Het meiske van Brakel ging eens naar de kapel van Sint Anna, aan de voet van de Hunnenberg, en omdat ze graag een man wou hebben en ook dacht dat er verder niemand in de kapel was, zei ze dit gebed:
En pige fra Brakel gik en gang til St. Annas kapel i Hindenborg. Hun ville meget gerne giftes, og da hun tænkte, at St. Anna kunne hjælpe hende sang hun:
"O heilige Sint An,
"Hellige Anna, kunne du blot skaffe mig, stakkels
Help me toch aan een man,
pige, en mand, kunne du blot, og jeg ved jo godt,
U kent hem wel:
at når du rigtig vil det, du kan. Du ved jo, for
Hij woont aan de Suttemerpoort,
hvem mit hjerte slår, han bor kun et lille stykke
en heet witte Koert,
herfra, han har klare øjne og krøllet hår, hellige
U kent hem wel."
Anna, ham vil jeg ha'."
Maar de koster stond achter het altaar en hoorde het, en hij riep met een heel hoog stemmetje: "Je krijgt 'm niet, je krijgt 'm niet!" Maar dat meisje meende, dat het Mariakindje, dat bij de heilige moeder Anna stond, haar dat had toegeroepen, en ze werd heel boos en riep: "Papperlepap, jij dom guitje, hou je snuitje en laat je moeder praten!"
Degnen stod bag alteret og hørte det og råbte med en ganske tynd stemme: "Du får ham ikke, du får ham ikke." Pigen troede, at det var det lille Jesubarn, der stod ved siden af gamle mor Anna, som havde svaret og råbte vredt: "Hold mund, din dumme unge, og lad din mor tale."