从前，有位磨坊主和妻子生活在一块，生活十分富足。 他们有钱有地，光景一年好似一年。 但不幸的事情突然来了，他的财富变得一年少似一年，最后那磨坊主连自己的磨坊几乎都不能维持了。 他悲痛万分，每天干完活躺在床上，总是辗转反侧，夜不能寐。 一天早晨，天不亮他就起床出了门，心想这样心情可能会好些。 等他跨上水坝，太阳还刚刚升上地平线，突然他听到水中有潺潺之声，他回头一看，发现水中缓缓地冒出个美女。 她用纤纤的玉手将一头长长的秀发理在两肩旁，遮住了整个身躯。 磨坊主马上意识到她就是水池中的水妖了，情急之中他不知该留还是该走了。 只听水妖柔柔地呼唤着他的名字，问他为何如此闷闷不乐，声音十分悦耳。 起初磨坊主给吓怕了，但当他听到美女说话如此温柔可爱时，便赶紧定了定神，告诉她自己过去的生活如何富足，现在生活如何贫困潦倒、百般的无奈。 "别着急，"水妖说，"我会让你过比以前更富足、更幸福的，但你必须答应把家中新降生的小东西给我。""那除了小猫小狗之类还会有什么别的东西呢？"磨坊主心想，于是他答应了她的要求。 听完这话，水妖沉了下去，他也乐颠颠地跑回作坊，心存安慰，神情格外舒畅。 但他刚跨进门就见女仆跑出房子尖叫着向他道喜，说夫人刚生下个男婴。 真是如五雷轰顶一般，磨坊主站在那儿，呆若木鸡，他意识到那狡猾的水妖早就知道这一点，而且还欺骗了他。 他耸拉着脑袋，走到妻子床前，妻子对他说："给你生了个胖小子，难道你还不开心吗？"他告诉她灾难已降临到他头上，接着便把许诺的事一五一十地说了。 "财富对我来说有什么用呢？"他又说，"如果失去了孩子，我该怎么办？"就是那些前来道贺的亲朋好友们也不知该说什么好。 这以后磨坊主确实时来运转了，他所做的交易都兑了现。 似乎一夜之间柜里自行装满了钱币，壁橱里的钱也都积得满满的。 不久他的财富就大大超过了从前。 但是他却不能高兴起来，因为他和水妖之间的交易让他伤透了脑筋。 每当他走过池边，总担心女妖会从水中冒出来讨债，他也从不让孩子一个人走近水边，"记住，"他告诫孩子，"如果你碰到水，水里就会伸出一只手来抓住你，把你拖下水去。"但年复一年水妖没再现身，磨坊主心中的一块石头总算放了下来。 男孩长大成人了，在一名猎户手下当徒弟。 当他学会了十八般武艺，成为一名出色的猎手时，村长便让他为村里服务。 村里有位美丽的姑娘深为猎手钟爱，村长知道这一切时便给了他一间小屋，让两人终于结成百年之好，他们婚后过得幸福安乐，相亲也相爱。
一天猎手正追赶一只雄鹿，当雄鹿从森林处拐进一片旷野后，他迅速追了上去，射死了它。 但他却没注意到自己竟站在了水池边。 他把鹿开膛破肚后，走到水边想洗洗那双沾满鲜血的手。 不料一沾水，水妖便突然从水中钻了出来，面带笑容，用她那湿淋淋的双手抱住猎手，跌入水中，浪花倾刻淹没了他。 时至黄昏，猎手还没回家，妻子焦急万分，便出去找他。 因为丈夫曾一再说过要防范水妖的诱惑，不敢斗胆到池边去。 她马上明白发生了什么事情，于是便赶紧跑到水边。 当她看到丈夫留在岸边的猎袋时，她证实了自己的猜疑。 此刻她悲痛欲绝，芳心欲碎，一遍遍呼唤着爱人的名字，但听不到回音。 她又跑到水池的对岸去叫唤，口中咒骂着水妖，但仍然没有人应声。 水面平静，只有初升的新月目不转睛地注视着她，这可怜的女人没有离开水池，她一刻不停地围着水池跑，跑了一圈又一圈，时而默不作声，时而低泣。 最后她筋疲力竭，倒在地上睡着了，不久便进入了梦乡。
