Bir zamanlar çok kibirli bir prenses vardı. Karşısına ne zaman bir damat adayı çıksa bilmece sorar, adam bilmeyince de alay ederek geri gönderirdi. Bir gün ilan etti ki, soracağı bilmeceyi kim bilirse onunla evlenecekti.
Derken üç erkek terzi prensese talip oldu. İçlerinden yaşlı olan ikisi çok zeki geçinirdi; bu kez de zekâlarına güvendiler. En genç olan üçüncü terzinin elinden doğru dürüst bir iş gelmezdi; yani ancak şansına güvenebilirdi.
Öbür iki terzi ona, "Sen evde kal. Bu kafayla bu işin altından kalkamazsın" dedi.
Ama küçük terzi onlara aldırış etmedi. Kafasına koymuştu bir kere; ardına bakmadan bu yolda gidecekti.
Üçü de prensesin karşısına çıktı; bilmecesini sormasını dilediler; deveye hendek atlatacak kadar zeki olduklarını düşünüyorlardı.
Prenses, "Başımda iki çeşit saç var, bunların rengi ne?" diye sordu.
Birinci terzi, "Bundan daha kolay ne var! Onların rengi siyah ve beyaz. Tıpkı beyaz örtüye serpilmiş tuzla karabiber gibi" dedi.
Prenses, "Yanlış tahmin ettin" dedi. "Sen söyle bakalım" diyerek İkinciye döndü.
O da, "Ne siyah, ne de beyaz. Kahverengiyle kırmızı; tıpkı babamın ceketi gibi" diye cevap verdi.
Prenses, "Yanlış tahmin ettin" diyerek üçüncüye döndü. "Sen biliyorsun galiba, söyle bakalım" dedi.
Küçük terzi küstahça, "Prensesin başında bir tel gümüş, bir tel de altın saç var; yani renkleri de öyle" dedi.
Prenses bunu duyunca sarardı; korkudan neredeyse yere düşecekti. Çünkü küçük terzi bilmişti! Oysa bunu dünyada hiç kimsenin bilemeyeceğini sanıyordu. Kendini toparladıktan sonra, "Beni henüz kazanmadın. Bir şey daha yapman gerekiyor. Aşağıdaki ahırda bir ayı kalmakta. Geceyi onun yanında geçireceksin. Oradan canlı çıkarsan benimle evlenebilirsin" dedi.
Terziden kurtulmayı düşünmüştü, çünkü o zamana kadar hiçbir insan ayının pençesinden kurtulamamıştı.
Küçük terzi yılmadı, hatta keyiflendi. "Başarının yarısı cesur olmaktan geçer" dedi.
Akşam olunca küçük terziyi ayının yanına soktular. Ayı hemen ona saldırarak pençesiyle hoş geldin demek istedi.
Oğlan, "Ağır ol bakalım! Dur da seni sakinleştireyim" diyerek sanki hiçbir şey olmamış gibi cebinden birkaç tane fındık çıkararak onları kırıp yedi.
Bunu gören ayının iştahı kabardı ve o da fındık istedi. Terzi elini cebine atarak ona bir avuç dolusu verdi; ama bunlar fındık değildi; çakıl taşıydı! Hayvan onları ağzına attı, ama istediği gibi çiğneyemedi. "Amma da aptal şeysin! Bir fındığı bile ısıramıyorsun" diye aklından geçirdi ayı.
"Şu fındıkları sen ısır" dedi terziye.
"Ne biçim şeysin sen! Koskoca ağzın var, ufacık bir fındığı bile ısıramıyorsun" diyen küçük terzi, cebinden taş yerine bir fındık çıkararak ısırdı ve onu ikiye böldü.
"Şunu bir kere de ben deneyeyim! Sana baktım da, bu iş pek zor değil gibi geldi bana. Ben de yapabilirim" dedi ayı.
Terzi ona yine çakıl taşı verdi. Ayı var gücüyle onları ısırmaya çalıştı. Başarabildiğini sanma!
