次日，老二守在屋里，结果他的遭遇也是如此。 晚上，其他二人回来，老大问道老二："今儿你怎样？"
"嗨，太倒霉了，"他说，然后他俩悄悄将自己的苦水相互倾诉了一番，可就是没有告诉三弟，他们一点也不喜欢他，而且经常叫他傻汉斯，因为他丝毫不懂人间世故。 第三天，三弟呆在屋中，小矮人又来要一片面包。 当老三给他时，和以前一样，他又让面包掉了下来，然后让老三拣给他。 可是汉斯说："你自己怎么不能拣？如果你连这么点的劳动都不愿意付出的话，你就没资格得到每天的食物。"这小矮人可真气坏了，并且坚持让他拣，可汉斯不但不做，而且一把抓住小矮人，痛痛快快地揍了他一顿。 这时小矮人使劲哭喊着："别打了，别打了，你要是饶了我，我会告诉你国王的女儿在哪儿。"汉斯一听，就把他给放了，小矮人告诉汉斯他是个土地神，像他这样的有上千个，如果汉斯愿意跟他一起走，他可以带汉斯到国王女儿们的藏身处。 他们于是来到了一口深井，这是口枯井。 小矮人告诉汉斯他知道汉斯的同伴对汉斯不诚实，所以，如果他想将国王的女儿们送回去，他就得一个人干。 他的两个哥哥一旦知道了国王的女儿们已被发现，他们会非常高兴，但他们是不会付出任何劳动和冒风险的。 所以汉斯自己得拿一个大篮子，还得带上自己的猎刀和一只铃铛坐在篮子里沉到井底。 井底下有三间房子，每间屋子里有一位公主，每个公主都在给一条多头的龙抓虱子，他必须把每条龙的头都给砍掉。 说完这些，小矮人就消失了。 晚上两个哥哥回来了，问他怎样，他说："挺不错的。"并告诉他们在今天中午看到了一个小矮人，小矮人来向他乞讨一片面包，他给了小矮人一些，小矮人却让面包掉到地上，还要汉斯给他再拣起来；他没同意，小矮人就开始骂他，把他骂得火了起来，就揍了小矮人，挨了揍的小矮人告诉了他国王女儿们藏身之处。 听完之后，两个哥哥气得脸上绿一阵黄一阵。 第二天一早，他们一同来到井边，抽签决定谁第一个坐筐下去，老大又一次中签，他带着一只铃坐进筐里。 然后叮咛到："我一摇铃，你们就赶紧把我拉上来。"他刚下去一点儿，就开始摇铃，他们马上拉他上来。 老二第二个坐进筐里，可他也和老大一样，很快就上来了。 轮到三弟，他一直下到了井底。 他从筐里出来，拔出刀子，走到第一道门前站住，听见龙的鼾声极响，便慢慢地打开门，看见一位公主正坐在那里，九头龙的九个脑袋枕在她的腿上，她正在给龙抓虱子。 他举刀把龙的九个脑袋都砍了下来，公主跳了起来，用胳膊搂住了他的脖子，抱着他热情地吻着，并把她那纯金的胸饰挂在他的胸前。 然后他又将给五头龙抓虱子的二公主救了出来，最后他又将给四头龙抓虱子的小公主也救了出来。 三个公主非常高兴，拥抱着他不停地亲吻。 这时他使劲地摇铃，好让上面的人听见。 他先将公主们一个个依次装进筐里，给拉了上去。 可当轮到他自己的时候，他记起了小矮人告诫他的伙伴要害他的话。 于是他抱起井底一块大石头放进筐里，当筐升到半空时，地面上道貌岸然的哥哥们砍断了绳索，筐和石头都掉到了井底。 他们认为他已经死了，就带着三位公主逃走了，还逼迫她们保证告诉她们的父亲是他俩救出了她们。 于是他们见了国王，要求每人娶一个公主为妻。