她梦见自己正在一大堆顽石间焦急地向上攀登，荆棘绊住了她的脚，雨点打在她的脸上，风把她的头发吹得七零八落，当她到达山顶时，展现在眼前的是一副从未见过的画面：天空碧蓝，空气新鲜，坡度平缓。 一间精致小巧的农舍在一片绿草地上，周围长满了各色的花朵。 她走上前去把门打开，发现里面坐着一位白发苍苍的老婆婆，正热情地跟她打招呼。 就在这时，可怜的女人醒了，天刚破晓，她马上按昨夜梦里见到的去做，不辞辛苦地爬上山顶，果真见到了和梦中完全一样的景色。 老婆婆接待了她，给她指定一张椅子坐下。 "你一定是遇到了麻烦，"她说，"否则你不会找到我这偏僻寒舍来的。"可怜的女人一把眼泪一把鼻涕地把事情的原委都说了。 "开心点，"老婆婆说，"我会帮你的。这里有一把金梳。等满月升起时，你就到池边去，坐在池边，用这把梳子梳理你那乌黑的秀发。梳完后再把它放在岸边，看看会发生什么事。"女人回了家，但时间距离满月还早得很。 最后她终于等到了满月升起，赶紧跑去池边，坐在岸边，用金梳梳发，然后再把它放在水边。 不久水里就翻起了万千波涛，浪涛打到岸边，把金梳给卷走了。 还没等金梳沉底，水面突然分开，露出了猎手的脑袋。 猎手没说话，只是忧郁地看着他的妻子。 同时，又一个浪涛打过来，他的脑袋被淹没了。 倾刻一切都消失了，水面平静如初，唯有满月倒映在其中。
女人满怀悲痛地走回家中，但她又梦见了那位村舍里的老婆婆。 第二天早晨，她又去老婆婆那儿诉苦。 老人给了她一只金笛说："等到满月升起时，用这只笛子吹出一曲优美的曲子，吹完后再把笛子放在沙滩上看看会怎么样。"女人照着她说的话去做了。 笛子刚放到沙地上就听见水里有一阵响动 ，一个浪涛打来把笛子卷走了。 水路立刻分开，露出了猎手的头和半个身子，他伸出手臂想要拥抱她，但又一个浪头打过来把他给淹没了。 "啊，她是怎么帮我的？"女人叫道，"为什么让我看到他又要失去他啊！"她又绝望了，但梦又把她引到了老婆婆的面前，这回老人给了她一只金纺轮，并安慰她说："这一切并没有完，等满月升起时，拿这只纺轮坐到岸边，把这卷线纺完，再把纺轮放在岸边，看看会发生什么事情。"女人完全照着她的话去做了。 当满月升起时，她拿着纺轮坐到岸边，一刻不停地纺啊纺，直到亚麻线用完，水池上满是纺好的线。 同样的事情又出现了，只见一个浪头打来，把纺轮卷走了，很快，猎手头和整个身体都从水中脱水而出，呈现在女人面前。 猎人赶紧跳到岸边，抓起妻子的手就逃。 但没等他们走出多远，就听到池水一片喧哗，池水立刻漫及整个旷野。 两人立刻意识到死亡的危险，吓呆了的女人乞求老婆婆暗中相助。 过了一会儿，他俩便变了形，一个成了蛤蟆，一个成了青蛙。 洪水吞没了他们但没能毁灭他们，只是把他们冲散，带到老远的地方去了。
水退了，他们又踏上干地，重现人形，但彼此都不知对方在那里。 他们发现自己身处陌生人中间，那些人都不知自己的家乡在何方。 他们面前只有高山低谷，为了活命，他们不得不去放羊。 多年过后，他们仍一直赶着羊群穿行森林草地，无处可托相思，无可可托牵挂。
