In de tijd dat Onze Lieve Heer nog op aarde rondliep, kwam hij 's avonds met Sint Pieter eens bij een smid en kreeg daar onderdak voor de nacht. Nu gebeurde het, dat een arme bedelaar, door ouderdom en gebreken gebogen, ook in dat huis kwam en een aalmoes vroeg van de smid. Toen kreeg Sint Pieter medelijden en zei: "Mijn heer en meester, als het U behaagt, genees hem dan toch van zijn kwaal, zodat hij zijn eigen brood kan verdienen." Zachtmoedig sprak Onze Heer: "Smid, leen mij de voorhamer en leg een flink vuur aan, dan zal ik die oude ziekelijke man voor deze keer verjongen." De smid was graag bereid, Sint Pieter trok aan de blaasbalg, en toen het vuur aangloeide en vonkte, groot en hoog, nam Onze Heer het oude mannetje, schoof hem op het vuur, middenin de gloed, en hij gloeide erin als een tak rozen en hij loofde God met luide stem. Daarna ging Onze Heer naar de dooftrog, stopte het gloeiende mannetje erin, zodat het water over zijn hoofd sloeg, en nadat hij hem heerlijk en fris had afgekoeld, gaf hij hem de zegen. En kijk, dadelijk sprong het mannetje eruit, fris, recht van lijf en leden, gezond, en als een jongeman van twintig jaar. De smid die erbij had gestaan en precies had afgekeken hoe het ging, nodigde hen allen uit voor het avondbrood. Maar nu had hij een oude, halfblinde kromgegroeide schoonmoeder, en die ging bij de nieuwbakken jongeling navraag doen, en vroeg of het vuur hard gebrand had. Hij had zich nooit heerlijker gevoeld, had hij geantwoord; hij had in de vuurhaard gezeten als in koele dauw.
Wat de jonkman gezegd had, klonk de ganse nacht in de oren van de oude vrouw, en toen de Heer 's morgens de dorpsstraat was afgegaan, en de smid hartelijk had bedankt, dacht de smid, dat hij die oude schoonmoeder ook wel eens zo jong zou kunnen maken, hij had immers alles precies bekeken en het was eigenlijk zijn vak. Hij vroeg haar dus, of ze wel weer als een achttienjarig meisje in de wereld rond zou willen springen. En ze zei: "Dolgraag," want met de jonge man was het ook zo gemakkelijk gegaan. Dus maakte de smid een heel groot vuur, legde er het oude mens in, zodat ze zich heen en weer kromde en moord en brand schreeuwde. "Hou je toch stil, wat schreeuw je en krom je je, ik zal nog eens terdege blazen." En hij trok opnieuw aan de blaasbalg, tot al haar schamele kleren brandden. Het oude mens schreeuwde zonder ophouden, en de smid dacht: "Niets zonder moeite," hij nam haar eruit en dompelde haar in de dooftrog. Toen schreeuwde ze zo gruwelijk, dat boven in huis de vrouw van de smid en haar schoondochter het hoorden; ze liepen beiden de trappen af en zagen het oude mens huilend en schreeuwend in de trog liggen, haar gezicht vol rimpels en vouwen, en verder vormeloos. En daar zijn die twee, die allebei een kind zouden krijgen, zo van geschrokken, dat er nog diezelfde nacht twee jongens werden geboren, en die waren niet geschapen als mensen, maar als apen, en ze liepen meteen het bos in; en van hen stammen alle apen af.
当我们的主还在地上巡视时，有一天晚上，他带着圣彼得到一个铁匠家投宿，铁匠倒还乐意。 这时碰巧来了位乞丐，年迈体弱，精神不振，样子十分可怜，他求铁匠施舍点东西给他，圣彼得很同情他，说："主呀，如果你愿意，请帮他治一下病吧，让他能够自己挣得食物。"上帝非常和蔼地说："师傅，请把你的铁炉借我用一下，加些炭在里面，我要把这老乞丐炼得年轻些。"铁匠非常乐意，圣彼得便拉起风箱，上帝把乞丐推进炉火中的最旺处，老人在里面烧得像玫瑰般通红，口里还大声赞美着上帝。 过了一会儿，上帝踏到水槽前，把这烧红的人放了进去浸在水中，等他冷却后，上帝就向他祝福。 过了一会儿，那小个子老人一跃而出，面目一新了，他显得那样挺直、健康，就像一位二十岁的小伙子。 铁匠在一旁仔细地瞧着，请他们一起吃了晚饭。 铁匠有位半瞎背驼的老岳母，她走到年轻人的跟前，仔细地瞧着，问他炉火可曾烧了他。 那人告诉他从来没有这般舒服过，立在炉火中，就像沐浴在清凉的露水中一样。 那年青人的话在老妇人的耳边响了一整夜。 第二天早上，上帝准备上路了，他感谢了铁匠，铁匠认为他也能把自己的老岳母变得年轻些，因为昨天的一切他都看在眼里。 于是他问岳母是否也想变成个十八岁的少女跳来跳去。 她说："我太想了。"于是铁匠生起了一炉大火，把老妇人推了进去。 她在里面翻来覆去，叫得十分可怕。 "安静地坐着，你又叫又跳干什么？"铁匠对她叫道。 说完他又重新拉风箱，把老妇人的破衣服都烧了个精光。 老妇人还是叫不绝口，铁匠便怀疑道："难到我手艺没学到家？"于是把她拖了出来，扔进水槽里。 老人又是一阵尖叫，连住在楼上的铁匠的妻子和老人的媳妇都听见了，她们一齐跑下楼梯来。 只见老婆子在水槽里卷成一团，号啕大哭，她的脸已起皱，烧得不成样子了。 那两个人正怀着孩子，由于受了惊吓，那天晚上就生下了两个小孩，不像人，而像猴子。 后来他们跑进了森林，从此地上就有了猴子。