与此同时，最年轻的猎人正惶惶不安地在那三间屋子里来回转悠，对是否能够活下去已经不抱希望。 当他看见墙上挂着的笛子时，说："你挂哪儿干吗？这儿没人高兴。"他看着龙脑袋说："你们现在也帮不了我。"他长时间地来回走着，地面都让他踩得光滑了。 无奈之际 ，他从墙上取下笛子，吹了几个音，忽然间几个小矮人出现了，随后他每吹一个音，就出现一个小矮人。 于是他就不停地吹，直到屋里全是小矮人为止。 他们大家问他要干什么，他说想回到地面上蓝天下。 小矮人们听后就抓住他头上长的每一根头发，带着他飞到了地面上。 他一上来，就立即去了王宫，那时正是一位公主准备举行婚礼的时候，他走进了国王和他三个女儿的房间。 公主们一见到他便晕倒了。 看到此情景，国王大发雷霆，下令把他立即投入牢房，因为国王认定是他伤害了孩子们。 公主们醒了过来，她们要求国王放了他，国王问为什么，她们不敢说，国王就让她们对火炉说。 国王自己走了出去，站在门外听，了解了事情的来龙去脉。 然后他将两个哥哥送上了绞架，并将小公主嫁给了老三。
中午，国王想叫她们回来吃饭，可哪儿也找不到她们。 他找遍了王宫和花园，可还是找不到她们。 他感到麻烦大了，于是告之全国，谁能将他的女儿们找回来，谁就可以娶她们其中的一个为妻。 她们为人和善，美丽大方，因此得到大家的喜爱，便有许许多多，数也数不清的年青人走遍全国去寻找。 有三个年轻的猎人也出去寻找，当他们走到第八天时，到了一座大城堡，发现里面有漂亮的住房，在一间房子里有一张桌子，上面摆着精美的菜肴，菜肴还冒着热气，可是整个城堡里看不到一个人也没有任何人的动静。 他们在那里等了半天的时间，食物还是热气腾腾的，最后他们实在饿了，就坐下吃饭，大家商定准备住在城堡里，但是要抽签选出一人守在屋子里，其他两人出去寻找国王的女儿。 他们开始抽签，结果是老大中签。 第二天两个弟弟出去寻找，老大守在屋里。 中午时分，来了一个很小很小的矮人要讨一片面包，猎人找到一条面包，切下一片准备给他，可小矮人没有接，面包掉到了地上，小矮人请求猎人将那片面包拣起来再给他，当猎人弯腰准备这么做的时候，小矮人拿起一根棍子，揪住他的头发，狠狠地揍了他一顿。 次日，老二守在屋里，结果他的遭遇也是如此。 晚上，其他二人回来，老大问道老二："今儿你怎样？"
"嗨，太倒霉了，"他说，然后他俩悄悄将自己的苦水相互倾诉了一番，可就是没有告诉三弟，他们一点也不喜欢他，而且经常叫他傻汉斯，因为他丝毫不懂人间世故。 第三天，三弟呆在屋中，小矮人又来要一片面包。 当老三给他时，和以前一样，他又让面包掉了下来，然后让老三拣给他。 可是汉斯说："你自己怎么不能拣？如果你连这么点的劳动都不愿意付出的话，你就没资格得到每天的食物。"这小矮人可真气坏了，并且坚持让他拣，可汉斯不但不做，而且一把抓住小矮人，痛痛快快地揍了他一顿。 这时小矮人使劲哭喊着："别打了，别打了，你要是饶了我，我会告诉你国王的女儿在哪儿。"汉斯一听，就把他给放了，小矮人告诉汉斯他是个土地神，像他这样的有上千个，如果汉斯愿意跟他一起走，他可以带汉斯到国王女儿们的藏身处。 他们于是来到了一口深井，这是口枯井。 小矮人告诉汉斯他知道汉斯的同伴对汉斯不诚实，所以，如果他想将国王的女儿们送回去，他就得一个人干。 他的两个哥哥一旦知道了国王的女儿们已被发现，他们会非常高兴，但他们是不会付出任何劳动和冒风险的。 所以汉斯自己得拿一个大篮子，还得带上自己的猎刀和一只铃铛坐在篮子里沉到井底。 井底下有三间房子，每间屋子里有一位公主，每个公主都在给一条多头的龙抓虱子，他必须把每条龙的头都给砍掉。 