Er was eens een jonge kerel; hij had het slotenmaken geleerd en zei tegen zijn vader: nu wilde hij de wereld in en voor voor zichzelf zorgen. "Ja," zei de vader, "daar ben ik 't mee eens," en hij gaf hem reisgeld mee. Dus trok hij rond en zocht werk.
Maar op een keer beviel het slotenmaken hem niet meer en toen kreeg hij zin in jagen. Op zijn zwerftocht was hij een jager tegengekomen in groene kledij, en die vroeg waar hij vandaan kwam en waar hij naar toe wou. Hij was een slotenmakersgezel, zei de jongen, maar dat beviel hem niet meer zo, en hij had zin in jagen en of hij bij hem komen mocht om het vak te leren. "Wel ja, als je mee wilt gaan." En toen ging de jongen mee, verhuurde zich voor een paar jaar bij hem en leerde het jagersvak.
Toen wilde hij verder zelf zien, en de jager gaf hem geen loon, behalve alleen een windbuks, en die had de eigenschap, als hij daar mee schoot, dan was elk schot raak.
Toen ging hij weg en kwam in een groot bos, en in één dag kon hij daar niet doorheen komen. Toen het avond was, ging hij boven in een boom zitten om veilig te zijn voor de wilde beesten. Tegen middernacht meende hij heel in de verte een lichtje te zien schemeren, hij bleef er door de takken naar kijken en lette op waar het was. En toen nam hij nog z'n hoed en gooide die naar beneden in die richting, zodat hij de goede kant op zou gaan, als hij weer beneden was gekomen. En zo klom hij naar beneden, liep naar z'n hoed, zette die op en liep rechttoe rechtaan verder.
Hoe langer hij liep, des te groter werd het licht, en toen hij er dichtbij kwam, zag hij, dat het een geweldig vuur was; drie reuzen zaten erbij en ze hadden een os aan 't spit en braadden hem.
Nu zei de één: "Ik moet eens zien of 't vlees gauw gaar is," en hij haalde er een stuk af en wou het in de mond steken, maar de jager schoot het hem uit de hand. "Kijk nou," zei de reus, "daar waait me de wind het stuk uit m'n hand," en hij nam een ander stuk.
Juist wou hij erin bijten, of daar schoot de jager het hem weer uit de hand; nu gaf de reus aan hem die naast hem zat, een klap om z'n oren, en riep boos: "Waarom pak jij mij mijn stuk vlees af?" - "Ik heb jou niets afgepakt," sprak de ander, "een scherpschutter zal het weggeschoten hebben."
Nu nam de reus voor de derde keer een stuk, maar hij kon het niet in zijn hand houden: de jager schoot het weg. Toen zeiden de reuzen: "Dat moet een goed schutter zijn, die je de hap voor de mond wegschiet, zo eentje zouden we kunnen gebruiken," en luid riepen zij: "Kom eens hier, jij scherpschutter, kom maar bij 't vuur zitten en eet je buik vol, we zullen je geen kwaad doen; maar als je niet komt en we moeten je kwaadschiks halen, dan is 't met je gedaan."
Toen trad de jongeman te voorschijn en zei dat hij voor jager had geleerd, en waar hij ook op mikte, dat trof hij zeker. En nu zeiden ze, als hij bij hen wilde blijven, zouden ze het goed hebben, en ze vertelden hem: voor 't bos lag een groot meer; en daarachter stond een toren, en in de toren zat een mooie prinses, en die wilden ze roven. "Ja," zei hij, "dat zal ik eens gauw doen." - "Ja maar," gingen ze voort, "er is een klein hondje bij, en dat begint direct te blaffen, als er iemand aankomt, en zodra het blaft wordt alles aan 't hof wakker: en daarom kunnen wij er nooit komen; zie je kans dat hondje dood te schieten?" - "Ja," zei hij, "dat is maar een kleinigheid."
