In oude tijden, toen God zelf nog op aarde rond liep, was het land veel vruchtbaarder dan het nu is en toen droegen de aren niet vijftig- of zestigvoud, maar vierhonderd- of vijfhonderdvoud. De korrels groeiden aan de halm van onderen af tot bovenaan toe, zolang het koren was, zo lang was ook de aar. Maar zo zijn de mensen; in tijden van overvloed letten ze niet genoeg op de goede dingen, die van God komen; ze worden onverschillig en lichtzinnig. Eens op een dag ging er een vrouw langs een korenveld, en het kindje dat naast haar huppelde, viel in een plas en maakte de jurk vuil. Toen rukte de moeder een handvol van die mooie aren af en veegde daarmee het jurkje af. Toen de Here God, die juist langs kwam, dat zag, werd hij boos en sprak: "Voortaan zal de korenhalm geen aar meer dragen: de mensen zijn de hemelse gaven niet langer waard." De omstanders die dat hoorden, schrokken en vielen op hun knieën en smeekten, dat hij toch nog iets aan de halm zou laten: als ze het zelf al niet waard waren, dan terwille van de vogels die anders zouden verhongeren. De Here, die hun ellende voorzag, kreeg medelijden en stond het verzoek toe. En zo bleef bovenaan de aar nog over, zoals hij nu groeit.
远古时代，当上帝亲自巡视大地时，土地的产量比现在高得多。 那时，麦穗不只结五六十粒，而是四五百粒，麦秆从头到脚长满了麦粒，秆有多长，穗就有多长。 然而人类是如此的浅俗，他们生活丰裕时，就不再珍惜上苍的恩赐，以致变得漫不经心、大手大脚。 一天，一位妇女路经一片麦地，她的小孩在她身边跑着，一下跌进了泥坑里，弄脏了小衣服。
于是，这位母亲扯下一把漂亮的麦穗，用它擦净了衣服。
碰巧上帝从这儿经过，见到这情形他非常生气，说："从此麦秆不再结穗，人类不配再获得上苍的赐予。"周围的人听到这话吓坏了，纷纷跪下，祈求上帝仍留些麦穗于秆上，即使人类不配这一恩赐，但是为了那些无辜的家禽，求上帝开恩，否则它们就会饿死。 上帝预见到人类的苦难，可怜他们，答应了这一请求。 于是麦穗留了下来，就像现在生长的这样子。
于是，这位母亲扯下一把漂亮的麦穗，用它擦净了衣服。
碰巧上帝从这儿经过，见到这情形他非常生气，说："从此麦秆不再结穗，人类不配再获得上苍的赐予。"周围的人听到这话吓坏了，纷纷跪下，祈求上帝仍留些麦穗于秆上，即使人类不配这一恩赐，但是为了那些无辜的家禽，求上帝开恩，否则它们就会饿死。 上帝预见到人类的苦难，可怜他们，答应了这一请求。 于是麦穗留了下来，就像现在生长的这样子。