Derken terzi ceketinin iç cebinden bir keman çıkararak güzel bir parça çaldı.
Ayı müziği işitince dayanamadı, oynamaya başladı.
Bir süre dans ettikten sonra bundan o kadar hoşlandı ki, "Bana bak, keman çalmak zor mu?" diye sordu terziye.
"Çok kolay; bak, sol elimin parmaklarını şuraya koyuyorum, sağ elimle de yayı çekiyorum; ondan sonra gıy! gıy! gıy! çalmaya başlıyorum" dedi terzi.
"Bunu ben de öğrensem! O zaman istediğim kadar çalar, dans ederim" dedi ayı. "Ne dersin? Bana ders verir misin?"
"Seve seve. Yeter ki, biraz yeteneğin olsun! Ama bakayım, pençelerin çok iri; tırnaklarını biraz kesmem gerekecek" diyen terzi, bir mengene alıp getirdi; ayı, pençelerini uzattı; oğlan onları güzelce mengeneye kıstırdı ve "Ben makas alıp dönünceye kadar bekle" dedi. Ayı homurdanadur- sun, oğlan samanlığın bir köşesine çekilerek derin bir uykuya daldı.
O akşam prenses ayının homurtularını işitince sandı ki, hayvan terziyi yuttu da keyiften homurdanıyor!
Bu yüzden ertesi sabah neşeyle uyanıp kalktı ve gidip ahıra baktı. Ama küçük terzi sudan yeni çıkmış balık kadar canlı ve dipdiri karşısında durmaktaydı.
Prenses hiç ses çıkarmadı; herkesin önünde söz verdiğine göre sözünü tutacaktı.
Kral bir araba çağırttı. Prenses terziyi de yanma alarak bu arabayla kiliseye gitti. Nikâh orada kıyılacaktı. Onlar gide- dursun, genç oğlanı çekemeyen öbür iki terzi ayının pençelerini mengeneden kurtardı. Ayı büyük bir öfkeyle arabanın peşine takıldı.
Prenses homurtuları ve bağırtıları duyunca çok korktu: "Eyvaah, ayı peşimizde! Seni yakalayacak" dedi.
Küçük terzi hazırdı; arabanın içinde amuda kalkarak bacaklarını pencereden çıkarıp sallamaya başladı ve ayıya seslendi: "Şu mengeneyi görüyor musun? Buradan çekip gitmezsen seni yine kıstırırım!"