En hij stapte in een boot en voer het meer over, en toen hij bijna aan land was, kwam het hondje aangedraafd en wou gaan blaffen, maar hij nam zijn buks en schoot. Toen de reuzen dat zagen, waren ze heel blij en dachten dat ze de mooie prinses eigenlijk al hadden, maar de jager wou eerst eens zien hoe de zaak stond, en hij zei dat ze buiten moesten blijven, tot hij riep.
Hij ging het slot in; alles was muisstil, en alles sliep. Hij deed een kamer open, aan de muur hing een zilveren sabel met een gouden ster, en de naam van de koning; maar ernaast lag op een tafel een verzegelde brief. Hij verbrak het zegel, en daar stond dat wie die sabel had, alles doden kon wat hem in de weg kwam. Hij nam de sabel van de wand, gespte hem om en ging verder.
Nu kwam hij in een kamer waar de prinses lag te slapen, en ze was zo mooi dat hij maar naar haar bleef kijken en zijn adem inhield. Hij dacht bij zichzelf: "Mag ik een onschuldig meisje wel in de macht van die wilde reuzen brengen? Ze hebben niet veel goeds in de zin." Hij keek nog eens rond, daar zag hij onder 't bed een paar pantoffels staan, op de rechter stond de naam van haar vader met een ster, en op de linker haar eigen naam met een ster. Ze had ook een grote halsdoek om, van zijde met goud borduursel, en op de rechter kant de naam van haar vader, op de andere kant haar naam, alles met gouden letters. De jager nam een schaar en knipte de rechter slip af en stopte die in zijn ransel, en dan nam hij ook de rechter pantoffel met de naam van de koning, en borg die er ook in. Het meisje lag nog steeds te slapen, en ze was helemaal vastgenaaid in haar hemd: toen knipte hij ook een stukje van het hemd af en stak het bij het andere, maar hij raakte haar helemaal niet aan.
Toen ging hij weg, hij liet haar rustig slapen, en toen hij weer bij de poort kwam, stonden de reuzen nog buiten te wachten en dachten dat hij de prinses zou meebrengen. Maar hij riep hun toe, dat ze maar binnen moesten komen, het meisje was al in zijn macht, maar hij kon de deur zelf niet openmaken: er was een gat waar ze door moesten kruipen.
De eerste kwam dichterbij, de jager greep hem bij zijn haar, trok de kop door 't gat naar binnen en hakte die met z'n sabel in één slag af en trok toen 't lichaam verder naar binnen. Toen riep hij de tweede en sloeg ook hem 't hoofd af, en eindelijk de derde. Hij was heel blij, dat hij de schone jonkvrouw van haar belagers had bevrijd, en hij sneed hen de tongen af en borg die ook nog in zijn ransel. En toen dacht hij: "Nu wil ik naar huis gaan, naar mijn vader, en hem tonen wat ik al gedaan heb, en dan wil ik in de wereld rondtrekken, het geluk dat God voor mij bestemd heeft, zal me toch wel ten deel vallen."
Maar toen de koning in zijn kasteel wakker werd, vond hij die drie reuzen die daar dood lagen. Hij ging de slaapkamer van zijn dochter binnen, wekte haar en vroeg wie dat wel kon geweest zijn, die de reuzen vermoord had. Zij zei: "Vaderlief, dat weet ik niet, ik heb geslapen." Nu stond ze op en wilde haar pantoffels aantrekken, en toen was de rechter weg, en toen ze haar halsdoek zag, was erin geknipt en de rechter slip was er af, en toen ze naar haar hemd keek was er een stukje af. De koning riep de hele hofhouding bij elkaar, soldaten en al, en hij vroeg wie zijn dochter had bevrijd en de reuzen had gedood?
Nu had hij een kapitein die had maar één oog en 't was een lelijke vent, en die zei, hij had het gedaan. Toen zei de koning: als hij het gedaan had, dan mocht hij ook trouwen met zijn dochter. Maar de prinses zei: "Vaderlief, als ik met die man moet trouwen, dan ga ik nog liever de wijde wereld in, zover als mijn voeten mij dragen willen." Nu zei de koning: als ze hem niet gehoorzamen wilde, dan moest ze haar koningskleren uittrekken en boerenkleren aandoen en weggaan, en dan moest ze maar naar een pottenbakker en aardewerk verkopen.