说完这些，小矮人就消失了。 晚上两个哥哥回来了，问他怎样，他说："挺不错的。"并告诉他们在今天中午看到了一个小矮人，小矮人来向他乞讨一片面包，他给了小矮人一些，小矮人却让面包掉到地上，还要汉斯给他再拣起来；他没同意，小矮人就开始骂他，把他骂得火了起来，就揍了小矮人，挨了揍的小矮人告诉了他国王女儿们藏身之处。 听完之后，两个哥哥气得脸上绿一阵黄一阵。 第二天一早，他们一同来到井边，抽签决定谁第一个坐筐下去，老大又一次中签，他带着一只铃坐进筐里。 然后叮咛到："我一摇铃，你们就赶紧把我拉上来。"他刚下去一点儿，就开始摇铃，他们马上拉他上来。 老二第二个坐进筐里，可他也和老大一样，很快就上来了。 轮到三弟，他一直下到了井底。 他从筐里出来，拔出刀子，走到第一道门前站住，听见龙的鼾声极响，便慢慢地打开门，看见一位公主正坐在那里，九头龙的九个脑袋枕在她的腿上，她正在给龙抓虱子。 他举刀把龙的九个脑袋都砍了下来，公主跳了起来，用胳膊搂住了他的脖子，抱着他热情地吻着，并把她那纯金的胸饰挂在他的胸前。 然后他又将给五头龙抓虱子的二公主救了出来，最后他又将给四头龙抓虱子的小公主也救了出来。 三个公主非常高兴，拥抱着他不停地亲吻。 这时他使劲地摇铃，好让上面的人听见。 他先将公主们一个个依次装进筐里，给拉了上去。 可当轮到他自己的时候，他记起了小矮人告诫他的伙伴要害他的话。 于是他抱起井底一块大石头放进筐里，当筐升到半空时，地面上道貌岸然的哥哥们砍断了绳索，筐和石头都掉到了井底。 他们认为他已经死了，就带着三位公主逃走了，还逼迫她们保证告诉她们的父亲是他俩救出了她们。 于是他们见了国王，要求每人娶一个公主为妻。
与此同时，最年轻的猎人正惶惶不安地在那三间屋子里来回转悠，对是否能够活下去已经不抱希望。 当他看见墙上挂着的笛子时，说："你挂哪儿干吗？这儿没人高兴。"他看着龙脑袋说："你们现在也帮不了我。"他长时间地来回走着，地面都让他踩得光滑了。 无奈之际 ，他从墙上取下笛子，吹了几个音，忽然间几个小矮人出现了，随后他每吹一个音，就出现一个小矮人。 于是他就不停地吹，直到屋里全是小矮人为止。 他们大家问他要干什么，他说想回到地面上蓝天下。 小矮人们听后就抓住他头上长的每一根头发，带着他飞到了地面上。 他一上来，就立即去了王宫，那时正是一位公主准备举行婚礼的时候，他走进了国王和他三个女儿的房间。 公主们一见到他便晕倒了。 看到此情景，国王大发雷霆，下令把他立即投入牢房，因为国王认定是他伤害了孩子们。 公主们醒了过来，她们要求国王放了他，国王问为什么，她们不敢说，国王就让她们对火炉说。 国王自己走了出去，站在门外听，了解了事情的来龙去脉。 然后他将两个哥哥送上了绞架，并将小公主嫁给了老三。
Bir zamanlar bir kralın üç kızı vardı. Her gün sarayın bahçesinde gezinip duruyorlardı. Kral ağaçlara çok meraklıydı, özellikle bir tanesini çok seviyordu: Elma ağacını! Ondan tek bir elma koparıp yiyen toprağın yüz kulaç altına girsin diye lanet okuyordu.
