从前有个富有的农夫，他的金钱可车载斗量，他的田地遍布农庄。 可是他美满的生活中有一大缺憾，那就是他没有孩子。 他进城的时候，经常受到同行农夫的冷嘲热讽，他们问他为什么没有孩子。 最后他实在忍受不住，变得十分恼怒，回到家中便气愤地说："我得有个孩子，哪怕是个刺猬也成。"于是他的老婆生了个怪孩子，上半身是刺猬，下半身是男孩。 他老婆吓坏了，埋怨他说："你瞧你，这就是你带来的恶运。"农夫无奈地说："米已成粥，现在如何是好？这孩子得接受洗礼，可谁能当他的教父呢？"老婆叹道："给他取什么名子呢？
就叫刺猬汉斯吧。 "
接受洗礼后，牧师说："他浑身是刺，不能睡在普通的床上。"于是在炉子后边铺了些干草，刺猬汉斯就睡在上面。 他的母亲无法给他喂奶，因为他的刺会扎伤母亲。 他就这样在炉子后面躺了八年，父亲对他烦透了，暗中思忖："他真不如死了好！"可是他躺在那里，活得很顽强。 城里要举行集市，农夫在去赶集前，问老婆要带些什么回来。 "家里缺些肉和几个白面包。"她说。 然后又问女仆，女仆要一双拖鞋和几双绣花的长袜子。 最后他还问刺猬，"你想要什么，我的刺猬汉斯？""亲爱的父亲，"他说，"我想要风笛。"当父亲回到家中时，他带回来老婆要的肉和白面包、女仆要的拖鞋和绣花长袜子，然后走到炉子后面，把风笛交给了刺猬汉斯。 刺猬汉斯接过风笛，又说："亲爱的父亲，请去铁匠铺给大公鸡钉上掌子，我要骑着大公鸡出门，不再回来啦。"听到这话，父亲不禁暗暗高兴，心想这下我可摆脱他啦。 他立刻去给公鸡钉了掌子，然后，刺猬汉斯骑上公鸡上路了，并且随身带走了几只猪和驴，他准备在森林里喂养它们。 他们走进森林，大公鸡带着他飞上了一棵大树。 此后他就在树上呆了许多许多年，一边照看着他的驴和猪，直到把它们喂养大，他的父亲丝毫不知他的消息。 这么多年他还在树上吹着他的风笛，演奏着非常美妙的乐曲。 一次，一个迷了路的国王从附近路过，听见了美妙的音乐，感到吃惊，立刻派他的侍从前去查找笛声是从何处传来的。 他四周寻找，只发现在高高的树上有一只小动物，看上去像一只骑着公鸡的刺猬在演奏。 于是国王命令侍从上前询问他为何坐在那里，知道不知道通往他的王国的道路。 刺猬汉斯从树上下来，对国王说如果他肯写一份保证，上面说一旦他到了家，将他在王宫院中遇到的第一件东西赐予他，他就给国王指明道路。 国王心想："这事容易，刺猬汉斯大字不识，反正我写什么他都不知道。"于是国王取来笔墨，写了一份保证，写完后，刺猬汉斯给他指了路，国王平平安安地回到了家。 他的女儿老远就看见了，喜出望外地奔过来迎接他，还高兴地吻了他。 这时他想起了刺猬汉斯，并告诉了她事情的经过，他是如何被迫答应将他回家后遇见的第一件东西赏给一只非常奇怪的动物，它像骑马似地骑着一只大公鸡，还演奏着美妙的乐曲。 不过他并没有按照它的意思写，他写的是它不应得到它想得到的东西。 公主听后很高兴，夸她父亲做的好，因为她从未想过要和刺猬一起生活。
刺猬汉斯同往常一样，照看着他的驴和猪，经常是快快乐乐地坐在树上吹奏他的风笛。