En ze ontdeed zich van haar koninklijk gewaad, en ze ging naar een pottenbakker en leende een heel stel aardewerk; ze beloofde hem ook dat ze 't 's avonds, als ze alles verkocht had, zou komen betalen. De koning zei dat ze maar op een hoek van de straat moest gaan zitten en haar waren te koop aanbieden. Toen bestelde hij een paar boerenwagens, en die moesten er middendoor rijden, zodat alles in duizend stukken zou breken. Toen de prinses alles op een hoek van de straat had neergezet, kwamen de karren aangereden en braken alles tot een hoop scherven. Ze begon te huilen en zei: "O God, hoe moet ik nu de pottenbakker betalen." Maar de koning had haar zo willen dwingen, met de kapitein te trouwen, maar in plaats daarvan ging ze weer naar de pottenbakker en vroeg of hij haar nog eens een voorschot wilde geven. Hij zei: "Nee," ze moest eerst het vorige betalen.
Nu ging ze naar haar vader, huilde en jammerde dat ze de wijde wereld wilde ingaan. Nu zei hij: "Ik zal buiten in 't bos een huisje voor je laten bouwen, daar moet je heel je leven in blijven wonen, en koken voor iedereen, maar je mag er niets voor aannemen.
Toen het huisje klaar was werd er boven de deur een bordje opgehangen:
"Vandaag gratis, morgen voor geld."
Daar bleef ze heel lang, en er werd overal rondverteld, dat er een jonkvrouw was en die kookte gratis, en dat stond op een bordje boven de voordeur. Dat hoorde de jager eens en hij dacht: "Dat zou wat voor jou zijn, je bent toch arm en je hebt geen geld." Hij nam dus de windbuks en zijn ransel waar alles nog in zat, wat hij indertijd in het slot als bewijzen mee had genomen, en hij ging het bos in en vond ook het huisje met het schild:
"Vandaag gratis, morgen voor geld."
Maar hij had ook de sabel om, waarmee hij de drie reuzen 't hoofd had afgeslagen, en zo kwam hij het huisje binnen en liet zich wat te eten geven. Hij verheugde zich erover dat het zo'n mooi meisje was, maar ze was dan ook beeldschoon. Ze vroeg waar hij vandaan kwam en waar hij naar toe wilde, en hij zei: "Ik reis de wereld door."
Daar bleef ze heel lang, en er werd overal rondverteld, dat er een jonkvrouw was en die kookte gratis, en dat stond op een bordje boven de voordeur. Dat hoorde de jager eens en hij dacht: "Dat zou wat voor jou zijn, je bent toch arm en je hebt geen geld." Hij nam dus de windbuks en zijn ransel waar alles nog in zat, wat hij indertijd in het slot als bewijzen mee had genomen, en hij ging het bos in en vond ook het huisje met het schild:
"Vandaag gratis, morgen voor geld."
Maar hij had ook de sabel om, waarmee hij de drie reuzen 't hoofd had afgeslagen, en zo kwam hij het huisje binnen en liet zich wat te eten geven. Hij verheugde zich erover dat het zo'n mooi meisje was, maar ze was dan ook beeldschoon. Ze vroeg waar hij vandaan kwam en waar hij naar toe wilde, en hij zei: "Ik reis de wereld door."
Toen vroeg ze hem waar hij die sabel vandaan had, want daar stond haar vaders naam op. Hij vroeg of ze soms de prinses was. "Ja," zei ze. "Met deze sabel," sprak hij, "heb ik drie reuzen 't hoofd afgehakt," en hij haalde als bewijs hun tongen uit zijn ransel, en toen liet hij haar ook de pantoffel zien, de slip van de halsdoek en 't stuk van haar hemd. Ze was zielsblij, en zei dat hij de man was, die haar had verlost.