春天来临了，一天他们都出去放羊，可能是命运的安排，他俩走得越来越近了，在峡谷中相遇了，但互不认识。 但是他们高兴，因为他们不再孤独了。 他们因此每天都把羊赶到一个地方，说话不多，但彼此心存慰藉。 一天傍晚当满月升起时，羊儿也睡着了，牧羊人从袋中抽出一支短笛，吹出一支优美而略带伤感的曲子，等他吹完，他发现牧羊女正在悲伤地哭泣。 "你哭什么？"他问。 "啊！"她回答说，"当我最后一次吹起这根笛子时，天空升起满月，水中露出我爱人的脑袋。"他看着她，仿佛觉得他眼睛上的一层眼罩立刻脱落，他认出了她，同时她也看了看他，月亮正照在他的脸上，她也认出了他。 他们相互拥抱着，亲吻着，谁都无需再问他们是否幸福了。
一天猎手正追赶一只雄鹿，当雄鹿从森林处拐进一片旷野后，他迅速追了上去，射死了它。 但他却没注意到自己竟站在了水池边。 他把鹿开膛破肚后，走到水边想洗洗那双沾满鲜血的手。 不料一沾水，水妖便突然从水中钻了出来，面带笑容，用她那湿淋淋的双手抱住猎手，跌入水中，浪花倾刻淹没了他。 时至黄昏，猎手还没回家，妻子焦急万分，便出去找他。 因为丈夫曾一再说过要防范水妖的诱惑，不敢斗胆到池边去。 她马上明白发生了什么事情，于是便赶紧跑到水边。 当她看到丈夫留在岸边的猎袋时，她证实了自己的猜疑。 此刻她悲痛欲绝，芳心欲碎，一遍遍呼唤着爱人的名字，但听不到回音。 她又跑到水池的对岸去叫唤，口中咒骂着水妖，但仍然没有人应声。 水面平静，只有初升的新月目不转睛地注视着她，这可怜的女人没有离开水池，她一刻不停地围着水池跑，跑了一圈又一圈，时而默不作声，时而低泣。 最后她筋疲力竭，倒在地上睡着了，不久便进入了梦乡。
她梦见自己正在一大堆顽石间焦急地向上攀登，荆棘绊住了她的脚，雨点打在她的脸上，风把她的头发吹得七零八落，当她到达山顶时，展现在眼前的是一副从未见过的画面：天空碧蓝，空气新鲜，坡度平缓。 一间精致小巧的农舍在一片绿草地上，周围长满了各色的花朵。 她走上前去把门打开，发现里面坐着一位白发苍苍的老婆婆，正热情地跟她打招呼。 就在这时，可怜的女人醒了，天刚破晓，她马上按昨夜梦里见到的去做，不辞辛苦地爬上山顶，果真见到了和梦中完全一样的景色。 老婆婆接待了她，给她指定一张椅子坐下。 "你一定是遇到了麻烦，"她说，"否则你不会找到我这偏僻寒舍来的。"可怜的女人一把眼泪一把鼻涕地把事情的原委都说了。 "开心点，"老婆婆说，"我会帮你的。这里有一把金梳。等满月升起时，你就到池边去，坐在池边，用这把梳子梳理你那乌黑的秀发。梳完后再把它放在岸边，看看会发生什么事。"女人回了家，但时间距离满月还早得很。 最后她终于等到了满月升起，赶紧跑去池边，坐在岸边，用金梳梳发，然后再把它放在水边。 不久水里就翻起了万千波涛，浪涛打到岸边，把金梳给卷走了。 还没等金梳沉底，水面突然分开，露出了猎手的脑袋。 猎手没说话，只是忧郁地看着他的妻子。 同时，又一个浪涛打过来，他的脑袋被淹没了。 倾刻一切都消失了，水面平静如初，唯有满月倒映在其中。