一天，又有一个国王带着随从和使者路过这里，他们也迷了路，森林又大又密，他们迷失了回家的方向。 他也听见了从不远的地方传来的乐曲，便问使者那是什么，命令他过去看看。 使者走到树下，看见树顶上有只公鸡，刺猬汉斯骑在公鸡的背上。 使者问他在上面干什么，"我在放我的驴和我的猪，您想做什么？"使者说他们迷路了，无法回到自己的王国，问他能不能为他们指路。 刺猬汉斯和公鸡从树上下来，对年迈的国王说如果国王愿意将他在王宫前面遇到的第一件东西赐给他，他就会告诉他路怎么走。 国王回答得干脆："好啊，"并写下保证书交给刺猬汉斯。 然后汉斯骑着大公鸡走在前面，给他们指出了路，国王平平安安地回到自己的王国。 当他到了王宫前的庭院时，只见那儿一片欢腾。 国王有一个非常美丽的独生女儿，她跑上前来迎接他，一下子搂住了他的脖子，老父亲的归来让她十分欣慰。 她问他究竟上哪儿去了这么长的时间。 他说了他是如何迷了路，几乎回不来了，可是当他穿过一座大森林的时候，一只在高高的树上骑着公鸡吹风笛的半刺猬半人的怪物给他指出了方向，并帮助他走出了森林，可是他答应作为回报，将他在宫院里遇到的第一件东西赐予他，现在他首先遇到的是她，为此国王感到很难受。 没想到公主却语出惊人，说：为了她所热爱的父亲，她愿意在汉斯来的时候跟他同去。
刺猬汉斯仍旧悉心照料着他的猪群，猪群变得越来越大，以至整座森林已经给挤满了。 于是刺猬汉斯决定不再住在林子里面了，他给父亲捎去口信，说把村里的所有猪圈都腾空，他将赶一大群牲畜回去，把所有会杀猪的人都招来。 他父亲知道此事后感到很难堪，因为他一直以为刺猬汉斯早就死了呢。 刺猬汉斯舒舒服服地坐在公鸡背上，赶着一群猪进了村庄。 他一声令下，屠宰开始啦。 只见刀起斧落，血肉一片，杀猪的声音方圆数里可闻！ 此事完毕后刺猬汉斯说："父亲，请再去铁匠铺给公鸡钉一回掌吧，这回我走后一辈子也不回来啦。"父亲又一次给公鸡上了掌，他感到一阵轻松，因为刺猬汉斯永远不回来了。
刺猬汉斯骑着公鸡到了第一个王国。 那里的国王下令，只要看到骑着公鸡手持风笛的人，大家要一起举起弓箭，拿起刀枪，把他阻挡在王宫外面。 所以当刺猬汉斯到了城门前的时候，他们全都举起枪矛向他冲来。 只见他用鞋刺磕了一下公鸡，那公鸡就飞了起来，越过城门，落在了国王的窗前。 汉斯高声叫着国王必须兑现诺言，把属于他的给他，否则他将要国王和他女儿的性命。 国王此时很害怕，他央求女儿跟汉斯走，只有这样才能挽救她自己和她父亲的生命。 于是她全身穿上了白衣，带着父亲送给她的一辆六匹马拉的马车和一群漂亮的侍女，以及金子和财宝，坐进马车，把汉斯和公鸡还有风笛安置在她身旁，然后一齐起程离去了。 国王以为他再也见不着女儿了，可是他万万没想到，他们出城不远，刺猬汉斯便把她漂亮的衣服剥了下来，随后用自己身上的刺把她刺得全身鲜血淋漓。 "这就是对你们虚伪狡诈的回报，"他说，"你走吧，我不会要你的。"说完他把她赶了回去，从此以后她一生都让人瞧不起。
刺猬汉斯骑着公鸡，吹着风笛继续向第二个国王的国度走去，他曾经为那个国王指过路。 那个国王下令，只要有人长得像刺猬汉斯，要对他行举手礼，保护他的安全，向他高唱万岁，并将他引到王宫。