Derken sonbahar geldi çattı; ağaçtaki elmalar kan kırmızısı oldu. Uç kız kardeş her gün o ağacın altında durup rüzgârın bir elmayı yere düşürmesini bekledi, ama asla böyle bir şey olmadı. Ağaç elmayla o kadar doldu ki, dalları yere değmeye başladı.
En küçük kızın iştahı kabardı ve ablalarına, "Babamız bizi sever, bizi lanetlemez; galiba bunu sadece yabancılara yapıyor" diyerek ağaçtan olgun bir elma kopardı. Onların önünde hoplayıp zıplayarak, "Öyle lezzetli ki! Ben ömrümde böyle bir elma yemedim, siz de tadın!" dedi. Öbür kızlar da elmadan birer ısırık aldılar ve aynı anda üçü de toprağın dibini boyladı; arkalarından horoz bile ötmedi.
Öğle olunca kral kızlarını sofraya çağırdı, ama onlar ortalıkta yoktu. Sarayın her yanını ve bahçeyi aradı, ama onları bulamadı. Kral çok üzüldü ve bir duyuru yaptı: kim kızlarını geri getirirse içlerinden biriyle evlenmeye hak kazanacaktı!
Pek çok delikanlı araziye çıkarak onları aradı; hepsi de kızları bulmayı çok istiyordu, çünkü üçü de çok güzeldi ve ayrıca herkese karşı iyi davranıyorlardı.
Sonunda üç oğlan kardeş bu işe el atarak yola çıktılar. Sekiz gün dolaştıktan sonra büyük bir saraya vardılar, içinde güzel güzel odalar vardı. Sofra kurulmuştu. Öyle güzel tatlılar hazırlanmıştı ki, bir kısmının dumanı tütmekteydi. Ama tüm sarayda ne insan görülüyordu, ne de insan sesi duyuluyordu.
Yarım gün beklediler. Yemekler hâlâ sıcaktı, sonunda dayanamadılar; öyle acıkmışlardı ki, oturup yemeye başladılar.
Karar verdiler; sarayda yatıp kalkacaklardı. Kura çektiler; içlerinden biri sarayda kalacak, diğerleri kızları arayacaktı. Ve de öyle yaptılar. Kura çekildi; içlerinden en büyüğü sarayda kaldı, diğer ikisi kızları aramaya gitti.
Derken, öğlene doğru en büyük kardeşin karşısına bir cüce çıktı ve ondan bir parça ekmek istedi. Oğlan bulduğu ekmekten bir parça keserek cüceye uzattı. Cüce aynı anda ekmeği elinden düşürdü ve oğlandan onu yerden almasını istedi. Oğlan yere eğilip ekmeği almaya kalkıştığı sırada cüce onu saçlarından tuttu. Eline geçirdiği bir sopayla ona güzel bir dayak attı.
Ertesi gün ikinci oğlan evde kaldı ve o da dayaktan nasibini aldı. Aynı akşam dışardakiler eve döndüğünde büyük olanı, "Eee, nasıl geçti?" diye sordu.
"Sorma, perişan oldum!" dedi ortanca kardeş.
Aralarında bir çare düşündüler, ama en küçüğüne söylemediler, çünkü ondan hoşlanmıyorlardı. Pek kurnaz olmadığı için ona hep Aptal Hans diyorlardı.
Üçüncü gün en küçük kardeş olan Hans kaldı evde. Cüce elinde bir parça ekmekle çıkageldi yine. Uzatırken ekmeği mahsus yere düşürdü ve oğlandan onu alıp kendisine vermesini istedi. Ama aptal Hans, "Ne? Sen kendin alamaz mısın yani? Ekmeğini kazanmak için zahmete girmeyeceksen onu hak etmedin demektir" dedi cüceye.
Bu kez cüce öfkelendi ve söylenileni yapmadı. Yapmayınca oğlan ona güzel bir dayak attı. Cüce haykırdı: "Tamam, tamam, bırak beni! Bırakırsan sana kızların yerini söylerim!"
