grimmstories.com | startpagina

Slimme Hans

Hans' moeder vraagt: Waar ga je naar toe, Hans? Hans antwoordt: Naar Grietje. Gebruik je verstand, Hans. Zal wel gaan moeder. Tjuus moeder. Tjuus, Hans. Hans komt bij Grietje. Dag, Grietje! Dag Hans! Heb je wat meegebracht? Niks, geef maar wat. Grietje geeft Hans een mooie speld. Hans zegt: Tjuus, Grietje. Tjuus, Hans. Hans neemt de speld, steekt hem in een hooiwagen en gaat achter de hooiwagen aan, naar huis. G'n avond, moeder. G'n avond Hans. Waar was je? Bij Grietje. Had je d'r wat meegebracht? Niets gebracht. Gekregen. Wat heb je van haar gekregen?,,'n Mooie speld. En waar heb je die speld, Hans? In de hooiwagen gestoken. Dat is dom van je Hans. Had de speld maar aan je mouw gestoken! Hindert niet. Volgende maal beter. Waar ga je naar toe, Hans? Naar Grietje, moeder! Gebruik je verstand, Hans. Dat zal wel gaan. Tjuus, moeder. Tjuus, Hans. Hans komt bij Grietje. Dag, Grietje. Dag Hans. Heb je wat moois? Neen. Geef me maar wat. Grietje geeft hem een mooi mes. Tjuus, Grietje.

7.8/10 - 99 stemmen

Lees het sprookje →

De mooiste sprookjes

Lijst van sprookjes

Alle sprookjes van de gebroeders Grimm

Willekeurig sprookje

Translations in other languages are welcome

Please send them to info@grimmstories.com

Het lelijke jonge eendje
H.C. Andersen →

De mooiste sprookjes van Grimm

Roodkapje Er was eens een lief klein meisje; iedereen die haar zag hield veel van haar, maar haar grootmoeder wel het allermeest, en die wist eenvoudig niet, wat ze het kind allemaal zou willen geven. Op een keer gaf ze haar een rood fluwelen mutsje, en omdat het haar zo goed stond en ze nooit meer iets anders droeg, werd ze voortaan enkel maar Roodkapje genoemd. Op een dag zei haar moeder: Kom, Roodkapje, hier heb je een stuk koek en een fles wijn, breng dat eens naar je grootmoeder.
Lees het sprookje →

Hans en Grietje Aan de rand van een groot bos woonde eens een arme houthakker met zijn vrouw en twee kinderen. Het jongetje heette Hans en het meisje Grietje. Ze hadden maar heel weinig te eten, en eens, toen alles erg duur werd in het land, konden ze ook niet meer aan brood komen.
Lees het sprookje →

Sneeuwwitje
Lees het sprookje →

Repelsteeltje Er was eens een molenaar. Hij was arm maar hij had een mooie dochter. Op een keer kwam hij in gesprek met de koning en om zich een zeker aanzien te geven zei hij tegen hem: Ik heb een dochter die van stro goud kan spinnen. De koning sprak tot de molenaar: Dat is een kunst die mij wel bevalt. Als je dochter zo knap is als je zegt. breng haar dan morgen naar mijn paleis, dan zal ik haar op de proef stellen.
Lees het sprookje →

Vrouw Holle Er was eens een weduwe, die twee dochters had. De één was mooi en ijverig, de andere lelijk en lui. Maar ze hield van de lelijke en luie, die haar eigen dochter was, veel meer, en de andere moest alle werk doen en Assepoes in huis zijn. Het arme meisje moest elke dag op straat zitten bij de waterput en ze moest zoveel spinnen, dat het bloed haar uit de vingers sprong. Nu gebeurde het eens, dat de spoel helemaal bloederig was.
Lees het sprookje →

De wolf en de zeven geitjes Er was eens een oude geit die zeven jonge geitjes had en zij had ze lief zoals een moeder haar kinderen liefheeft. Op een dag wilde zij het bos ingaan om voedsel te halen: zij riep ze alle zeven bij elkaar en zei: Lieve kinderen, ik ga naar het bos, wees op je hoede voor de wolf; als hij binnen komt, dan eet hij jullie allen met huid en haar op. De booswicht vermomt zich vaak, maar aan zijn rauwe stem en zijn zwarte poten kunnen jullie hem meteen herkennen.
Lees het sprookje →

