```一```
从前有一个小孩，她的妈妈每天下午给她一小碗牛奶和一些面包，让她端着食物坐在院子里。 每当她开始吃的时候，就有一只蛤蟆从一个墙洞里爬出来，把它的小脑袋伸进盘子里同她一起吃。 孩子很高兴这样，只要她端着小盘子坐在那儿的时候，蛤蟆没同时出来，她就会高声唱：
"蛤蟆，蛤蟆，快出来，
到这里来，你这个小东西，
吃点面包，喝点奶，
吃好，喝好，身体好。 "
这时蛤蟆会急忙出来，津津有味地吃起来。 为了表示它的谢意，蛤蟆从洞里搬出了它珍藏的各式各样的宝物，宝石呀，珍珠呀，和金子的玩具呀。 可是蛤蟆只喝牛奶却不吃面包渣。 一天，小孩子用她的小勺子轻轻地敲了敲蛤蟆的脑袋说："小家伙，你也得吃面包渣呀。"在厨房里的妈妈听见了小孩子在和谁说话便往外看，当她看见小孩子正用勺子敲一只蛤蟆时，她抄起一根长木头冲了出去，把那只善良的小生灵打死了。
从那时开始小孩就变了，那蛤蟆与她一同进餐的时候，她长得又高又壮，可是现在她失去了红红的脸蛋，而且越来越瘦。 不久送葬鸟在夜里开始哭丧，红胸鸲衔来树枝和树叶编成了一个花圈，不久小孩子就躺在了灵床上。
```二```
有一个孤儿坐在城墙边纺线，她看见从城墙下面的一个洞里爬出一只蛤蟆。 她迅速地将一块蓝色丝手帕在它旁边铺开，据说蛤蟆十分喜欢蓝色手帕，经常要爬到上面。 所以蛤蟆一看见手帕，就回到洞中取出一个小小的金皇冠放到手帕上，然后又离开了。 小姑娘拿起皇冠，只见皇冠闪着金光，是用细细的金线织成的宝物。 不一会蛤蟆回来了，见到皇冠不在了，它冲着墙爬去，绝望地用小小的脑袋撞墙，它用全身的力量不停地撞呀，撞呀，直至最后倒地死去。 如果小姑娘将皇冠留在那里，蛤蟆一定会从洞里取出更多的宝贝来给她的。
从前有一个小孩，她的妈妈每天下午给她一小碗牛奶和一些面包，让她端着食物坐在院子里。 每当她开始吃的时候，就有一只蛤蟆从一个墙洞里爬出来，把它的小脑袋伸进盘子里同她一起吃。 孩子很高兴这样，只要她端着小盘子坐在那儿的时候，蛤蟆没同时出来，她就会高声唱：
"蛤蟆，蛤蟆，快出来，
到这里来，你这个小东西，
吃点面包，喝点奶，
吃好，喝好，身体好。 "
这时蛤蟆会急忙出来，津津有味地吃起来。 为了表示它的谢意，蛤蟆从洞里搬出了它珍藏的各式各样的宝物，宝石呀，珍珠呀，和金子的玩具呀。 可是蛤蟆只喝牛奶却不吃面包渣。 一天，小孩子用她的小勺子轻轻地敲了敲蛤蟆的脑袋说："小家伙，你也得吃面包渣呀。"在厨房里的妈妈听见了小孩子在和谁说话便往外看，当她看见小孩子正用勺子敲一只蛤蟆时，她抄起一根长木头冲了出去，把那只善良的小生灵打死了。
从那时开始小孩就变了，那蛤蟆与她一同进餐的时候，她长得又高又壮，可是现在她失去了红红的脸蛋，而且越来越瘦。 不久送葬鸟在夜里开始哭丧，红胸鸲衔来树枝和树叶编成了一个花圈，不久小孩子就躺在了灵床上。
```二```
有一个孤儿坐在城墙边纺线，她看见从城墙下面的一个洞里爬出一只蛤蟆。 她迅速地将一块蓝色丝手帕在它旁边铺开，据说蛤蟆十分喜欢蓝色手帕，经常要爬到上面。 所以蛤蟆一看见手帕，就回到洞中取出一个小小的金皇冠放到手帕上，然后又离开了。 小姑娘拿起皇冠，只见皇冠闪着金光，是用细细的金线织成的宝物。 不一会蛤蟆回来了，见到皇冠不在了，它冲着墙爬去，绝望地用小小的脑袋撞墙，它用全身的力量不停地撞呀，撞呀，直至最后倒地死去。 如果小姑娘将皇冠留在那里，蛤蟆一定会从洞里取出更多的宝贝来给她的。
I
Er was eens een klein kind, en z'n moeder gaf hem iedere dag een kommetje brood in melk geweekt, en daar ging het kind altijd buiten mee zitten op het erf. En als het dan ging eten, dan kwam het huisslangetje uit een spleet van de muur gekropen, stopte z'n kopje in de melk en at mee. Dat vond het kind prettig, en als hij met z'n kommetje ging zitten en het beestje was er nog niet, dan riep hij:
Slangetje, wil je brood en melk?