女人满怀悲痛地走回家中，但她又梦见了那位村舍里的老婆婆。 第二天早晨，她又去老婆婆那儿诉苦。 老人给了她一只金笛说："等到满月升起时，用这只笛子吹出一曲优美的曲子，吹完后再把笛子放在沙滩上看看会怎么样。"女人照着她说的话去做了。 笛子刚放到沙地上就听见水里有一阵响动 ，一个浪涛打来把笛子卷走了。 水路立刻分开，露出了猎手的头和半个身子，他伸出手臂想要拥抱她，但又一个浪头打过来把他给淹没了。 "啊，她是怎么帮我的？"女人叫道，"为什么让我看到他又要失去他啊！"她又绝望了，但梦又把她引到了老婆婆的面前，这回老人给了她一只金纺轮，并安慰她说："这一切并没有完，等满月升起时，拿这只纺轮坐到岸边，把这卷线纺完，再把纺轮放在岸边，看看会发生什么事情。"女人完全照着她的话去做了。 当满月升起时，她拿着纺轮坐到岸边，一刻不停地纺啊纺，直到亚麻线用完，水池上满是纺好的线。 同样的事情又出现了，只见一个浪头打来，把纺轮卷走了，很快，猎手头和整个身体都从水中脱水而出，呈现在女人面前。 猎人赶紧跳到岸边，抓起妻子的手就逃。 但没等他们走出多远，就听到池水一片喧哗，池水立刻漫及整个旷野。 两人立刻意识到死亡的危险，吓呆了的女人乞求老婆婆暗中相助。 过了一会儿，他俩便变了形，一个成了蛤蟆，一个成了青蛙。 洪水吞没了他们但没能毁灭他们，只是把他们冲散，带到老远的地方去了。
水退了，他们又踏上干地，重现人形，但彼此都不知对方在那里。 他们发现自己身处陌生人中间，那些人都不知自己的家乡在何方。 他们面前只有高山低谷，为了活命，他们不得不去放羊。 多年过后，他们仍一直赶着羊群穿行森林草地，无处可托相思，无可可托牵挂。
春天来临了，一天他们都出去放羊，可能是命运的安排，他俩走得越来越近了，在峡谷中相遇了，但互不认识。 但是他们高兴，因为他们不再孤独了。 他们因此每天都把羊赶到一个地方，说话不多，但彼此心存慰藉。 一天傍晚当满月升起时，羊儿也睡着了，牧羊人从袋中抽出一支短笛，吹出一支优美而略带伤感的曲子，等他吹完，他发现牧羊女正在悲伤地哭泣。 "你哭什么？"他问。 "啊！"她回答说，"当我最后一次吹起这根笛子时，天空升起满月，水中露出我爱人的脑袋。"他看着她，仿佛觉得他眼睛上的一层眼罩立刻脱落，他认出了她，同时她也看了看他，月亮正照在他的脸上，她也认出了他。 他们相互拥抱着，亲吻着，谁都无需再问他们是否幸福了。
Bir zamanlar bir değirmenci vardı, karısıyla birlikte rahat bir hayat sürmekteydi. Paraları ve malları vardı; yıldan yıla daha da zenginleştiler. Ama birden başlarına bir uğursuzluk çöktü: gitgide varlıkları azaldı. Öyle ki değirmencinin eline mal olarak sadece değirmen kaldı.
Adamcağız çok üzüntülüydü; işi bittikten sonra bir türlü huzura kavuşamıyor, can sıkıntısından yatağında bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu.