Het meisje met de zwavelstokjes
Een sprookje van H.C. Andersen →

De Bremer stadsmuzikanten Een man had een ezel, die al jaren lang onverdroten de zakken naar de molen had gedragen maar wiens krachten nu begonnen af te nemen, zodat hij steeds ongeschikter voor zijn werk werd. Toen dacht zijn meester erover hem maar weg te doen om hem niet langer in de kost te hebben; maar de ezel kreeg in de gaten, dat de wind in de verkeerde hoek zat, smeerde m en ging op weg naar Bremen. Daar, zo meende hij, kon hij wel stadsmuzikant worden.
Lees het sprookje →

Doornroosje In oeroude tijden leefden er eens een koning en een koningin, die zeiden elke dag tegen elkaar: hadden we maar een kindje! en ze kregen er maar geen. Maar eens op een keer, toen de koningin juist in bad was, kwam er een kikker uit de vijver naar het land gekropen en hij ging naar de koningin toe en zei: Uw wens zal vervuld worden; voor het jaar om is, zult u een dochtertje krijgen. Wat de kikker gezegd had, dat gebeurde, en de koning kreeg een dochtertje.
Lees het sprookje →

Assepoester Er was eens een rijk man. Zijn vrouw lag ziek; en toen zij haar einde voelde naderen, riep ze haar enig dochtertje bij zich en zei: Lieve kind, blijf vroom en goed, dan zal de lieve God je altijd helpen en ik zal van de hemel op je neerzien en bij je zijn. Daarop sloot zij haar ogen en stierf. Het meisje ging elke dag naar 't graf van haar moeder en schreide daar en zij bleef vroom en goed.
Lees het sprookje →

De Kikkerkoning of IJzeren Hendrik In oude tijden, toen wensen nog hielp, leefde er een koning wiens dochters allen mooi waren; maar de jongste was zo mooi dat de zon zelf, die toch zoveel gezien heeft, zich erover verbaasde iedere keer als hij haar gezicht bescheen. Vlak bij het slot van de koning lag een groot donker bos en in dat bos bevond zich onder een oude linde een bron.
Lees het sprookje →

Tafeltje dek je, ezeltje strek je en knuppel uit de zak Vele jaren geleden was er eens een kleermaker, die drie zoons had en verder alleen een geit. Maar daar die geit hen allen tezamen met haar melk in leven hield, moest ze goed voer hebben en elke dag naar de wei worden gebracht. Dat deden de zoons dan ook om beurten. Eens bracht de oudste haar naar het kerkhof waar de mooiste planten stonden, hij liet haar daar weiden en rondspringen.
Lees het sprookje →

Gelukkige Hans Hans had zeven jaar bij zijn heer gediend en toen zei hij tegen hem: Heer, mijn tijd is om, ik wil nu graag weer naar huis naar mijn moeder, geef mij mijn loon. De heer antwoordde: je hebt mij eerlijk en trouw gediend; ik zal je naar verdienste belonen, en hij gaf hem een klomp goud die zo groot was als Hans zijn hoofd. Hans haalde zijn zakdoek uit zijn zak, wikkelde daar de klomp goud in, nam hem op zijn schouder en ging op weg naar huis.
Lees het sprookje →

Van de visser en zijn vrouw Er was eens een visser en z'n vrouw, die zo arm waren, dat ze alleen maar in een pot konden wonen, vlak aan zee. De visser ging elke dag hengelen; en dan hengelde hij en hengelde hij maar. Zo zat hij ook eens bij zijn hengel en keek steeds in 't blanke water, en hij keek en keek. Daar dook de dobber diep onder, en toen hij 'm ophaalde, had hij een grote bot. Toen zei de bot tegen 'm: Hoor jij es visser, zei-d-ie, laat me leven, een echte bot ben 'k toch niet, ik ben een betoverde prins.
Lees het sprookje →