En toen gingen ze samen naar de oude koning en haalden hem erbij en ze brachten hem naar haar slaapkamer en vertelde hem dat deze jager de man was, die haar werkelijk van de reuzen had verlost. En toen de oude koning al die bewijzen zag, kon hij niet meer twijfelen en zei dat het hem een vreugde was, te weten hoe alles was toegegaan, en nu mocht hij met haar trouwen; en daar was het meisje heel erg blij om.
Nu kleedden ze hem of hij een vreemdeling was, en de koning liet een groot feestmaal aanrichten. Ze gingen aan tafel, en de kapitein kwam links van de prinses te zitten, en de jager rechts: en de kapitein dacht dat het een vreemdeling was, die alleen maar op bezoek was gekomen. Ze aten en dronken, en toen zei de oude koning tegen de kapitein: hij zou hem een raadsel opgeven, en dat moest hij raden. Als iemand zei dat hij drie reuzen had gedood, en hem werd gevraagd, waar dan de tongen van de reuzen waren, en hij moest erkennen dat er in hun koppen geen tongen meer zaten; hoe kwam dat? De kapitein antwoordde: "Ze zullen geen tong hebben gehad." - "Dat kan niet," zei de koning, "elk beest heeft een tong," en verder vroeg hij, als iemand dat overkwam, wat voor straf stond daarop? "In stukken gescheurd moet hij," zei de kapitein. Toen zei de koning dat hij zijn eigen vonnis had geveld, en de kapitein werd gevangen gezet en daarna gevierendeeld, en de prinses trouwde met de jager. Toen haalde hij er zijn eigen vader en zijn moeder bij, en ze leefden gelukkig bij hun zoon, en toen de oude koning stierf, erfde hij het rijk.