没料到国王的女儿看见他，却被他的怪模样吓了一跳。 这时她告诫自己不得改变主意，因为她曾向父亲许过诺言。 所以她出来迎接刺猬汉斯，并与他结为百年之好。 两人走到王宫的餐桌旁，并排坐下，享受着美酒佳肴。 傍晚来临，他们该上床休息了，可是她害怕他身上的刺，他安慰她不必害怕，说她不会受到任何伤害的。 同时他还要求老国王派四名士兵守在洞房的门边，点燃一堆火，等他走进洞房门准备上床前，他自己会从刺猬皮中爬出来，把刺猬皮扔在床边，他们要立即跑过去，拿起刺猬皮扔进火里，在它烧光之前不得离开。 钟敲响了十一点，他步入洞房，脱掉刺猬皮，扔在床边。 士兵飞快跑过来，拣起刺猬皮扔进火中。 等火把皮烧成了灰，他得救啦，变成了人的模样躺在床上，全身漆黑好像被火烧过一样。 国王派来御医，用昂贵的药膏给他全身擦洗、涂抹，不久，他的皮肤变白了，成了一个英俊的小伙子。 国王的女儿见他这样十分高兴，第二天早晨他们快快乐乐地起了床，一起吃喝完毕，在庄严的气氛中再次举行婚礼，刺猬汉斯继承了老国王的王位。
过了几年他带着妻子去见父亲，告诉父亲他是他的儿子。 可是他父亲一再表示他没有儿子，说曾经有过一个，生下来就像一只带刺的刺猬，早就离开了，不知哪儿去啦。 汉斯证明了自己是谁，老父亲很高兴，跟着他一起去了他的王国。
就叫刺猬汉斯吧。 "
接受洗礼后，牧师说："他浑身是刺，不能睡在普通的床上。"于是在炉子后边铺了些干草，刺猬汉斯就睡在上面。 他的母亲无法给他喂奶，因为他的刺会扎伤母亲。 他就这样在炉子后面躺了八年，父亲对他烦透了，暗中思忖："他真不如死了好！"可是他躺在那里，活得很顽强。 城里要举行集市，农夫在去赶集前，问老婆要带些什么回来。 "家里缺些肉和几个白面包。"她说。 然后又问女仆，女仆要一双拖鞋和几双绣花的长袜子。 最后他还问刺猬，"你想要什么，我的刺猬汉斯？""亲爱的父亲，"他说，"我想要风笛。"当父亲回到家中时，他带回来老婆要的肉和白面包、女仆要的拖鞋和绣花长袜子，然后走到炉子后面，把风笛交给了刺猬汉斯。 刺猬汉斯接过风笛，又说："亲爱的父亲，请去铁匠铺给大公鸡钉上掌子，我要骑着大公鸡出门，不再回来啦。"听到这话，父亲不禁暗暗高兴，心想这下我可摆脱他啦。 他立刻去给公鸡钉了掌子，然后，刺猬汉斯骑上公鸡上路了，并且随身带走了几只猪和驴，他准备在森林里喂养它们。 他们走进森林，大公鸡带着他飞上了一棵大树。 此后他就在树上呆了许多许多年，一边照看着他的驴和猪，直到把它们喂养大，他的父亲丝毫不知他的消息。 这么多年他还在树上吹着他的风笛，演奏着非常美妙的乐曲。 一次，一个迷了路的国王从附近路过，听见了美妙的音乐，感到吃惊，立刻派他的侍从前去查找笛声是从何处传来的。 他四周寻找，只发现在高高的树上有一只小动物，看上去像一只骑着公鸡的刺猬在演奏。 于是国王命令侍从上前询问他为何坐在那里，知道不知道通往他的王国的道路。 刺猬汉斯从树上下来，对国王说如果他肯写一份保证，上面说一旦他到了家，将他在王宫院中遇到的第一件东西赐予他，他就给国王指明道路。 国王心想："这事容易，刺猬汉斯大字不识，反正我写什么他都不知道。"于是国王取来笔墨，写了一份保证，写完后，刺猬汉斯给他指了路，国王平平安安地回到了家。 他的女儿老远就看见了，喜出望外地奔过来迎接他，还高兴地吻了他。 这时他想起了刺猬汉斯，并告诉了她事情的经过，他是如何被迫答应将他回家后遇见的第一件东西赏给一只非常奇怪的动物，它像骑马似地骑着一只大公鸡，还演奏着美妙的乐曲。 不过他并没有按照它的意思写，他写的是它不应得到它想得到的东西。 公主听后很高兴，夸她父亲做的好，因为她从未想过要和刺猬一起生活。
