De haan heeft eens tegen zijn kippetjes gezegd: "Komen jullie allemaal de kamer in, de kamer in, de kamer in, broodkruimels pikken op de tafel, op tafel, op tafel; want de vrouw is uit, op visite." Toen zeiden de kippetjes: "Nee nee nee, kommen niet, kommen niet, weet je de vrouw is altijd zo boos, altijd zo boos, altijd zo boos!" En dan zegt de haan weer: "Ze weet er immers niks van, kom toch hier! kom toch hier! kom toch hier! Ze gunt jullie ook nooit niks." Maar de hennetjes riepen: "Nee nee nee, ze is uit en voorbij, uit en voorbij, uit en voorbij, we gaan d'r niet op, gaan d'r niet op, gaan d'r niet op!" Maar de haan liet hen geen ogenblik met rust, aldoor en overal joeg hij de kippen op, tot ze eindelijk de kamer zijn binnen gegaan en op tafel de kruimels zijn gaan pikken. Juist komt de vrouw thuis, haalt gauw een stok, slaat ze eraf en knuppelt er hard op los. En als ze dan eindelijk op het erf weer allemaal bij mekaar zijn, zeggen de kippetjes tegen de haan: "Och-och-och-och-och ik ben zo akelig! Och-och-och-och-och ik ben zo akelig!" En toen heeft de haan gelachen en gezegd: "Ha-ha-ha-ha-had ik het niet gedacht?" En daarmee konden ze gaan.
Un giorno un contadino disse ai suoi cagnolini: "Venite in sala da pranzo a mangiare le briciole di pane rimaste sulla tavola. La padrona è andata a far visite."
I cuccioli risposero: "No, no. Noi non ci veniamo. Se la padrona lo viene a sapere, ci picchia."
E il contadino: "Non verrà a saperlo e, dopo tutto, non vi dà mai niente di buono da mangiare."
"No, no, non dobbiamo andare: dobbiamo lasciarlo da solo," si dissero i cagnolini.
Ma il contadino non li lasciava in pace e alla fine si decisero a salire sulla tavola e a divorare voracemente le briciole.
In quel mentre arrivò la padrona e, preso un bastone, cominciò a picchiarli di santa ragione.
"Ahi ahi ahi! Hai visto?," dissero i cuccioli.
"Ah ah ah! Ma non è quello che vi aspettavate?" rispose il contadino.
E a quelli non rimase che scappare via di corsa.
I cuccioli risposero: "No, no. Noi non ci veniamo. Se la padrona lo viene a sapere, ci picchia."
E il contadino: "Non verrà a saperlo e, dopo tutto, non vi dà mai niente di buono da mangiare."
"No, no, non dobbiamo andare: dobbiamo lasciarlo da solo," si dissero i cagnolini.
Ma il contadino non li lasciava in pace e alla fine si decisero a salire sulla tavola e a divorare voracemente le briciole.
In quel mentre arrivò la padrona e, preso un bastone, cominciò a picchiarli di santa ragione.
"Ahi ahi ahi! Hai visto?," dissero i cuccioli.
"Ah ah ah! Ma non è quello che vi aspettavate?" rispose il contadino.
E a quelli non rimase che scappare via di corsa.
Traduzione Gian Carlo Macchi, © Gian Carlo Macchi