Er waren eens drie doktoren, die trokken in de wereld rond. Ze meenden dat ze volleerd waren in de kunst, en ze kwamen in een herberg waar ze wilden overnachten. De waard vroeg waar ze vandaan kwamen en waar ze naartoe gingen? "We trekken met onze kunst de wereld door." - "Toon me dan eens wat je kunt," zei de waard. De eerste zei: hij wilde z'n hand afsnijden en de volgende dag er weer aanmaken; de tweede sprak: hij zou z'n hart uitsnijden en het morgen weer genezen; de derde sprak: hij zou z'n ogen uitsteken en ze er morgen weer in plaatsen. "Als jullie dat kunnen," zei de waard, "dan zijn jullie inderdaad volleerd."
Maar ze hadden een zalfje, en als ze dat op een wond streken, dan genas alles; en het flesje waar het in zat, droegen ze altijd bij zich. Ze sneden hun hand, hun hart en hun oog uit hun lijf, zoals ze gezegd hadden, legden alles bij elkaar op een bord en gaven dat aan de waard; en de waard gaf het aan een meisje en zij moest het in de kast zetten en goed bewaren. Maar het meisje had een vrijer, en dat was een soldaat. Toen nu de waard en de drie doktoren en alle huisgenoten sliepen, kwam de soldaat en wilde wat eten. Het meisje deed de kast open en pakte wat voor hem, maar door haar grote liefde vergat ze, de kastdeur dicht te doen, en ze ging met haar vrijer aan tafel zitten en ze gingen samen wat praten.
Toen ze daar zo gelukkig zaten en aan geen rampen dachten, kwam de poes binnengeslopen, vond de kast open, nam hand, hart en ogen van de doktoren mee en liep ermee weg. Toen de soldaat gegeten had en het meisje alles opruimen wilde en de kast weer wilde sluiten, toen zag ze wel, dat het bord, haar door de waard in bewaring gegeven, leeg was. Geschrokken zei ze tegen hem: "Och, wat moet ik arm meisje nu beginnen! De hand is weg, het hart is weg en de ogen zijn weg, wat zal me nu morgenvroeg gebeuren!" - "Stil maar," zei hij, "ik zal je wel helpen. Buiten hangt er een dief aan de galg, ik zal z'n hand afsnijden: welke hand was het?" - "De rechter." Het meisje gaf hem een heel scherp mes, en hij ging erheen en sneed de arme dief z'n rechterhand af en bracht die haar. Toen pakte hij de poes en stak haar de ogen uit, nu ontbrak alleen nog maar het hart. "Hebben jullie niet pas geslacht en ligt het varkensvlees niet in de kelder?" - "Ja," zei het meisje. "Nu, dat treft goed!" zei de soldaat, en hij ging naar beneden en haalde een varkenshart. Het meisje deed alles bij elkaar op het bord en zette dat in de kast, en toen haar vrijer afscheid had genomen, ging ze rustig slapen.
Toen de doktoren 's morgens opstonden, zeiden ze tegen het meisje, dat ze 't bord pakken moest, waarop, hand, hart en ogen lagen. Ze haalde het uit de kast, en de eerste nam de dievenhand en bestreek die met zalf, en die was meteen aangegroeid. De tweede nam de katteogen en zette die weer in de kassen terug, en de derde bevestigde het varkenshart. De waard stond er bij, bewonderde hun vaardigheid en zei: zoiets had hij nog nooit gezien, en hij zou hen bij iedereen prijzen en aanbevelen. Ze betaalden toen voor hun onderdak en reisden verder.
Toen ze zo verder reisden, bleef de man met het varkenshart niet bij hen, maar waar een hoek was, liep hij erheen en snuffelde er rond, zoals varkens doen. De anderen wilden hem bij de punten van zijn jas vasthouden, maar dat hielp niets, hij rukte zich los en ging juist daar waar de dikste rommel lag. De tweede gedroeg zich ook wonderlijk, hij wreef z'n ogen uit en zei tegen de ander: "Makker, wat is er toch? Het lijkt wel of 't mijn ogen niet zijn, ik zie niets, laat iemand mij leiden, want anders val ik."
Zo gingen ze moeizaam verder tot de avond, en ze kwamen bij een andere herberg. Ze betraden samen de gelagkamer; in een hoek zat een rijk heer voor de tafel en telde zijn geld. Die met de dievenhand bleef in zijn buurt, zijn hand trok een paar maal, eindelijk, toen de man zich omdraaide, greep hij in de massa geld en nam er een handvol uit. Eén van hen zag het en sprak: "Kameraad, wat doe je nu? Stelen mag niet, schaam je wat!" - "Och," zei hij, "wat kan ik eraan doen? Het trekt door mijn hand heen, en ik moet 't wegnemen, of ik wil of niet."