Hans bunu duyunca dayağı kesti. Ufak adam kendisinin bir masal cücesi olduğunu söyledi; onun gibi daha binlerce varmış! Hans onunla giderse ona kızların olduğu yeri gösterecekmiş!
Nitekim oğlana derin bir kuyu gösterdi, ancak kuyunun içinde su yoktu. Cüce ona kardeşlerinden hayır olmadığını, onun hakkında kötü düşündüklerini anlattı ve bu işi tek başına yapması gerektiğini söyledi. Öbür oğlanlar da kızları bulmayı çok istiyordu, ama bunun için zahmete girmeye ya da tehlikeye atılmaya niyetleri yoktu.
Kızları kurtarmak için yanlarına bir küfe alacaktılar. İçlerinden biri bir avcı bıçağı ve bir çıngırak alarak küfeye binecek, sonra kuyuya sarkıtılacaktı. Aşağıda üç oda vardı ve her birinin başında çok başlı birer canavar beklemekteydi; oğlan onların kafasını kesecekti!
Masal cücesi tüm bunları açıkladıktan sonra ortadan kayboldu.
Akşam olup da öbür iki oğlan eve döndüğünde Hans'a "Ne var, ne yok?" diye sordular.
"İyilik" diye cevap veren Hans gelen giden olmadığını, sadece öğlene doğru ufacık bir adamın gözüküp kendisinden bir parça ekmek istediğini, ancak ona ekmek verirken cücenin ekmeği kasten düşürdüğünü, yerden almasını istediğini, sözünü dinlemeyince de tehditler savurduğunu, bunun üzerine bu haksızlığa dayanamayarak cüceye güzel bir sopa çektiğini anlattı. Ağabeyleri hiddetten mosmor kesildi.
Ertesi sabah hep birlikte kuyunun başına vardılar. Küfeye önce kim binecek diye çekilen kurada en büyük oğlan çıktı. "Çıngırağı çalarsam beni hemen yukarı çekin ha!" dedi. Aşağıya biraz inmişti ki, çıngırak sesi duyuldu. Kardeşleri onu hemen yukarı çekti.
Bu kez küfeye ikinci oğlan bindi ve o da aynı şeyi yaptı. Sıra en küçük oğlana geldi. En aşağıya kadar indi ve küfeden çıktı. Bıçağını eline alarak birinci kapıya gitti ve kulak kabarttı; canavarın yüksek sesle horladığını işitti. Yavaşça kapıyı açtı, içeride kralın kızlarından biri oturmaktaydı. Kucağına da dokuz başlı bir canavar çöreklenmişti. Oğlan bıçağını çekerek hücuma geçti ve canavarın dokuz başını da kesiverdi.
Kralın kızı yerinden fırlayarak ona sarıldı, canı gönülden öptü ve göğsünde taşımakta olduğu bir altın takıyı çıkarıp oğlanın boynuna astı.
Oğlan ikinci kızın yanına vardı; onun kucağına da yedi başlı bir canavar çöreklenmişti. Onu da öldürdü oğlan. Daha sonra kucağına dört başlı canavarın çöreklendiği en genç kızı da kurtardı.
Kızların soracağı o kadar çok soru vardı ki! Hepsi oğlanı durmadan kucaklıyor ve öpüyordu.
Oğlan yukarıdakiler duyuncaya kadar çıngırağını çalıp durdu. Sonra kızları birer birer küfeye koyarak yukarı çektirdi. Sıra kendisine geldiğinde masal cücesinin söyledikleri geldi hatırına: öbür oğlanların niyeti kötüydü! Bu yüzden kocaman bir kaya bularak küfeye yerleştirdi. Küfe yarı yola gelince kötü kalpli kardeşler ipi kesti, küfe kayayla birlikte kuyunun dibine düştü. İki oğlan da kardeşlerinin öldüğünü sandı. Kızları yanlarına aldılar ve onları kendilerinin kurtardığına inandırdılar.