刺猬汉斯同往常一样，照看着他的驴和猪，经常是快快乐乐地坐在树上吹奏他的风笛。
一天，又有一个国王带着随从和使者路过这里，他们也迷了路，森林又大又密，他们迷失了回家的方向。 他也听见了从不远的地方传来的乐曲，便问使者那是什么，命令他过去看看。 使者走到树下，看见树顶上有只公鸡，刺猬汉斯骑在公鸡的背上。 使者问他在上面干什么，"我在放我的驴和我的猪，您想做什么？"使者说他们迷路了，无法回到自己的王国，问他能不能为他们指路。 刺猬汉斯和公鸡从树上下来，对年迈的国王说如果国王愿意将他在王宫前面遇到的第一件东西赐给他，他就会告诉他路怎么走。 国王回答得干脆："好啊，"并写下保证书交给刺猬汉斯。 然后汉斯骑着大公鸡走在前面，给他们指出了路，国王平平安安地回到自己的王国。 当他到了王宫前的庭院时，只见那儿一片欢腾。 国王有一个非常美丽的独生女儿，她跑上前来迎接他，一下子搂住了他的脖子，老父亲的归来让她十分欣慰。 她问他究竟上哪儿去了这么长的时间。 他说了他是如何迷了路，几乎回不来了，可是当他穿过一座大森林的时候，一只在高高的树上骑着公鸡吹风笛的半刺猬半人的怪物给他指出了方向，并帮助他走出了森林，可是他答应作为回报，将他在宫院里遇到的第一件东西赐予他，现在他首先遇到的是她，为此国王感到很难受。 没想到公主却语出惊人，说：为了她所热爱的父亲，她愿意在汉斯来的时候跟他同去。
刺猬汉斯仍旧悉心照料着他的猪群，猪群变得越来越大，以至整座森林已经给挤满了。 于是刺猬汉斯决定不再住在林子里面了，他给父亲捎去口信，说把村里的所有猪圈都腾空，他将赶一大群牲畜回去，把所有会杀猪的人都招来。 他父亲知道此事后感到很难堪，因为他一直以为刺猬汉斯早就死了呢。 刺猬汉斯舒舒服服地坐在公鸡背上，赶着一群猪进了村庄。 他一声令下，屠宰开始啦。 只见刀起斧落，血肉一片，杀猪的声音方圆数里可闻！ 此事完毕后刺猬汉斯说："父亲，请再去铁匠铺给公鸡钉一回掌吧，这回我走后一辈子也不回来啦。"父亲又一次给公鸡上了掌，他感到一阵轻松，因为刺猬汉斯永远不回来了。
刺猬汉斯骑着公鸡到了第一个王国。 那里的国王下令，只要看到骑着公鸡手持风笛的人，大家要一起举起弓箭，拿起刀枪，把他阻挡在王宫外面。 所以当刺猬汉斯到了城门前的时候，他们全都举起枪矛向他冲来。 只见他用鞋刺磕了一下公鸡，那公鸡就飞了起来，越过城门，落在了国王的窗前。 汉斯高声叫着国王必须兑现诺言，把属于他的给他，否则他将要国王和他女儿的性命。 国王此时很害怕，他央求女儿跟汉斯走，只有这样才能挽救她自己和她父亲的生命。 于是她全身穿上了白衣，带着父亲送给她的一辆六匹马拉的马车和一群漂亮的侍女，以及金子和财宝，坐进马车，把汉斯和公鸡还有风笛安置在她身旁，然后一齐起程离去了。 国王以为他再也见不着女儿了，可是他万万没想到，他们出城不远，刺猬汉斯便把她漂亮的衣服剥了下来，随后用自己身上的刺把她刺得全身鲜血淋漓。 "这就是对你们虚伪狡诈的回报，"他说，"你走吧，我不会要你的。"说完他把她赶了回去，从此以后她一生都让人瞧不起。
刺猬汉斯骑着公鸡，吹着风笛继续向第二个国王的国度走去，他曾经为那个国王指过路。 那个国王下令，只要有人长得像刺猬汉斯，要对他行举手礼，保护他的安全，向他高唱万岁，并将他引到王宫。