Daarop gingen ze slapen, en waar ze lagen, was het zo donker dat je geen hand voor ogen zien kon. Opeens werd die met de katteogen wakker, wekte de anderen en zei: "Broeders, kijk eens, zien jullie die witte muisjes, die daar lopen?" De twee anderen gingen overeind zitten, maar ze konden niets zien. Toen zei hij: "Het is niet in orde met ons, we hebben onze eigen spullen niet teruggekregen, we moeten naar de waard terug, die heeft ons bedrogen."
Dus trokken ze de volgende morgen daar weer heen en zeiden tegen de waard, dat ze hun eigen dingen niet teruggekregen hadden; de één had een dievenhand, de tweede katteogen, en de derde een varkenshart. De waard zei dat het dan de schuld van het meisje moest zijn, en hij wilde haar roepen, maar toen ze het drietal had zien aankomen, was ze het achterpoortje uitgelopen en ze kwam nooit weer terug. Toen zei het drietal dat hij hun veel geld als schadevergoeding moest betalen, anders staken ze zijn herberg in brand: toen gaf hij hun alles wat hij had, en maar bijeen kon brengen; en daar trokken ze mee weg. Het was genoeg voor hun hele verdere leven, maar ze hadden toch liever hun eigen ledematen teruggehad.
三个军医一起环游世界，他们自认医术很高明。 这天他们来到了一家旅馆想要投宿。 店主问他们从哪里来到哪儿去。 "我们周游世界，行医济世。""让我看看你们的本事。"店主说。 于是第一个夸耀说他能砍下一只手，第二天清晨又能把它接上；第二个则说自己能把心脏破开，次日清晨又能让它复原；第三位说自己能挖去双眼，次日清晨又能将双眼治愈。 店主说："如果你们真能做到那些事情，那你们就算学到家了。"而事实上，他们有一种药膏，用它来涂什么，什么部分就会立即愈合。 他们总是把这中药膏装在小瓶中，随身携带。 他们于是遵照所说的，把手、心和双眼从自己的身上弄了下来，一起放在一个盘子里交给了店主。 店主把盘子交给了女仆，由她放进碗橱里并嘱悉心保管。 这个女仆私下有一个当兵的情人，他等店主、三个军医以及房子里的其他人都睡着后，跑过来想吃点东西。 女仆把碗橱打开给他拿了些吃的，但沉溺于爱河中的她却忘了把橱门关上。 她依偎在爱人的身边，坐在餐桌旁，两人便甜言蜜语起来。 她心满意足地坐在那儿，想不到不幸的事发生了，一只猫突然悄无声息地溜了进来，看见橱门洞开，便不管三七二十一地把三个军医的手、心和双眼都叼走了。 等士兵吃完，女仆去收拾残羹准备关橱门时，她才发现先前店主交给她看管的盘子已空了。 这下女仆可吓坏了，只听她对爱人说："妈呀，我这可怜的人该怎么办呢？手不见了，心和双眼也不见了，谁知道明早我会怎么样呢？""别担心，"他说，"我会帮你的。现在外面不是有个贼正吊在绞架上吗，等我去把他的手砍下来。是哪只手来着？""右手。"于是女仆给了他一把快刀，那士兵便把那可怜人的右手给砍了下来交给了女仆。 后来，他又捉到一只猫，挖出它的双眼，现在只有那颗心没弄到手。 "你不是一直在杀猪宰羊吗？那些死猪不是放在地窖里吗？"他问。 "是的，"女仆说。 "太好了。"士兵说完便下到地窖里取来了猪心。 女仆把它们都放在盘子里，又把盘子放进碗橱里，等爱人离开后，她也"很快上床睡觉了。