Ayı bunu görünce gerisin geriye döndü. Bizim terzi de rahat rahat kilisenin yolunu tuttu. Orada prensesle nikâhları kıyıldı. Ömürlerinin sonuna kadar ikisi de mutlu yaşadı. İnanmayan beri gelsin!
从前有位公主非常骄傲，每当有人前来向她求婚，她总要出个谜语让他猜，如果猜不中，她就傲慢地把他们赶走。 她还出了告示，无论是谁，只要猜中谜语，她都会嫁给他。 最后一起来了三个裁缝，两个大的以为他们一生做过那么多灵巧的活儿，这次一定能成功。 另外一个却是位身材矮小、无所作为的小玩童，他学艺不精，却抱着侥幸的心理，也想来碰碰运气。 只听那两个对他说："你还是呆在家里算了，凭你那点小聪明是成不了气候的。"可这小裁缝并不泄气，说他已拿定了主意，且会好自为之的。 于是他也出发了，一付世界就是他的样子。
他们三人来到了公主面前自报了家门，然后要她出谜语。 他们声称自己天资聪明，心细如针，只有他们才能猜出谜语。 公主说："我的头上有两种头发，它们分别是什么颜色？""就这个？"第一个说，"那一定是黑白两色，像芝麻点料子布一样。"公主说："猜错了，让第二个来猜吧。"于是第二个说："要不是黑白两色，那肯定是棕红两色，像我父亲节日礼服一样。""猜错了，"公主说，"让第三个来回答，看他那样子肯定知道。"于是小裁缝大胆地站了出来，说："公主头上有一种银发和一种金发，它们的颜色正好不一样。"公主听完，脸色苍白，吓得险些摔倒在地。 小裁缝猜对了，而她曾自信世上无人知道这秘密呢。 她镇静下来后，她说："你猜中了，但我还不能嫁给你，你还得去干件事，下面的栏里有头熊，今晚你得在那里过一夜，明天早上等我起来你还活着，你就可以娶我。"她心想，这样就可打发掉那小裁缝，因为凡是落入熊爪的人，至今还没有一个人逃脱过死。 小裁缝毫无惧意，还十分愉快地说："不入虎穴，焉得虎子。"
到了晚上，我们的小裁缝被带到了熊的身旁。 熊立刻就要扑向小伙子，用双爪给他一顿热烈的欢迎。 "别动！别动！"小裁缝说，"我很快就会教你安静的。"于是他装出若无其事的样子，从口袋中掏出一把坚果，咬开壳，吃起果仁来。 熊见了，也要吃坚果。 裁缝把手伸进口袋，掏出了满满的一把塞在了熊爪里，这其实不是坚果，而是卵石。 熊把石子塞入口中，无论怎么咬也咬不开，它想："唉！我真是个大笨蛋，我连个坚果都咬不烂！"于是它对裁缝说："给，帮我咬一下。""瞧，你真笨！"裁缝说，"嘴那么大，连个小小坚果都咬不烂。"于是他接过石子，却机灵地把一个坚果塞进口中，咔嚓一声，咬成了两瓣。 "我得再试试，"熊说，"看到你这样咬，我想我也能咬烂。"于是裁缝又给了它一颗石子，熊使劲地咬啊，咬啊，你简直难以想象它竟咬开了。 然后，裁缝从衣服里抽出一把小提琴，独自演奏起来，熊听到音乐声，情不自禁地跳起舞来。 它跳了一会儿，觉得这小玩艺儿很有趣，便对小裁缝说："喂，拉琴难吗？""太容易了，连三岁小孩都会。瞧，我左手指握在琴上，右手拉弓，拉起来得心应手。""好！"熊说，"我也要学会拉琴，这样我什么时候想跳舞就可以跳，你看怎么样？你可以教我吗？""非常乐意，"裁缝说，"不过那得看你天赋如何。让我先瞧瞧你的爪子，它们太长了，我得先给你修修指甲。"于是他拿出一把虎钳，让熊把爪子伸了进去，小裁缝把虎钳使劲地扭紧，说："呆着别动，等我拿把剪刀来。"于是他把熊丢开不管了，任它放声咆哮，他自己却在角落的一堆稻草上呼呼地睡起大觉来。
