Gül


De roos


Bir zamanlar fakir bir kadının iki oğlu vardı; küçük olanı her gün ormana gidip odun kesmek zorundaydı. Bir gün çok uzaklara gittiğinde karşısına küçük bir çocuk çıktı. Eli çok hızlıydı; topladığı odunları oğlanın evinin önüne götürüp yığdı ve kendisi o anda kayboldu. Oğlan bunu annesine anlattı, ama kadın inanmak istemedi. Bunun üzerine oğlan eve bir tek gül getirdi ve bunu o güzel ve küçük çocuğun verdiğini söyledi, gül açtığı zaman o çocuk yine gelecekmiş! Annesi gülü içi su dolu vazoya koydu. Bir sabah oğlan yatağından hiç kalkmadı. Annesi gidip ona baktı ve çocuğunu ölü buldu; yüzünde şirin bir ifade vardı. Ve o sabah gül açıverdi.
Er was eens een arme vrouw, en die had twee kinderen, en de jongste moest elke dag het bos in om hout te halen. Toen het eens op een keer heel veel hout moest halen, kwam er een klein kind aan, maar dat was verbazend mooi, en dat ging naar hem toe en hielp heel ijverig met hout rapen en droeg het tot voor hun huis, maar toen was het, in een oogwenk, verdwenen. Het kind vertelde het aan zijn moeder, maar die wou er niets van geloven. Tenslotte liet het kind een roos zien, en zei dat het mooie kindje hem deze roos had gegeven en gezegd had dat als de roos was uitgebloeid, hij terug zou komen. De moeder zette de roos in het water. Op een morgen kwam 't kind helemaal niet uit bed; en de moeder ging naar het bed toe en daar vond ze haar kind dood, maar het lag er zo rustig. En de roos was diezelfde morgen uitgebloeid.