没料到国王的女儿看见他，却被他的怪模样吓了一跳。 这时她告诫自己不得改变主意，因为她曾向父亲许过诺言。 所以她出来迎接刺猬汉斯，并与他结为百年之好。 两人走到王宫的餐桌旁，并排坐下，享受着美酒佳肴。 傍晚来临，他们该上床休息了，可是她害怕他身上的刺，他安慰她不必害怕，说她不会受到任何伤害的。 同时他还要求老国王派四名士兵守在洞房的门边，点燃一堆火，等他走进洞房门准备上床前，他自己会从刺猬皮中爬出来，把刺猬皮扔在床边，他们要立即跑过去，拿起刺猬皮扔进火里，在它烧光之前不得离开。 钟敲响了十一点，他步入洞房，脱掉刺猬皮，扔在床边。 士兵飞快跑过来，拣起刺猬皮扔进火中。 等火把皮烧成了灰，他得救啦，变成了人的模样躺在床上，全身漆黑好像被火烧过一样。 国王派来御医，用昂贵的药膏给他全身擦洗、涂抹，不久，他的皮肤变白了，成了一个英俊的小伙子。 国王的女儿见他这样十分高兴，第二天早晨他们快快乐乐地起了床，一起吃喝完毕，在庄严的气氛中再次举行婚礼，刺猬汉斯继承了老国王的王位。
过了几年他带着妻子去见父亲，告诉父亲他是他的儿子。 可是他父亲一再表示他没有儿子，说曾经有过一个，生下来就像一只带刺的刺猬，早就离开了，不知哪儿去啦。 汉斯证明了自己是谁，老父亲很高兴，跟着他一起去了他的王国。
Bir zamanlar bir köylü vardı, yeterince parası ve toprağı vardı, ama öte yandan şansız sayılırdı. Çünkü karısıyla onun hiç çocukları olmamıştı. Öbür köylülerle kasabaya indiğinde, çocuğu olmuyor diye hep kendisiyle dalga geçerlerdi.
Sonunda o kadar kızdı ki, eve döndüğünde karısına, "Ben bir çocuk istiyorum; olsun da isterse kirpi olsun" dedi.
Ve karısı bir çocuk doğurdu; ama çocuğun belden yukarısı oklu kirpi, belden aşağısı insandı.
Karısı bu çocuğu görünce dehşet içinde kalarak, "Gördün mü ne halt ettiğini" dedi.
Kocası, "Yapacak bir şey yok; çocuğun vaftiz edilmesi gerekir, ama ona vaftiz babası bulamayız" dedi.
"Ona Kirpi Hans adını koyacağız herhalde, başka çaremiz yok" diye karşılık verdi karısı.
Kilisede vaftiz edildikten sonra rahip, "Okları yüzünden her yatakta yatamaz" dedi.
