Było sobie nigdyś uparte dziecko, a nie robiło nic, czego chciałaby matka. Dlatego nie miał w nim Bóg upodobania, zesłał nań chorobę i żaden lekarz nie umiał mu pomóc. Wnet leżało na łożu śmierci. Gdy opuszczono je do grobu i przykryto ziemią, nagle wyłoniła się z niej rączka i sięgała w górę, a przysypywanie jej świeżą ziemią nic nie dawało. Rączka ciągle wychodziła na wierzch. Matka musiała tedy podejść do grobu i chłostać rączkę rózgą, a gdy to uczyniła, rączka schowała się i dziecko odnalazło swój pokój pod ziemią.
从前有个非常任性的小孩，她从不听母亲的话，上帝对此很不高兴，让她得了医生谁也治不好她的病，很快她就踏上了黄泉之路。 人们把她的尸体放入了墓穴，然后向她身上撒泥土，但突然她的一只手臂伸了出来，向上举着。 人们把她的手臂又塞了进去，继续撒泥土，但她的手臂又伸了出来。 对此她母亲也无计可施，只得走下墓穴，用棍子在那手臂上敲了一下，它这才缩了进去，这样小女孩总算在地下安静地长眠了。
Tłumaczył Jacek Fijołek, © Jacek Fijołek