Bir sabah gün ağarırken kalkıp dışarı çıktı; biraz hava alarak rahatlamak istiyordu. Değirmene doğru yürüdü, güneş ilk ışıklarını saçarken bente yaklaştı; derken suda bir hışırtı duydu. Dönüp bakınca orada, suların içinden yavaş yavaş yükselen güzel bir kadın gördü. Omuzlarının üzerine düşen, elleriyle tuttuğu uzun ve siyah saçları bembeyaz vücudunu örtmekteydi. Adam onun bir su perisi olduğunu fark etti. Önce korktu; gitse miydi, kalsa mıydı, bilemedi. Ama peri, tatlı bir sesle ona adını ve niye bu kadar üzgün olduğunu sodu. Değirmenci önce suskun kaldı, ama sonra onun dostça konuşmasından cesaret alarak, bir zamanlar nasıl zenginlik ve ferah içinde yaşadığını, şimdiyse nasıl fakir düştüğünü, buna nasıl bir çare bulacağını da bilemediğini anlattı. "Merak etme" diye söze başladı peri. "Ben seni eskisinden daha fazla zengin ve mutlu kılarım. Yalnız bana söz ver. Buna karşılık evinde ilk doğacak olan canlıyı bana vereceksin."
Değirmenci "Evimde doğsa doğsa ya köpek doğurur ya da kedi" diye düşünerek perinin teklifini kabul etti.
Peri yine suya daldı. Adam da rahatlamış olarak cesaretle değirmenine döndü. Tam eve varmıştı ki, hizmetçi kız ona doğru koşarak sevinmesi gerektiğini haykırdı: çünkü karısı bir erkek çocuğu doğurmuştu!
Değirmenciyi sanki yıldırım çarptı; o kötü perinin bunu bile bile bir oyun oynadığını anladı. Başı öne eğik olarak karısının yatağına yaklaştı.
Karısı, "Yeni doğan güzel çocuğumuza niye sevinmiyorsun ki?" diye sordu.
Değirmenci ona başından geçeni ve su perisine vermiş olduğu sözü anlattı.
"Çocuğumu kaybedecek olduktan sonra zenginlik ve refahı ne yapayım ben! Ama ne yapsam ki?" diye yakındı.
Kendisini tebrike gelen akrabaları da buna bir çare bulamadı.
Derken değirmencinin şansı dönüverdi. Ne iş yaptıysa başardı; bir gecede tüm kasaları ve sandıkları para doluverdi.
Ama adam bir türlü sevinemiyordu. Su perisine vermiş olduğu söz yüreğini kemiriyordu.
Ne zaman bentten geçse karşısına çıkarak sözünü hatırlatmasından korkuyordu. Oğlanı asla suya yaklaştırmıyordu.
Derken çocuk büyüdü, delikanlı oldu ve bir avcının yanında eğitim aldı. Daha sonra usta bir avcı olup derebeyinin hizmetine geçti.
O köyde güzel ve namuslu bir kız vardı; delikanlı ondan çok hoşlandı.
Efendisi bunu fark edince ona ufak bir ev verdi. İki genç evlenerek sakin ve mutlu bir hayat sürmeye başladı; birbirlerini çok seviyorlardı.
Bir gün oğlan bir ceylanın peşine düştü. Hayvan ormandan çıkıp da tarlalara doğru seyredince o da arkasından gitti ve sonunda onu bir kurşunla öldürdü.
Bu arada bente yakınlaştığını fark etmedi.
Hayvanı kestikten sonra kanlı ellerini yıkamak için su kenarına geldi. Ellerini tam suya sokmuştu ki, su perisi ortaya çıkıverdi ve gülerek ıslak kollarıyla onu hemen suyun dibine çekiverdi. Dalgalar delikanlının üzerini örttü.
Avcının karısı akşam olup da kocası eve dönmeyince korktu.
Onu aramak üzere evden dışarı çıktı; kocası sık sık su perisinden bahsettiği için kadın onun başına ne geldiğini tahmin edebildi. Hemen bente koştu; su kenarında avcı çantasını bulunca artık şüphesi kalmadı.