Böylece kralın huzuruna çıkarak, ondan evlenmek üzere birer kız istediler.
Bu arada en küçük oğlan kuyunun dibindeki üç odada dolaşıp durdu. Artık öleceğini düşündü. Derken duvarda asılı bir flüt gördü. "Senin burada işin ne? Burada kimse neşelenemez ki!" diye söylendi.
Yerdeki canavar kafalarına bakarak, "Siz de bana yardım edemezsiniz!" dedi ve durmadan bir aşağı bir yukarı yürümeye başladı; öyle ki, yer dümdüz oldu.
Derken aklına başka bir şey geldi; duvardan flütü alarak biraz çaldı. Çok geçmeden ortaya o kadar çok masal cücesi çıktı ki! Çaldığı her notadan sonra bir cüce çıktı ve kısa zamanda oda onlarla doldu. Hepsi oğlana ne dilediğini sordu. O da tekrar gün ışığına kavuşmak istediğini söyledi. Hepsi birden oğlanı saçlarından -artık başında ne kalmışsa - tutarak yeryüzüne uçurdular.
Oğlan yukarıya vardığında hemen saraya koştu. O sırada kızlardan birinin düğünü yapılmaktaydı.
Oğlan kralın huzuruna çıktı. Uç kız da oradaydı; onu görünce düşüp bayıldılar. Kral bu duruma çok öfkelendi ve kızlarını üzdüğü için delikanlıyı hapse attırdı.
Ama kızlar ayılınca babalarına oğlanı serbest bırakması için öyle yalvardı ki, kral bunun nedenini öğrenmek istedi. Kızları ise bunu anlatmaya yetkileri olmadığını söyledi. Bunun üzerine kral dışarı çıktı ve kapı aralığından kulak vererek kızlarının konuştuğu her şeyi dinledi.
Hemen iki kötü kalpli kardeşi darağacına gönderdi, en küçük oğlana da en küçük kızını verdi.
Derken sonbahar geldi çattı; ağaçtaki elmalar kan kırmızısı oldu. Uç kız kardeş her gün o ağacın altında durup rüzgârın bir elmayı yere düşürmesini bekledi, ama asla böyle bir şey olmadı. Ağaç elmayla o kadar doldu ki, dalları yere değmeye başladı.
En küçük kızın iştahı kabardı ve ablalarına, "Babamız bizi sever, bizi lanetlemez; galiba bunu sadece yabancılara yapıyor" diyerek ağaçtan olgun bir elma kopardı. Onların önünde hoplayıp zıplayarak, "Öyle lezzetli ki! Ben ömrümde böyle bir elma yemedim, siz de tadın!" dedi. Öbür kızlar da elmadan birer ısırık aldılar ve aynı anda üçü de toprağın dibini boyladı; arkalarından horoz bile ötmedi.
Öğle olunca kral kızlarını sofraya çağırdı, ama onlar ortalıkta yoktu. Sarayın her yanını ve bahçeyi aradı, ama onları bulamadı. Kral çok üzüldü ve bir duyuru yaptı: kim kızlarını geri getirirse içlerinden biriyle evlenmeye hak kazanacaktı!
Pek çok delikanlı araziye çıkarak onları aradı; hepsi de kızları bulmayı çok istiyordu, çünkü üçü de çok güzeldi ve ayrıca herkese karşı iyi davranıyorlardı.
Sonunda üç oğlan kardeş bu işe el atarak yola çıktılar. Sekiz gün dolaştıktan sonra büyük bir saraya vardılar, içinde güzel güzel odalar vardı. Sofra kurulmuştu. Öyle güzel tatlılar hazırlanmıştı ki, bir kısmının dumanı tütmekteydi. Ama tüm sarayda ne insan görülüyordu, ne de insan sesi duyuluyordu.
Yarım gün beklediler. Yemekler hâlâ sıcaktı, sonunda dayanamadılar; öyle acıkmışlardı ki, oturup yemeye başladılar.