De gouden gans Er was eens een man die drie zoons had, en de jongste van hen heette de domoor. En hij werd bespot en veracht en bij iedere gelegenheid achter gesteld. Eens op een keer ging de oudste naar het bos om hout te hakken; vóór hij weg ging, gaf zijn moeder hem nog een heerlijke eierkoek mee en een fles wijn, zodat hij geen honger en geen dorst zou hebben.
Lees het sprookje →

Raponsje Er waren eens een man en een vrouw, die al heel lang tevergeefs hadden gehoopt, dat zij een kind zouden krijgen; maar eindelijk leek het erop dat de lieve God hun wens toch zou vervullen. Nu hadden deze mensen aan de achterkant van hun huis een klein raam, waardoor je in een prachtige tuin kon kijken, die vol stond met prachtige bloemen en planten.
Lees het sprookje →

De gouden vogel In oeroude tijden was er eens een koning. Hij had een prachtig park achter zijn slot, en daar stond een boom in, die gouden appels droeg. Wanneer de appels rijp waren, werden ze geteld. Maar de volgende morgen ontbrak er één. Men meldde het de koning, en hij gaf bevel, dat er voortaan elke nacht onder de boom de wacht zou worden gehouden. Nu had de koning drie zonen. De oudste zond hij met 't vallen van de avond naar de tuin.
Lees het sprookje →

Het meisje zonder handen Een molenaar was gaandeweg tot armoe vervallen. Hij had niets meer dan zijn molen en nog een grote appelboom die erachter stond. Op een keer was hij naar het bos gegaan om hout te halen. Daar trad een oude man op hem toe. Hij had hem nog nooit gezien. Hij zei: Wat sjouw je toch met dat hout; laat mij je tot een rijk man maken, wanneer je mij maar geeft, wat achter je molen staat. Wat kan dat anders zijn dan de appelboom? dacht de molenaar en zei ja en bezegelde zijn belofte op schrift.
Lees het sprookje →

Van iemand die erop uittrok om het griezelen te leren Een vader had twee zonen waarvan de oudste knap en verstandig was en zich overal wist aan te passen, de jongste echter was dom, begreep niets en kon niet leren. Als de mensen hem zagen zeiden zij: Daar zal die vader nog last mee krijgen! Als er iets te doen viel, dan moest de oudste het altijd opknappen.
Lees het sprookje →

De prinses op de erwt
Een sprookje van H.C. Andersen →

Broertje en zusje Broertje nam zijn zusje bij de hand en sprak: Sinds onze moeder dood is hebben wij geen goed ogenblik meer gekend; onze stiefmoeder geeft ons alle dagen slaag en als wij bij haar komen trapt zij ons het huis uit. De harde broodkorsten die overblijven zijn ons voedsel en het hondje onder de tafel heeft het nog beter, dat werpt ze dikwijls een lekker hapje toe. Het is gewoon verschrikkelijk! - als onze moeder dat eens wist! Kom, laten wij samen de wijde wereld ingaan.
Lees het sprookje →

Het dappere snijdertje (Zeven in één klap) Op een mooie zomermorgen zat een snijdertje op zijn tafel voor het venster; hij was opgewekt en naaide dat het een aard had. Toen kwam een boerenvrouw de straat af en riep: Moes te koop! Moes te koop! Dat klonk het snijdertje heerlijk in de oren: hij stak zijn kleine hoofd uit het raam en riep: Kom maar boven vrouwtjelief, hier kun je je moes kwijt. De vrouw klom de drie steile trappen op naar het snijdertje, en ze moest al haar manden met vruchtenmoes voor hem uitpakken.
Lees het sprookje →

De bijenkoningin Twee koningszonen waren eens op avontuur uit. Ze kwamen temidden van woest levende mensen terecht, zodat ze helemaal niet meer thuis kwamen. De jongste die Domoor heette, trok weg om zijn broers te zoeken: maar toen hij ze eindelijk gevonden had, bespotten ze hem, omdat hij zich met z'n simpelheid de wereld door wilde slaan, terwijl zij tweeën er geen uitweg in vonden, terwijl ze toch zoveel slimmer waren. Ze trokken nu met z'n drieen verder en kwamen bij een mierenhoop.
Lees het sprookje →

Alle sprookjes van de gebroeders Grimm
Complete lijst →

Donations are welcomed & appreciated.

Thank you for your support.