Ah vah ederek, çaresizlik içinde sevgilisine ne kadar seslendiyse de bir yanıt alamadı. Bu kez suyun öte tarafına geçerek seslendi, ama nafile! Su perisine bağırarak lanet yağdırdı; yine cevap alamadı. Suyun yüzeyi durgundu, sadece yarımay suya yansımıştı.
Zavallı kadın oradan ayrılmadı. Günlerce çabuk adımlarla suyun etrafında dönendi durdu. Bazen sessiz kaldı, bazen çığlık attı, bazen de usul usul sızlandı. Sonunda gücü tükendi; yere düşüp kaldı ve derin bir uykuya daldı.
Derken şu rüyayı gördü: İki kayalık dağın arasından korka korka yürümekteydi; ağaçların filizleri ve çalılar ayaklarına dolanıp batıyordu. Yağmur yüzünü kamçılıyor, rüzgâr uzun saçlarını savuruyordu. Tepeye vardığında bambaşka bir manzarayla karşılaşıverdi. Gökyüzü masmaviydi; hava ılıktı. Yokuş aşağı yürümeye başlayınca renk renk çiçeklerin doldurduğu yemyeşil çimenlikte karşısına tertemiz bir kulübe çıktı. Oraya varıp da kapısını açtığında kendisine dostça el sallayan yaşlı bir kadın gördü.
Tam o sırada uyandı. Sabah olmak üzereydi.
Zavallı kadın, rüyada gördüklerini gerçekte yaşamaya karar verdi. Bunun için o dağı bularak zar zor yukarı tırmandı; hepsi rüyasında gördüğü gibiydi.
Yaşlı kadın onu candan karşıladı ve bir sandalye göstererek oturmasını söyledi.
"Beni ziyarete geldiğine göre, başından bir uğursuzluk geçmiş olmalı" dedi.
Genç kadın gözyaşları içinde, olan bitenleri anlattı.
"Merak etme" dedi yaşlı kadın, "Sana yardım edeceğim. Al şu altın tarağı, dolunay gökte yükselinceye kadar bekle. Sonra bente giderek su başında otur; uzun ve siyah saçlarını bu tarakla tara! Sonra onları suya sarkıt. Bu iş bitince tarağı suyun üzerine bırak ve bekle bakalım, ne olacak?"
Kadın geri döndü, ama dolunay yükselinceye kadar uzun zaman geçti.
Derken ay gökte yükseldi; kadın su başına vardı; yere oturarak uzun ve siyah saçlarını taramaya başladı. Bu iş bitince onları suya sarkıttı ve tarağı da suyun üzerine bıraktı.
Aradan çok geçmedi; suda bir hışırtı oldu, bir dalga yükseldi. Bu dalga kıyıya vurarak oradaki tarağı aldı, tarak dibe batmaya başladı. Bu sırada suyun yüzeyi yarılarak avcının başı yükseliverdi.
Bu baş konuşmadı, sadece karısına üzüntüyle baktı. Aynı anda büyük bir hışırtıyla ikinci dalga gelerek adamın başını örttü.
Sonra hepsi kayboldu ve su eski haline döndü. Ayın yüzü hâlâ suyun yüzeyine aksetmekteydi.
Kadın çaresizce eve döndü. Rüyasında yine yaşlı kadının kulübesini gördü. Ertesi gün yine aynı yoldan giderek ona derdini anlattı.
Kadın bu kez altın bir flüt vererek şöyle dedi: "Dolunay gökte yükselince şu flütü al, su başına otur ve güzel bir şarkı çal. Ondan sonra flütü kumun üzerine koy; göreceksin bak neler olacak!"
Kadın onun dediğini yaptı. Tam flütü kumun üzerine bırakırken suyun derinliğinden bir hışırtı duyuldu; bir dalga yükseldi ve bu dalga flütü alıp gitti. Az sonra su yarıldı ve bu kez avcının yalnız başı değil, vücudunun yarısı da meydana çıktı. Kollarını karısına doğru uzattı, ama ikinci bir dalga gelerek onu, önce üzerini örttükten sonra aşağıya, suyun dibine çekiverdi.