三个军医清早醒来，让女仆把放着他们手、心和双眼的盘子拿过来。 女仆把盘子从碗橱里拿了出来。 第一个军医马上把那个贼的手给装上，并抹上药膏，那只手很快就长在他的胳膊上了。 第二个军医取出那双猫眼，把它们安在自己的眼眶里。 第三个军医把那颗猪心安在自己的体内。 店主站在一旁，对他们的技艺称羡不已，说自己从未见过如此奇妙的事情，并要在人们面前称赞他们介绍他们。 三个军医付了房钱继续赶路了。
一路上，那个长了猪心的军医根本不和同伴在一块儿，反而看到什么地方有角落他就向哪里跑，并像猪那样用他的鼻子拱土。 另外两位想拽住他的衣角阻止他，但也无济于事，他全身懒洋洋地总是朝最脏的地方跑。 第二位军医也同样行为怪异，他擦了擦自己的眼睛，对其他两位说："伙计们，这是怎么回事？这不是我的眼睛！我什么也看不见，你们谁能领着我，这样我就不会摔跤。"于是他们费了好大的劲往前走，直到黄昏时到了另一家小旅馆。 他们一起走进酒吧，见屋子的拐角处坐着一个富人，手里正数着钱，长着贼手的那个军医便在他身边晃悠，用手臂做了几个试探的动作，最后等陌生人不当心，军医赶紧按住那堆钱，从中偷了一把。 其中一个军医见状大呼："伙计，你要干吗？你不准偷东西，真可耻！""唉，"他叹道，"但我有什么办法？我的手在抽搐，不管我愿意还是不愿意，我非抓不可。"
这以后，他们躺下来休息了。 那天天暗得要命，伸手不见五指，那个长着猫眼的军医忽然醒了，他吵醒了其他两位并说："兄弟们 ，看看吧，你们看到了那只窜来窜去的白耗子吗？ "另两个坐起来却什么也没看见。他又说："大事不妙，我们并没有拿回我们自己的东西。 我们应该回去质问那店主，他骗了大家。 "于是次日清晨他们便返回小旅店，向店主说他们并没有得到他们自己的东西，第一个军医长了只贼手，第二个军医长了对猫眼，第三个军医长了颗猪心。店主说要怪那个女仆并把她唤了过来。女仆看到三位军医又返回来了，觉得事情不妙，便从后门偷偷溜走再没回来。三个军医要求店主赔偿一大笔钱，否则就要放火烧掉他的店子。店主把他所有的及能筹到的钱都给了他们，三个军医这才作罢离去，但他们宁愿要他们自己自己的器官。
三个军医清早醒来，让女仆把放着他们手、心和双眼的盘子拿过来。 女仆把盘子从碗橱里拿了出来。 第一个军医马上把那个贼的手给装上，并抹上药膏，那只手很快就长在他的胳膊上了。 第二个军医取出那双猫眼，把它们安在自己的眼眶里。 第三个军医把那颗猪心安在自己的体内。 店主站在一旁，对他们的技艺称羡不已，说自己从未见过如此奇妙的事情，并要在人们面前称赞他们介绍他们。 三个军医付了房钱继续赶路了。
一路上，那个长了猪心的军医根本不和同伴在一块儿，反而看到什么地方有角落他就向哪里跑，并像猪那样用他的鼻子拱土。 另外两位想拽住他的衣角阻止他，但也无济于事，他全身懒洋洋地总是朝最脏的地方跑。 第二位军医也同样行为怪异，他擦了擦自己的眼睛，对其他两位说："伙计们，这是怎么回事？这不是我的眼睛！我什么也看不见，你们谁能领着我，这样我就不会摔跤。"于是他们费了好大的劲往前走，直到黄昏时到了另一家小旅馆。 他们一起走进酒吧，见屋子的拐角处坐着一个富人，手里正数着钱，长着贼手的那个军医便在他身边晃悠，用手臂做了几个试探的动作，最后等陌生人不当心，军医赶紧按住那堆钱，从中偷了一把。 其中一个军医见状大呼："伙计，你要干吗？你不准偷东西，真可耻！""唉，"他叹道，"但我有什么办法？我的手在抽搐，不管我愿意还是不愿意，我非抓不可。"
这以后，他们躺下来休息了。 那天天暗得要命，伸手不见五指，那个长着猫眼的军医忽然醒了，他吵醒了其他两位并说："兄弟们 ，看看吧，你们看到了那只窜来窜去的白耗子吗？ "另两个坐起来却什么也没看见。他又说："大事不妙，我们并没有拿回我们自己的东西。 我们应该回去质问那店主，他骗了大家。 "于是次日清晨他们便返回小旅店，向店主说他们并没有得到他们自己的东西，第一个军医长了只贼手，第二个军医长了对猫眼，第三个军医长了颗猪心。店主说要怪那个女仆并把她唤了过来。女仆看到三位军医又返回来了，觉得事情不妙，便从后门偷偷溜走再没回来。三个军医要求店主赔偿一大笔钱，否则就要放火烧掉他的店子。店主把他所有的及能筹到的钱都给了他们，三个军医这才作罢离去，但他们宁愿要他们自己自己的器官。