Bir zamanlar bir balıkçıyla karısı ufacık bir barakada oturmaktaydı. Adam her gün göl kenarına gidip durmadan olta atıyordu. Bir gün yine göl başında olta attı; su çok berraktı; adam orada oturdu, oturdu, oturdu. Oltası gittikçe derine indi, tekrar topladığında ucuna bir pisi balığı takılmıştı. Balık ona, Dinle bak, balıkçı, hayatımı bağışla! Ben gerçek bir balık değilim, büyü yapılmış bir prensim. Beni öldürürsen eline ne geçecek ki? Yemeye kalksan tat bile alamayacaksın. Bırak gideyim dedi. Adam, Fazla bir şey söylemene gerek yok! Ben konuşan bir balığı nasıl olsa yine salıverirdim dedikten sonra onu berrak suya bıraktı. Balık dibe doğru inerken ardında kınalı bir çizgi bıraktı. Derken avcı eve döndü. Karısı, Bugün yine mi bir şey yakalayamadın be adam! diye serzenişte bulundu. Yakaladım dedi adam, Bir balık yakaladım, ama o bana kendisinin bir prens olduğunu söyledi. Bunun üzerine onu serbest bıraktım. Peki, bir istekte bulunmadın mı? diye sordu karısı. Hayır.