Bir kralın üç oğlu vardı, üçünü de çok seviyordu. Ölümünden sonra kimin kral olacağına karar vermesi gerekiyordu. Nitekim ölüm döşeğindeyken onları yanına çağırarak şöyle dedi: "Sevgili çocuklar! Bu işi düşündüm taşındım, size de açayım, içinizden en tembeli kimse, o kral olsun!"
Bunun üzerine en büyük oğlan, "Baba, krallık benim olmalı. Çünkü ben yatıp uyumaya başladığımda gözümden bir damla yaş aksa bile ona hiç dokunmuyorum ki, uykum kaçmasın!"
Ortanca oğlan, "Baba, krallık benim! Çünkü ben o kadar tembelim ki, ayaklarımı ısıtmak için ocak başına geçtiğimde yansa bile geri çekmeye üşenirim."
Küçük oğlan da şöyle dedi: "Baba, kral ben olmalıyım; çünkü o kadar tembelim ki, beni asmak üzere boynuma ip geçirseler ve de elime keskin bir bıçak verip ipi kesmeme izin verseler, asılırım da yine o bıçakla ipi kesmeye üşenirim!" Bunu duyan babası, "En tembel şenmişsin, krallık senin olsun" dedi.
A certain King had three sons who were all equally dear to him, and he did not know which of them to appoint as his successor after his own death. When the time came when he was about to die, he summoned them to his bedside and said, "Dear children, I have been thinking of something which I will declare unto you; whichsoever of you is the laziest shall have the kingdom." The eldest said, "Then, father, the kingdom is mine, for I am so idle that if I lie down to rest, and a drop falls in my eye, I will not open it that I may sleep." The second said; "Father, the kingdom belongs to me, for I am so idle that when I am sitting by the fire warming myself, I would rather let my heel be burnt off than draw back my leg." The third said, "Father, the kingdom is mine, for I am so idle that if I were going to be hanged, and had the rope already round my neck, and any one put a sharp knife into my hand with which I might cut the rope, I would rather let myself be hanged than raise my hand to the rope." When the father heard that, he said, "Thou hast carried it the farthest, and shalt be King."