Karar verdiler; sarayda yatıp kalkacaklardı. Kura çektiler; içlerinden biri sarayda kalacak, diğerleri kızları arayacaktı. Ve de öyle yaptılar. Kura çekildi; içlerinden en büyüğü sarayda kaldı, diğer ikisi kızları aramaya gitti.
Derken, öğlene doğru en büyük kardeşin karşısına bir cüce çıktı ve ondan bir parça ekmek istedi. Oğlan bulduğu ekmekten bir parça keserek cüceye uzattı. Cüce aynı anda ekmeği elinden düşürdü ve oğlandan onu yerden almasını istedi. Oğlan yere eğilip ekmeği almaya kalkıştığı sırada cüce onu saçlarından tuttu. Eline geçirdiği bir sopayla ona güzel bir dayak attı.
Ertesi gün ikinci oğlan evde kaldı ve o da dayaktan nasibini aldı. Aynı akşam dışardakiler eve döndüğünde büyük olanı, "Eee, nasıl geçti?" diye sordu.
"Sorma, perişan oldum!" dedi ortanca kardeş.
Aralarında bir çare düşündüler, ama en küçüğüne söylemediler, çünkü ondan hoşlanmıyorlardı. Pek kurnaz olmadığı için ona hep Aptal Hans diyorlardı.
Üçüncü gün en küçük kardeş olan Hans kaldı evde. Cüce elinde bir parça ekmekle çıkageldi yine. Uzatırken ekmeği mahsus yere düşürdü ve oğlandan onu alıp kendisine vermesini istedi. Ama aptal Hans, "Ne? Sen kendin alamaz mısın yani? Ekmeğini kazanmak için zahmete girmeyeceksen onu hak etmedin demektir" dedi cüceye.
Bu kez cüce öfkelendi ve söylenileni yapmadı. Yapmayınca oğlan ona güzel bir dayak attı. Cüce haykırdı: "Tamam, tamam, bırak beni! Bırakırsan sana kızların yerini söylerim!"
Hans bunu duyunca dayağı kesti. Ufak adam kendisinin bir masal cücesi olduğunu söyledi; onun gibi daha binlerce varmış! Hans onunla giderse ona kızların olduğu yeri gösterecekmiş!
Nitekim oğlana derin bir kuyu gösterdi, ancak kuyunun içinde su yoktu. Cüce ona kardeşlerinden hayır olmadığını, onun hakkında kötü düşündüklerini anlattı ve bu işi tek başına yapması gerektiğini söyledi. Öbür oğlanlar da kızları bulmayı çok istiyordu, ama bunun için zahmete girmeye ya da tehlikeye atılmaya niyetleri yoktu.
Kızları kurtarmak için yanlarına bir küfe alacaktılar. İçlerinden biri bir avcı bıçağı ve bir çıngırak alarak küfeye binecek, sonra kuyuya sarkıtılacaktı. Aşağıda üç oda vardı ve her birinin başında çok başlı birer canavar beklemekteydi; oğlan onların kafasını kesecekti!
Masal cücesi tüm bunları açıkladıktan sonra ortadan kayboldu.
Akşam olup da öbür iki oğlan eve döndüğünde Hans'a "Ne var, ne yok?" diye sordular.
"İyilik" diye cevap veren Hans gelen giden olmadığını, sadece öğlene doğru ufacık bir adamın gözüküp kendisinden bir parça ekmek istediğini, ancak ona ekmek verirken cücenin ekmeği kasten düşürdüğünü, yerden almasını istediğini, sözünü dinlemeyince de tehditler savurduğunu, bunun üzerine bu haksızlığa dayanamayarak cüceye güzel bir sopa çektiğini anlattı. Ağabeyleri hiddetten mosmor kesildi.