从前，有一个年轻的锁匠，他对父亲说他要离开家到世界上闯荡，寻找他的幸福。 "很好呀，"父亲答道，"我非常赞同你的想法。"随后给他一些旅费，于是他走遍各处，四处寻找工作。 过了一段时间，他决定不再作锁匠了，因为他已经厌烦，并开始对狩猎感上兴趣。 一次在途中，他遇到了一个穿绿衣的猎人，猎人问他从哪儿来到何处去。 年轻人回答他是一个正在学徒的锁匠，可是他对这一行已经失去了兴趣，狩猎成了他喜欢的工作，他因而要求猎人教他打猎。 "哦，好啊。"猎人说，"如果你愿意跟我走的话。"年轻人跟他去苦练了多年，学成后，他希望能到别处施展本领。 猎人没有别的什么东西可送给他，只将一杆汽枪赠给了他作为礼物，用这杆枪他可以任何时候都百发百中。 他带着枪出发到了一座森林，这座大森林非常之大，一天都走不到头。 入夜，为了防止野兽的袭击，他爬上一棵高树。 到了午夜，他发现远处有一点亮光在闪烁，透过密密的树枝仔细观察，他将亮光的方向牢记在脑子里。 然后他摘下帽子，朝着亮光扔去，这样可以从树上下来，按着帽子的方向走。 他爬下树来捡起帽子，戴在头上，然后一直地住前走去。 发现越往前走亮光越大，当靠近的时候，他看见有一堆很大的篝火，旁边坐着三个巨人，火上架着铁叉，他们正在烤一只牛。 这时一个巨人说："我先尝尝这肉熟了没有。"说完撕了一块，正要往嘴里放，猎人一枪把肉从他手里打掉了。 "啊哈，"巨人说，"好大的风呀，把肉从我手中给刮掉啦！"说完他又拿了一块准备咬，猎人又是一枪给射飞了。 巨人回手给旁边的另一个巨人一记耳光，恼怒地嚷道："你为何把我的肉给打掉？""不是我打的，"另一个辩解，"一定是个神枪手给射掉的。"巨人又拿起一块，猎人又是一枪从他手中射飞。 这时巨人说："能从我嘴里！把肉射掉，那一定是个神枪手了，这人将对我们有用。"随后他大声叫道："神枪手，出来吧，到火边同我们坐在一起，饱餐一顿，我们不会伤害你的；如果你不出来，我们可就要动武了，那你就死定啦！"听到此话年轻人走出来，跟他们说他是个技艺高超的猎人，无论什么东西只要他瞄准，就百发百中。 于是他们表示如果他能入伙，他们决不会错待他。 并告诉他林子外边有一个大湖，湖后面有一座塔，塔里关着一位可爱的公主，他们非常想把公主抢出来。 "可以呀，"他答应，"我这就把她给你们救出来。"然后他们又叮嘱道："可还有点事，那里有只小狗，只要有人走近它就叫。它一叫，王宫里的所有人就都醒啦，这就是我们到不了近前的原因，你能把它给打死吗？""没问题，"他说，"这对我来说，小事一桩。"吃完肉，他登上一条船，划向湖的对岸。 他一上岸小狗就跑了过来，它刚要叫的时候，猎人举起枪把它射死了。 巨人们看在眼里，十分兴奋，就好像他们已经顺利地得到了国王的女儿。 可是猎人希望自己首先将情况了解清楚，并告诫他们守在外边，没有他的信号，不要轻举妄动。 他走进城堡，发现里面静悄悄地毫无声响，大家都在梦乡之中。 他打开第一间屋的门，墙上挂着一把纯银锻造的剑，上面镶刻着一颗金星和国王的名字。 在旁边的一张桌子上有一封密封着的信，他打开信，发现里面写着无论是谁得到这把宝剑，用它能够杀死任何敌人。 于是他从墙上摘下剑来，挂在自己的腰边，继续往前走。 他接着进入国王女儿的卧室，她正在里面睡觉，她那美如天仙的身姿，不由地使猎人停住脚步。 他屏住呼吸，一动不动地注视着她。 他暗暗地想："我怎能把如此天真无辜的姑娘交给野蛮的巨人们，任他们蹂躏呢？他们不怀好意。"他又看了看四周，发现床底下有一双拖鞋，右边那只上绣着他父亲的名字和一颗星，左边那只上绣着她自己的名字和一颗星。 她围着一条真丝的大围巾，上面用金线绣着花，右边是她父亲的名字，左边是她自己的名字，所有字母都是用金线绣上去的。 他拿起一把剪刀，剪下右边一块放进他的背包中，然后又拿起绣着她父亲名字的拖鞋，也放进背包中。 姑娘仍旧睡得很香，她全身裹在睡衣中，他又从睡衣上面剪下一块，同其它的东西放在一起，可是他没有碰姑娘一下。 