Bunun üzerine sobanın arkasına samandan bir yatak yaptılar ve Kirpi Hans'ı oraya yatırdılar.
Çocuk anasının sütünü de ememedi; çünkü okları kadının göğsüne battı hep.
Bu şekilde sobanın arkasında sekiz yıl boyunca yatıp kaldı. Babası artık bıkmıştı, keşke ölse diye düşünüyordu. Ama çocuk ölmedi, hep orada yatakaldı.
Derken bir gün şehirde büyük bir pazar kuruldu. Köylü oraya gitmek istedi, daha önce karısına "Sana ne getireyim?" diye sordu.
"Biraz etle beyaz ekmek, ayrıca eve ne lazımsa öyle şeyler işte" dedi kadın.
Ama hizmetçi kız bir çift terlikle uzun çorap istedi. Adam son olarak oğluna da sordu: "Ya sen Kirpi Hans, sen ne istersin?"
Beriki, "Babacığım, bana bir gayda getir" dedi.
Neyse; köylü pazardan ev döndüğünde karısına istediği şeyleri, yani etle beyaz ekmeği; hizmetçi kıza terliklerle çorapları verdi. Sonra da sobaya yaklaşarak Kirpi Hans'a istediği gaydayı verdi.
Oğlan gaydayı aldıktan sonra, "Babacığım, demirciye git de benim horozuma bir çift nal çaktır. Ben ona binip gideceğim, bir daha geri dönmeyeceğim" dedi.
Babası ondan kurtulacağına sevindi ve horoza nal taktırdı. Bu iş bittikten sonra Kirpi Hans ona binerek yola çıktı ve ormanda otlatmak üzere yanına domuzlarla eşekleri de aldı.
Ormana varınca horozla birlikte büyük bir ağaca uçarak dallarından birine tünedikten sonra domuzlarla eşekleri otlattı.
Orada yıllarca kaldı; domuz sürüsü ve eşek sürüsü öyle büyüdü ki! Babasının bunlardan hiç haberi olmadı. Oysa Kirpi Hans ağaçta oturup hep gayda çalıyordu ve yaptığı müzik çok güzeldi.
Günün birinde kral yolunu şaşırarak oradan geçti ve müziği işitti. Çok şaşırdı ve uşağına gidip bakmasını ve bu müziğin nereden geldiğini bulmasını emretti. Kendisi etrafına bakındıysa da ağaçta oturan ufak bir hayvandan başka bir şey göremedi. Bu hayvan bir horozdu, sırtında da bir kirpi oturmuş gayda çalıyordu.
Kral uşağına, onun neden orada oturduğunu ve saraya giden yolu bilip bilmediğini sormasını söyledi.
Kirpi Hans ağaçtan inerek yolu göstermek istediğini söyledi. Ancak şu şartla: Kral saraya varır varmaz kendisini ilk karşılayanı Hans'a verecekti!
Kral şöyle düşündü: "Kabul edebilirim, Kirpi Hans nasılsa anlamaz, ben pusulaya ne istersem yazarım."
Ve sonra mürekkep hokkasıyla tüy kalemi alarak bir şeyler karaladı. Bu iş bittikten sonra Kirpi Hans ona sarayın yolunu gösterdi; o da sağ salim oraya vardı.
Babasının gelmekte olduğunu ta uzaktan gören kızı o kadar sevindi ki, krala doğru koştu ve onu öptü.
Kralın aklına Kirpi Hans geldi ve olan bitenleri kızına anlattı. Horoza binmiş acayip bir hayvanla nasıl karşılaştığını, onun nasıl güzel gayda çaldığını, ona sarayın yolunu sorduğunu, karşılığında da kendisini ilk karşılayacak olanı ona vereceğine dair bir kâğıt imzaladığını, Kirpi Hans okuma bilmediğine göre bunda bir sakınca görmediğini anlattı.
Prenses buna sevindi ve "İyi yapmışsın" dedi ve kendisinin asla oraya gitmeyeceğini vurguladı.