熊就这样放声哀嗥了一整夜，公主听到后，还以为熊已结果了小裁缝，现在正在高兴地嗥叫呢，早上公主起来时便显得漫不经心而又十分的高兴。 可当她向栏里一瞧时 ，发现裁缝竟安然无恙地站在她面前，脸上还露出得意的神色。 现在她别无选择了，因为她有言在先，只得同意举行婚礼。 于是国王派出了一辆马车，把她和裁缝送往教堂，让他们在那里举行婚礼。 当他俩爬上马车时，另外两个裁缝对小裁缝的幸福嫉妒不已，心怀恶意地走进木栏，放出了那头熊。 只见那熊带着满腔愤怒拼命追赶马车，边喘气边嗥啕。 公主听到这声音可吓坏了，尖叫道："啊！熊在后面想抓你！"裁缝灵机一动，头立在下，双脚伸出窗外，叫道："瞧见虎钳了吧！如果还不走我就再把你夹进去！"熊一见那家伙，立刻转过身来就跑。 于是裁缝和公主平平安安到了教堂，立即举行了婚礼，从此他们俩过上了幸福美满的日子。
他们三人来到了公主面前自报了家门，然后要她出谜语。 他们声称自己天资聪明，心细如针，只有他们才能猜出谜语。 公主说："我的头上有两种头发，它们分别是什么颜色？""就这个？"第一个说，"那一定是黑白两色，像芝麻点料子布一样。"公主说："猜错了，让第二个来猜吧。"于是第二个说："要不是黑白两色，那肯定是棕红两色，像我父亲节日礼服一样。""猜错了，"公主说，"让第三个来回答，看他那样子肯定知道。"于是小裁缝大胆地站了出来，说："公主头上有一种银发和一种金发，它们的颜色正好不一样。"公主听完，脸色苍白，吓得险些摔倒在地。 小裁缝猜对了，而她曾自信世上无人知道这秘密呢。 她镇静下来后，她说："你猜中了，但我还不能嫁给你，你还得去干件事，下面的栏里有头熊，今晚你得在那里过一夜，明天早上等我起来你还活着，你就可以娶我。"她心想，这样就可打发掉那小裁缝，因为凡是落入熊爪的人，至今还没有一个人逃脱过死。 小裁缝毫无惧意，还十分愉快地说："不入虎穴，焉得虎子。"
到了晚上，我们的小裁缝被带到了熊的身旁。 熊立刻就要扑向小伙子，用双爪给他一顿热烈的欢迎。 "别动！别动！"小裁缝说，"我很快就会教你安静的。"于是他装出若无其事的样子，从口袋中掏出一把坚果，咬开壳，吃起果仁来。 熊见了，也要吃坚果。 裁缝把手伸进口袋，掏出了满满的一把塞在了熊爪里，这其实不是坚果，而是卵石。 熊把石子塞入口中，无论怎么咬也咬不开，它想："唉！我真是个大笨蛋，我连个坚果都咬不烂！"于是它对裁缝说："给，帮我咬一下。""瞧，你真笨！"裁缝说，"嘴那么大，连个小小坚果都咬不烂。"于是他接过石子，却机灵地把一个坚果塞进口中，咔嚓一声，咬成了两瓣。 "我得再试试，"熊说，"看到你这样咬，我想我也能咬烂。"于是裁缝又给了它一颗石子，熊使劲地咬啊，咬啊，你简直难以想象它竟咬开了。 然后，裁缝从衣服里抽出一把小提琴，独自演奏起来，熊听到音乐声，情不自禁地跳起舞来。 它跳了一会儿，觉得这小玩艺儿很有趣，便对小裁缝说："喂，拉琴难吗？""太容易了，连三岁小孩都会。瞧，我左手指握在琴上，右手拉弓，拉起来得心应手。""好！"熊说，"我也要学会拉琴，这样我什么时候想跳舞就可以跳，你看怎么样？你可以教我吗？""非常乐意，"裁缝说，"不过那得看你天赋如何。让我先瞧瞧你的爪子，它们太长了，我得先给你修修指甲。"于是他拿出一把虎钳，让熊把爪子伸了进去，小裁缝把虎钳使劲地扭紧，说："呆着别动，等我拿把剪刀来。"于是他把熊丢开不管了，任它放声咆哮，他自己却在角落的一堆稻草上呼呼地睡起大觉来。
熊就这样放声哀嗥了一整夜，公主听到后，还以为熊已结果了小裁缝，现在正在高兴地嗥叫呢，早上公主起来时便显得漫不经心而又十分的高兴。 可当她向栏里一瞧时 ，发现裁缝竟安然无恙地站在她面前，脸上还露出得意的神色。 现在她别无选择了，因为她有言在先，只得同意举行婚礼。 于是国王派出了一辆马车，把她和裁缝送往教堂，让他们在那里举行婚礼。 当他俩爬上马车时，另外两个裁缝对小裁缝的幸福嫉妒不已，心怀恶意地走进木栏，放出了那头熊。 只见那熊带着满腔愤怒拼命追赶马车，边喘气边嗥啕。 公主听到这声音可吓坏了，尖叫道："啊！熊在后面想抓你！"裁缝灵机一动，头立在下，双脚伸出窗外，叫道："瞧见虎钳了吧！如果还不走我就再把你夹进去！"熊一见那家伙，立刻转过身来就跑。 于是裁缝和公主平平安安到了教堂，立即举行了婚礼，从此他们俩过上了幸福美满的日子。