O menino teimoso


Het eigenzinnige kind


Houve, uma vez, um menino muito teimoso, que nunca fazia o que lhe mandava a mãe. Por conseguinte, o bom Deus andava descontente com ele e, certo dia, fê-lo adoecer.
Chamaram os médicos, mas nenhum conseguiu salvá-lo e, dentro de poucos dias, ele foi colocado no leito de morte.
Depois que o enterraram e cobriram a campa de terra, de repente surgiu para fora da campa um bracinho erguido para o alto. Tomaram a colocá-lo debaixo da terra, cobrindo-o melhor, mas em vão; o bracinho insistia em sair para fora.
Então, a mãe teve de ir à campa e com uma varinha bater no bracinho; só assim o bracinho retirou-se e o menino descansou em paz em baixo da terra.
Er was eens een kind dat nooit naar rede wou luisteren, en het deed niet wat zijn moeder zei. Daarom had onze Lieve Heer geen plezier aan hem en hij liet het kind ziek worden. Geen dokter kon er iets aan doen en kort daarop lag het op 't doodsbed. Het werd begraven en toen er aarde over hem was geworpen, kwam opeens het armpje te voorschijn en stak omhoog, en toen zij het er weer inlegden en er verse aarde overheen wierpen, hielp dat niets; en altijd kwam dat armpje weer naar boven steken. Tenslotte moest de moeder zelf naar het graf gaan en met een tak op het armpje slaan; en toen ze dat gedaan had, trok het armpje naar binnen en nu had het kind pas rust in het graf.