Kom maar hier en neem van elk,
Van het brood een brokje,
Van de melk een slokje.
En dan kwam het slangetje aangegleden en liet 't zich heerlijk smaken. En hij toonde zich ook dankbaar, want hij had een geheime schatkamer en daaruit bracht hij het kind allerlei prachtige dingen: mooie steentjes en parels en gouden speelgoed. Maar het slangetje dronk alleen maar van de melk, en de brokjes liet hij liggen. En eens op een keer nam het kind het lepeltje, tikte hem daarmee op zijn kopje en zei: "Ding, eet ook brokken!" De moeder die in de keuken stond, hoorde dat het kind praatte, en toen ze zag dat hij met z'n lepeltje naar een slangetje sloeg, liep ze met een grote houten lepel naar buiten en sloeg het dier dood. Van die tijd af veranderde het kind. Zolang het slangetje met hem gegeten had, was hij groot en sterk geweest, maar nu verloor hij zijn mooie, rode wangen en werd mager. En het duurde niet lang of 's nachts begon de uil te roepen, en het roodborstje zocht takjes en blaadjes bijeen voor een dodenkrans, en kort daarop was het kind gestorven.
Slangetje, wil je brood en melk?
Kom maar hier en neem van elk,
Van het brood een brokje,
Van de melk een slokje.
En dan kwam het slangetje aangegleden en liet 't zich heerlijk smaken. En hij toonde zich ook dankbaar, want hij had een geheime schatkamer en daaruit bracht hij het kind allerlei prachtige dingen: mooie steentjes en parels en gouden speelgoed. Maar het slangetje dronk alleen maar van de melk, en de brokjes liet hij liggen. En eens op een keer nam het kind het lepeltje, tikte hem daarmee op zijn kopje en zei: "Ding, eet ook brokken!" De moeder die in de keuken stond, hoorde dat het kind praatte, en toen ze zag dat hij met z'n lepeltje naar een slangetje sloeg, liep ze met een grote houten lepel naar buiten en sloeg het dier dood. Van die tijd af veranderde het kind. Zolang het slangetje met hem gegeten had, was hij groot en sterk geweest, maar nu verloor hij zijn mooie, rode wangen en werd mager. En het duurde niet lang of 's nachts begon de uil te roepen, en het roodborstje zocht takjes en blaadjes bijeen voor een dodenkrans, en kort daarop was het kind gestorven.
II
Een weeskind zat bij de stadsmuur te spinnen, toen zag ze een slangetje uit een spleet onder aan de muur komen. Vlug spreidde ze haar blauwzijden halsdoek, waar slangen bijzonder veel van houden, en waar ze alleen op willen liggen, naast zich op de grond. Zo gauw het slangetje dat zag, keerde 't om, was weer terug en kwam met een klein gouden kroontje aandragen, en legde 't op het doekje en ging weer weg. Het meisje nam het kroontje op, 't schitterde en was van fijn gouddraad. En kort daarna kwam het slangetje weer terug, maar toen hij 't kroontje niet meer zag, kroop hij naar de muur en sloeg z'n kopje van verdriet er zo lang tegenaan, als hij maar kracht had, tot hij eindelijk dood neerlag. Had het meisje het kroontje laten liggen, dan had het slangetje nog wel meer schatten uit z'n hol aangedragen.
III
De slang roept: oehoe, oehoe. Kind zegt: Kom d'r uit. De slang komt eruit – het kind vraagt naar zijn zusje: "Heb je Roodkousje niet gezien?" Slangetje zegt: "Nee, ik ook niet, hoe zou jij?" Oehoe, oehoe, oehoe.