Kirpi Hans hiç bıkmadan eşeklerle domuzları otlattı; neşesi hep yerindeydi ve gaydasını çalıp duruyordu.
Derken günün birinde başka bir kral maiyetiyle birlikte oradan geçti. O da yolunu şaşırmıştı ve saraya nasıl gideceğini bilemedi; çünkü orman o kadar büyüktü ki! Derken uzaktan güzel bir müzik işitti; bir habercisine bunun nereden geldiğini bulmasını emretti.
Haberci o ağacın altına vardı ve dala tünemiş horozla ona binmiş olan Kirpi Hans'ı gördü ve ona orada ne yaptığını sordu.
"Eşeklerimle domuzlarımı otlatıyorum; ama siz ne arıyorsunuz burada?" dedi oğlan.
Haberci ona, yollarını şaşırdıklarını söyleyerek kendilerine yol gösterebilip gösteremeyeceğini sordu.
Bunun üzerine Kirpi Hans ağaçtan indi ve yaşlı krala, yolu gösterebileceğini, ancak onu ilk karşılayacak olanı kendisine vermeyi kabullenmesini ve bunu yazılı olarak vermesini istedi.
Kral "Tamam" diyerek istenilen pusulayı imzaladı. Sonra Kirpi Horoz önden giderek ona yolu gösterdi.
Kral sağ salim saraya vardı. Avluya girdiğinde herkes çok sevindi. Onun tek bir kızı vardı ve bu kız çok güzeldi. Babasının geldiğini görünce hemen ona doğru koştu ve kucağına atılarak onu öptü. Sonra neden bu kadar geç kaldığını sordu.
O da yolunu şaşırdığını, neredeyse bir daha buraya dönemeyeceğini, ama büyük bir ormandan geçerken büyük bir ağacın dalma tünemiş bir horozun sırtında oturan yarı insan yarı kirpi birine rastladığını, onun çok güzel gayda çaldığını, kendisine yolu gösterdiğini, ama karşılığında, saraya vardığında karşısına çıkacak ilk kişiyi ona vereceğine dair kâğıt imzaladığını ve bu kişinin şimdi kendi kızı olduğunu, bu nedenle çok üzüldüğünü anlattı.
Kız babasının hatırı için, kendisini almaya gelecek olanla gitmeyi kabul etti.
Kirpi Hans domuzlarını otlatmayı sürdürdü; domuzlar doğura doğura bir sürü oluşturdu ve orman domuz doldu!
Bunun üzerine Kirpi Hans orada daha fazla kalmak istemedi ve babasına köydeki tüm ahırları hazırlamasını, isteyen herkese damızlık domuz vereceğini bildirdi. İsteyen istediği kadar domuz kesebilecekti. Babası bunu duyunca üzüldü, çünkü Kirpi Hans'ı çoktan öldü sanıyordu.
Kirpi Hans, horozuna bindikten sonra domuz sürüsünü köye güttü ve herkese dağıttı. Köyde öyle bir kıyım başladı ki! Gürültüleri iki saatlik yoldan duyabilirdiniz!
Daha sonra Kirpi Hans, "Babacığım, demirciye gidip şu horozumu bir daha nallatıver. Ondan sonra çeker giderim, ömrüm boyunca da bir daha geri dönmem" dedi.
Babası horozu nallattı; Kirpi Hans'ın bir daha geri dönmeyeceğine sevinmişti.
Kirpi Hans oradan ayrıldıktan sonra ilk krallığa vardı; gaydası yanındaydı. Ama kral avluya bir horoza binmiş gaydalı biri girerse vurmaları için emir vermişti.
Nitekim avluya girer girmez Kirpi Hans'ın etrafı süngülü askerlerle çevrildi. Ama o horozu mahmuzladığı gibi kapının üzerinden uçarak kralın penceresine konuverdi. Oradan yere inerek krala yaklaştı ve ondan, verdiği sözü tutmasını, aksi halde hem onu hem de kızını öldüreceğini söyledi.