Zavallı kadın, "Ahh, bunun ne yararı var ki! Sevgilimi bir an görüyor, sonra kaybediyorum" diye sızlandı.
Yeniden üzüntüye boğuldu. Ama rüyasında üçüncü kez yaşlı kadının kulübesini gördü. Tekrar yola çıktı.
Bilge kadın, bu kez altından bir çıkrık vererek onu avuttu: "Daha her şey bitmedi. Bekle! Dolunayı görünce al şu çıkrığı, su başına otur ve iplik çekmeye başla. İşin bitince çıkrığı su kenarına koy, bekle bakalım ne olacak" dedi.
Kadın tüm söylenenleri yaptı. Dolunay gözükür gözükmez altın çıkrığı su başına taşıdı ve yünü bitinceye kadar orada iplik çekti. Sonra çıkrığı suya yaklaştırdığında eskilerinden çok daha büyük bir dalga gelerek çıkrığı aldığı gibi geri gitti. Az sonra da avcının başıyla tüm vücudu sudan havaya fışkırıverdi! Adam hemen karaya sıçrayarak karısının elinden tuttu; ikisi birlikte kaçtılar. Ama henüz uzaklaşmadan su öylesine fokurdayarak taştı ki, ikinci bir dalga önüne gelen her şeyi yıkarak peşlerine takıldı. Ölüm çok yaklaşmıştı! Kadın o kadar korktu ki, kocasından yardım istedi. Aynı anda ikisi de değişiverdi. Kadın kaplumbağa oldu, adam da kurbağa! Dev dalga onları öldürmedi, ama birbirlerinden ta uzaklara attı.
Su tekrar sakinleştikten ve ayakları kuru toprağa bastıktan sonra her iki hayvan yine insana dönüşüverdi.
Ama biri, ötekinin nerede olduğunu bilemedi. Kendilerini yabancı insanlar arasında ve tanımadıkları bir ülkede buldular. Aralarında koca koca dağlar ve derin vadiler vardı. Hayatta kalabilmek için ikisi de koyun güttü.
Ama biri, ötekinin nerede olduğunu bilemedi. Kendilerini yabancı insanlar arasında ve tanımadıkları bir ülkede buldular. Aralarında koca koca dağlar ve derin vadiler vardı. Hayatta kalabilmek için ikisi de koyun güttü.
Yıllarca bu hayvanları hep kırlarda ve ormanlarda güdüp durdular. İkisi de üzgündü; ikisi de memleket özlemi çekiyordu.
Derken ilkbahar geldi çattı; ikisi de sürülerini gütmeyi sürdürdü.
Ama birden karşılaşıverdiler.
Adam uzaktan gelen bir koyun sürüsü görünce kendi sürüsünü o tarafa güttü. Bir vadide karşılaştılar. Ama birbirlerini tanımadılar.
Yine de en azından yalnız kalmayacakları için sevindiler.
O günden sonra her gün sürüleri birlikte güttüler. Çok konuşmadılar, ama birbirlerini avuttular işte!
Bir akşam dolunay gökte yükseldiğinde, koyunlar dinlenip uyurken erkek cebinden flütünü çıkararak güzel, ama hüzünlü bir şarkı çaldı. Şarkı bittiğinde kadının acı acı ağladığını fark etti.
"Niye ağlıyorsun?" diye sordu.
Kadın, "Ahh, ben bu şarkıyı son kez dinlediğimde yine dolunay vardı, o sırada sevgilimin başı sudan çıkmıştı" deyince adam ona iyice baktı ve gözleri yaşardı.
Sevgili karısını tanımıştı. Karısı da ona baktı, o da ay ışığında kocasını tanıyıverdi. Kucaklaşıp öpüştüler.
Ne denli mutlu olduklarını artık kimse sormasın!