Ertesi sabah hep birlikte kuyunun başına vardılar. Küfeye önce kim binecek diye çekilen kurada en büyük oğlan çıktı. "Çıngırağı çalarsam beni hemen yukarı çekin ha!" dedi. Aşağıya biraz inmişti ki, çıngırak sesi duyuldu. Kardeşleri onu hemen yukarı çekti.
Bu kez küfeye ikinci oğlan bindi ve o da aynı şeyi yaptı. Sıra en küçük oğlana geldi. En aşağıya kadar indi ve küfeden çıktı. Bıçağını eline alarak birinci kapıya gitti ve kulak kabarttı; canavarın yüksek sesle horladığını işitti. Yavaşça kapıyı açtı, içeride kralın kızlarından biri oturmaktaydı. Kucağına da dokuz başlı bir canavar çöreklenmişti. Oğlan bıçağını çekerek hücuma geçti ve canavarın dokuz başını da kesiverdi.
Kralın kızı yerinden fırlayarak ona sarıldı, canı gönülden öptü ve göğsünde taşımakta olduğu bir altın takıyı çıkarıp oğlanın boynuna astı.
Oğlan ikinci kızın yanına vardı; onun kucağına da yedi başlı bir canavar çöreklenmişti. Onu da öldürdü oğlan. Daha sonra kucağına dört başlı canavarın çöreklendiği en genç kızı da kurtardı.
Kızların soracağı o kadar çok soru vardı ki! Hepsi oğlanı durmadan kucaklıyor ve öpüyordu.
Oğlan yukarıdakiler duyuncaya kadar çıngırağını çalıp durdu. Sonra kızları birer birer küfeye koyarak yukarı çektirdi. Sıra kendisine geldiğinde masal cücesinin söyledikleri geldi hatırına: öbür oğlanların niyeti kötüydü! Bu yüzden kocaman bir kaya bularak küfeye yerleştirdi. Küfe yarı yola gelince kötü kalpli kardeşler ipi kesti, küfe kayayla birlikte kuyunun dibine düştü. İki oğlan da kardeşlerinin öldüğünü sandı. Kızları yanlarına aldılar ve onları kendilerinin kurtardığına inandırdılar.
Böylece kralın huzuruna çıkarak, ondan evlenmek üzere birer kız istediler.
Bu arada en küçük oğlan kuyunun dibindeki üç odada dolaşıp durdu. Artık öleceğini düşündü. Derken duvarda asılı bir flüt gördü. "Senin burada işin ne? Burada kimse neşelenemez ki!" diye söylendi.
Yerdeki canavar kafalarına bakarak, "Siz de bana yardım edemezsiniz!" dedi ve durmadan bir aşağı bir yukarı yürümeye başladı; öyle ki, yer dümdüz oldu.
Derken aklına başka bir şey geldi; duvardan flütü alarak biraz çaldı. Çok geçmeden ortaya o kadar çok masal cücesi çıktı ki! Çaldığı her notadan sonra bir cüce çıktı ve kısa zamanda oda onlarla doldu. Hepsi oğlana ne dilediğini sordu. O da tekrar gün ışığına kavuşmak istediğini söyledi. Hepsi birden oğlanı saçlarından -artık başında ne kalmışsa - tutarak yeryüzüne uçurdular.
Oğlan yukarıya vardığında hemen saraya koştu. O sırada kızlardan birinin düğünü yapılmaktaydı.
Oğlan kralın huzuruna çıktı. Uç kız da oradaydı; onu görünce düşüp bayıldılar. Kral bu duruma çok öfkelendi ve kızlarını üzdüğü için delikanlıyı hapse attırdı.
Ama kızlar ayılınca babalarına oğlanı serbest bırakması için öyle yalvardı ki, kral bunun nedenini öğrenmek istedi. Kızları ise bunu anlatmaya yetkileri olmadığını söyledi. Bunun üzerine kral dışarı çıktı ve kapı aralığından kulak vererek kızlarının konuştuğu her şeyi dinledi.
Hemen iki kötü kalpli kardeşi darağacına gönderdi, en küçük oğlana da en küçük kızını verdi.