在姑娘香甜的梦乡中，他轻手轻脚地离开了。 当他到了大门旁，巨人们仍旧在外边等着他，他们以为他会把公主带出来。 他叫他们进来，说姑娘已经在他们的控制之下，可是他无法把门打开，不过有一个洞他们可以钻进来。 第一个走过来，猎人抓住巨人的头发，把他的脑袋揪了进来，然后用他的剑一下子给砍了下来，又将身子拉了进去。 他又叫第二个过来，用同样的方法砍下他的头，随后他又杀死了第三个。 此时他感到一阵欣慰，因为他把美丽的姑娘从她敌人的手中解救了出来，随后他把巨人的舌头割下来装进背包里。 现在他想到："我要回家去看父亲，让他知道我取得的成绩，然后我就走遍世界。愿我能一帆风顺地得到上帝的恩典。"
当王宫里的国王醒来时，他发现了三具巨人的尸体。 他到女儿的卧室唤醒了她，问是谁把巨人杀了？ 她回答："亲爱的父亲，我一直在睡觉，所以我不清楚。"可当她起来要穿拖鞋时，发现右脚的鞋没了，再看围巾被剪去了右边的一角，睡衣也被剪去一块。 国王下令全体王宫的人员、士兵和所有在场的人集合，问是谁救了他的女儿，并杀死了巨人。 这时站出一名队长，他是一个长着一只眼睛而且相貌丑陋的人，他报告说是他干的。 老国王听后说鉴于他立下了大功，觉得应该娶他的女儿为妻。 没想到公主却说："亲爱的父亲，如果我嫁给他，还不如我自己远走高飞呢。"可是国王一意孤行，说如果公主不愿意下嫁与他，那么她就得脱下皇家的服装，换上农民的衣服，离开王宫，还命令她找一个陶匠，去卖陶器。 于是她脱下华丽的宫服，找到一个陶匠，赊买出许多陶器，摆摊叫卖，答应陶匠如果傍晚时卖掉陶器就还他钱。 国王让她在一个街角摆摊卖陶器，又安排一些农民驾着马车将陶器压成碎片。 当国王的女儿在街上摆好摊时，常常会冲过来几辆马车，将她所有的陶器压得粉碎。 这时她会哭着说："天哪，我可怎么赔呀？"国王以为这样就可以强迫女儿嫁给队长，不料她又找到那个陶匠请求他再次赊卖些给她。 他说不行，她必须首先将以前的债还清。 没有办法她就去找她的父亲，哭诉着心里的悲伤，恳求让她远走他乡。 他说："我在远方的森林里给你盖一个小棚子，你得在那里呆一辈子并且为每个人做饭，但是不许收钱。"小棚子盖好了，在门上挂了个牌子，上面写着："今天免费，明天收钱。"她在那里住了很长时间，于是便有消息传开说那里有个姑娘做饭不要钱，她门上的那块招牌就是这样写的。 猎人听说后心想："这倒挺适合你的，你是个穷光蛋，而且身无分文。"于是，他扛着他的汽枪和背包，里面仍旧装着他从王宫中拿走的所有物证，走进了森林，找到了那座小棚子。 他挎上那把曾砍下三个巨人脑袋的宝剑，走进棚子里，要一些吃的东西。 他被那个漂亮的姑娘迷住了，姑娘长得确实是如花似玉。 她问他从那里来到何处去，他答道："我是浪迹天涯。"然后她又问他从那里搞到那把宝剑的，因为她父亲的名字镶刻在上面。 他好奇地反问她是不是国王的女儿。 "是的。"她回答。 他说："我用这把宝剑砍下了三个巨人的头。"然后他从背包里取出他们的舌头以示证明。 接着他又给她看拖鞋，围巾的一角和一片睡衣。 见到这些，她欣喜万分，原来他就是她的救命恩人。 于是他们一同去见国王，把国王带到小棚子里，公主将国王领进自己的屋内，告诉他猎人就是将她从巨人手中救出来的人。 当国王见到所有的物证时，他已不再怀疑了，并且表示他非常高兴了解了事情的经过，猎人应该娶她为妻。 姑娘打心眼里乐意，她把猎人装扮成一个外国阔佬，国王命令设宴款待。 他们在餐桌旁落座，队长坐在国王女儿的左边，猎人坐在右边，队长以为他是一个到访的外国贵族。 在他们饭饱酒足后，老国王让队长猜几样东西："假如有人说他杀死了三个巨人，当他被问到巨人的舌头在哪里，他不得不去看巨人的嘴，可是巨人的嘴里没有舌头，你说这是怎么一回事？"队长回答："那么他们根本就没长着舌头。""不对，"国王反驳，"每种动物都有舌头。"他接着又问做出这样答复的人应该如何处置，队长回答："应该碎尸万段。"于是国王便说，他宣布了对自己的判决。 队长于是被投入监狱，后来又被尸分成四块。 猎人成了国王女儿的夫婿，在此之后，他将他的父母带来同住，他们一起生活得非常美满幸福。 老国王去世后，他继承了王位。