Kral kızını onunla birlikte gitmeye tatlılıkla razı etti. Böylece hem kendisinin hem de babasının hayatı kurtulmuş olacaktı!
Bunun üzerine kız beyazlar giyindi; babası ona altı atın çektiği bir fayton, para, mal ve mülk verdi.
Kız faytona bindi, Kirpi Hans da gaydasıyla onun yanında yer aldı. Kız babasıyla vedalaştıktan sonra yola çıktılar. Kral onu bir daha göremeyeceğini düşündü.
Ama düşündüğü gibi olmadı; şehirden biraz ayrıldıktan sonra Kirpi Hans arabayı durdurdu. Kızın güzel giysilerini çıkarttıktan sonra onu kirpi okuyla kanatacak şekilde yaralayarak, "Bu senin kalleşliğinin ödülü. Evine dön; seni istemiyorum artık" diyerek onu saraya kadar kovalattı ve kız ömrü boyunca lanetli kaldı.
Kirpi Hans horozuna bindikten sonra gaydasıyla birlikte ikinci krallığa vardı; o krala da yol göstermişti ya!
Ancak o kral Kirpi Hans geldiği takdirde devlet büyüklerine yakışır şekilde bir müfreze askerle karşılanarak "Çok yaşa!" sesleriyle saraya getirilmesini istemişti.
Kralın kızı onu görünce dehşet içinde kaldı; yine de babasına verdiği sözü düşünerek kaderine razı oldu.
Neyse, Kirpi Hans kız tarafından karşılandı. Nikâhları kıyıldı; oğlan da kralın sofrasına oturmak zorunda kaldı. Yanına da karısını aldı, yenildi içildi.
Akşam olup da yatağa gittiklerinde kız kocasının kirpi oklarından çok korktu, ama oğlan ona korkmamasını, canını acıtmayacağını söyledi. Yaşlı kraldan da, yatak odasının önüne dört tane nöbetçi koydurmasını ve orada büyük bir ateş yaktırmasını istedi. Yatağa yatmadan önce kirpi postunu üstünden sıyıracaktı ve aynı anda o dört kişi hemen yanına gelerek o postu ateşe atacaklar ve tamamen yanıncaya kadar da başında bekleyeceklerdi.
Saat gecenin on birini çaldığında oğlan yatak odasına geçti ve kirpi postunu üzerinden sıyırarak yatağın önüne koydu. Adamlar hemen gelerek onu alıp ateşe attılar ve iyice yanıncaya kadar da başında durdular.
Oğlan kurtulmuştu! Şimdi tam bir insan kılığında, yatakta yatmaktaydı. Ama kömür gibi kapkaraydı, yanmıştı!
Kral ona hemen bir hekim gönderdi. Hekim onun vücudunu şifalı merhemlerle yağladı; oğlanın teni beyaza döndü ve çok geçmeden yakışıklı bir delikanlı çıkıverdi ortaya.
Kralın kızı bunu görünce çok sevindi ve ertesi gün neşeyle kalktılar, yediler, içtiler.
Bu kez düğün, görkemli şekilde kutlandı. Kirpi Hans yaşlı kraldan krallığı üstlendi.
Böylece yıllar geçti; genç kral bir gün karısıyla birlikte babasının yanına vardı ve ona kendini tanıttı. Onun oğlu olduğunu söyledi, ama adam inanmadı. Vaktiyle bir oğlu olduğunu, ama onun oklu kirpi gibi doğduğunu, daha sonra da evi terk edip gözden kaybolduğunu söyledi.
Ancak oğlu ona kendini tanıtmasını bildi ve babasını yanına alarak saraya döndü.
Bu masal burada biter,
Horoz hep bildiği gibi öter.
Horoz hep bildiği gibi öter.