从前有一个家境贫穷，但是心地善良的小姑娘和母亲过着孤苦伶丁的生活，她们总是吃不饱肚子。 有一天小姑娘走进森林，遇到了一位老婆婆，老婆婆察觉到小姑娘的困境，送给她一口小锅。 当她对着锅说"小锅，煮吧"时，锅里就会煮出香甜的粥。 当她再对锅说："别煮啦，小锅"时，它就停止了。 小姑娘把锅拿回家给母亲，从此，她们不再有贫穷和饥饿了，并且经常能喝到香甜的粥。 一天，小姑娘出门去，她母亲说："煮吧，小锅，煮吧。"小锅煮出了粥，她吃呀吃，一直到吃饱了肚子。 可是当她想让锅停止煮粥时，却忘记说什么了。 所以锅不停地煮呀煮，粥都溢出了锅檐，它还在煮，结果粥流满了厨房和整个房子，然后蔓延到隔壁的房子里，又流进了街道，仿佛要让全世界挨饿的人们都吃饱，可是这却造成了一场大灾难，因为没有人能够停住它。 最后只剩下一栋房子没有被粥淹没时，小姑娘回到了家，她只说了一句"别煮啦，小锅"，小锅立刻停止了煮粥，可是任何人想回到城里，他必须吃开一条路，方能进去了。
Bir zamanlar yoksul ve uysal bir kız vardı; annesiyle birlikte yaşıyordu; hiç yiyecekleri yoktu. Bu yüzden bir gün kız ormana gitti; orada yaşlı bir büyücü kadınla karşılaştı. Kadın onun derdini biliyordu; bu yüzden ona küçük bir çanak hediye etti.
"Çanak, çanak, hadi pişir!" dendiği zaman çanak muhallebi pişirecekti. "Çanak, dur bakalım!" dendiğinde de pişirmeye son verecekti.
Kız bu çanağı annesine getirdi; artık fakirlikten ve açlıktan kurtulmuşlardı. İstedikleri zaman istedikleri kadar muhallebi yiyebiliyorlardı.
Bir gün kız evden dışarı çıktı. Annesi çanağı eline alarak, "Çanak, çanak, hadi pişir" deyince çanak muhallebi pişirdi. O da karnı doyuncaya kadar yedi.
Ama çanağı durduracak olan kelimeyi bilmiyordu. Bu yüzden çanak, pişirmeyi sürdürdü; muhallebi önce taştı; öyle ki mutfağı doldurdu, sonra bütün eve yayıldı. Derken yandaki eve sıçradı, sonra tüm sokakları doldurdu; böyle giderse sanki herkes doyacak ve kimse açlık çekmeyecekti. Sonunda tek bir ev sağlam kaldı.
O sırada kız çıkageldi ve "Çanak, dur bakalım" deyince muhallebiyi pişirmeyi durdurdu.
Artık şehre inmek isteyen her yerde muhallebi yemek zorunda kaldı.
"Çanak, çanak, hadi pişir!" dendiği zaman çanak muhallebi pişirecekti. "Çanak, dur bakalım!" dendiğinde de pişirmeye son verecekti.
Kız bu çanağı annesine getirdi; artık fakirlikten ve açlıktan kurtulmuşlardı. İstedikleri zaman istedikleri kadar muhallebi yiyebiliyorlardı.
Bir gün kız evden dışarı çıktı. Annesi çanağı eline alarak, "Çanak, çanak, hadi pişir" deyince çanak muhallebi pişirdi. O da karnı doyuncaya kadar yedi.
Ama çanağı durduracak olan kelimeyi bilmiyordu. Bu yüzden çanak, pişirmeyi sürdürdü; muhallebi önce taştı; öyle ki mutfağı doldurdu, sonra bütün eve yayıldı. Derken yandaki eve sıçradı, sonra tüm sokakları doldurdu; böyle giderse sanki herkes doyacak ve kimse açlık çekmeyecekti. Sonunda tek bir ev sağlam kaldı.
O sırada kız çıkageldi ve "Çanak, dur bakalım" deyince muhallebiyi pişirmeyi durdurdu.
Artık şehre inmek isteyen her yerde muhallebi yemek zorunda kaldı.