从前有姊妹俩，一个膝下无子却很富裕；一个有五个儿女却是个寡妇，她穷得叮噹响连一家子都养不活。 为生计所迫，没办法，她只得到姐姐那儿去要，说："我的孩子和我正饿得慌，你很有钱，给我们一口面包吧！"那个有钱的姐姐可是个铁石心肠，她居然说："我连自己也没有什么吃的呢！"后来又恶言恶语地把可怜的妹妹打发走了。 过了一会儿，富姐姐的丈夫回来了，想切块面包吃。 等他切第一刀时，面包里竟流出了殷红的血液。 女人见了很害怕，便把妹妹要面包的事告诉了丈夫，丈夫急匆匆地赶到那寡妇家，准备给她点周济。 等他踏进寡妇的屋内时，只见她正在祈祷，怀里正抱着两个小孩，三个大的已躺在床上死去了。 他给了她些食物，但她却回答说："我已不需人间的食物了，上帝已满足了我三个孩子的食欲，我们的祈求他一定会听见的。"说着两个孩子就断了气，于是她的心也碎了，倒下死了。
Er waren eens twee zusters. De ene had geen kinderen en was rijk, en de andere had vijf kinderen en was weduwe en ze was zo arm, dat ze geen brood genoeg meer had om haar kinderen te eten te geven. Toen ging zij in haar nood naar haar zuster en zei: "Mijn kinderen lijden met mij de grootste honger; jij bent rijk; geef me wat brood." Maar het schatrijke mens was zo hard als een steen en ze zei: "Ik heb zelf niets in huis," en ze wees haar arme zuster met koude woorden de deur.
Kort daarop kwam de man van de rijke zuster thuis en hij wilde voor zichzelf een stuk brood afsnijden, maar toen hij de eerste snee in het brood deed, vloeide er rood bloed uit. De vrouw zag het, ze schrok en vertelde hem wat er gebeurd was.
Hij snelde erheen om hen te helpen; maar toen hij in de kamer van de arme weduwe kwam, vond hij haar in gebed. Ze had de twee jongste kinderen in haar armen, maar de drie oudste waren gestorven. Hij bood haar aan, haar eten te geven, maar zij antwoordde:
"Naar aards voedsel verlang ik niet meer; drie van hen heeft God reeds voldoende gegeven, en hij zal ons smeken ook verhoren."
Nauwelijks had ze die woorden uitgesproken, of de beide kleinen bliezen de laatste adem uit en daarom brak ook haar het hart en ze zonk dood neer.