当王宫里的国王醒来时，他发现了三具巨人的尸体。 他到女儿的卧室唤醒了她，问是谁把巨人杀了？ 她回答："亲爱的父亲，我一直在睡觉，所以我不清楚。"可当她起来要穿拖鞋时，发现右脚的鞋没了，再看围巾被剪去了右边的一角，睡衣也被剪去一块。 国王下令全体王宫的人员、士兵和所有在场的人集合，问是谁救了他的女儿，并杀死了巨人。 这时站出一名队长，他是一个长着一只眼睛而且相貌丑陋的人，他报告说是他干的。 老国王听后说鉴于他立下了大功，觉得应该娶他的女儿为妻。 没想到公主却说："亲爱的父亲，如果我嫁给他，还不如我自己远走高飞呢。"可是国王一意孤行，说如果公主不愿意下嫁与他，那么她就得脱下皇家的服装，换上农民的衣服，离开王宫，还命令她找一个陶匠，去卖陶器。 于是她脱下华丽的宫服，找到一个陶匠，赊买出许多陶器，摆摊叫卖，答应陶匠如果傍晚时卖掉陶器就还他钱。 国王让她在一个街角摆摊卖陶器，又安排一些农民驾着马车将陶器压成碎片。 当国王的女儿在街上摆好摊时，常常会冲过来几辆马车，将她所有的陶器压得粉碎。 这时她会哭着说："天哪，我可怎么赔呀？"国王以为这样就可以强迫女儿嫁给队长，不料她又找到那个陶匠请求他再次赊卖些给她。 他说不行，她必须首先将以前的债还清。 没有办法她就去找她的父亲，哭诉着心里的悲伤，恳求让她远走他乡。 他说："我在远方的森林里给你盖一个小棚子，你得在那里呆一辈子并且为每个人做饭，但是不许收钱。"小棚子盖好了，在门上挂了个牌子，上面写着："今天免费，明天收钱。"她在那里住了很长时间，于是便有消息传开说那里有个姑娘做饭不要钱，她门上的那块招牌就是这样写的。 猎人听说后心想："这倒挺适合你的，你是个穷光蛋，而且身无分文。"于是，他扛着他的汽枪和背包，里面仍旧装着他从王宫中拿走的所有物证，走进了森林，找到了那座小棚子。 他挎上那把曾砍下三个巨人脑袋的宝剑，走进棚子里，要一些吃的东西。 他被那个漂亮的姑娘迷住了，姑娘长得确实是如花似玉。 她问他从那里来到何处去，他答道："我是浪迹天涯。"然后她又问他从那里搞到那把宝剑的，因为她父亲的名字镶刻在上面。 他好奇地反问她是不是国王的女儿。 "是的。"她回答。 他说："我用这把宝剑砍下了三个巨人的头。"然后他从背包里取出他们的舌头以示证明。 接着他又给她看拖鞋，围巾的一角和一片睡衣。 见到这些，她欣喜万分，原来他就是她的救命恩人。 于是他们一同去见国王，把国王带到小棚子里，公主将国王领进自己的屋内，告诉他猎人就是将她从巨人手中救出来的人。 当国王见到所有的物证时，他已不再怀疑了，并且表示他非常高兴了解了事情的经过，猎人应该娶她为妻。 姑娘打心眼里乐意，她把猎人装扮成一个外国阔佬，国王命令设宴款待。 他们在餐桌旁落座，队长坐在国王女儿的左边，猎人坐在右边，队长以为他是一个到访的外国贵族。 在他们饭饱酒足后，老国王让队长猜几样东西："假如有人说他杀死了三个巨人，当他被问到巨人的舌头在哪里，他不得不去看巨人的嘴，可是巨人的嘴里没有舌头，你说这是怎么一回事？"队长回答："那么他们根本就没长着舌头。""不对，"国王反驳，"每种动物都有舌头。"他接着又问做出这样答复的人应该如何处置，队长回答："应该碎尸万段。"于是国王便说，他宣布了对自己的判决。 队长于是被投入监狱，后来又被尸分成四块。 猎人成了国王女儿的夫婿，在此之后，他将他的父母带来同住，他们一起生活得非常美满幸福。 老国王去世后，他继承了王位。