Bir zamanlar bir kız vardı; güzeldi, ama tembeldi, düzensizdi. İplik çekerken öyle hırçınlaşırdı ki, ketende ufacık bir düğüme rastlaşa onları yere saçar, kumaşı da fırlatır atardı. Neyse, bu kızın çok çalışkan bir hizmetçisi vardı. Bu kız bir gün yere atılmış düğümleri toplayarak kendine güzel bir elbise dikti. Tembel kıza genç bir adam talip oldu. Düğün günü kararlaştırıldı. O akşam çalışkan kız o güzel elbisesini giyerek neşe içersinde dans etti. Gelin:
Ah, ne güzel dans ediyor bu kız
Güzel elbisesiyle ve de bu ne hız!
Güzel elbisesiyle ve de bu ne hız!
Damat bunu işitince ona ne demek istediğini sordu. Bunun üzerine gelin ona, yerlere fırlatıp saçtığı düğümleri toplayan kızın bunlardan nasıl elbise yaptığını anlattı. Damat bunu duyunca ve evlenmek üzere olduğu kızın nasıl tembel; fakir kızınsa ne kadar çalışkan olduğunu anlayınca düğünü bozdu. Zengin kızla değil de, fakir kızla evlendi.
There was once on a time a maiden who was pretty, but idle and negligent. When she had to spin she was so out of temper that if there was a little knot in the flax, she at once pulled out a whole heap of it, and strewed it about on the ground beside her. Now she had a servant who was industrious, and gathered together the bits of flax which were thrown away, cleaned them, span them fine, and had a beautiful gown made out of them for herself. A young man had wooed the lazy girl, and the wedding was to take place. On the eve of the wedding, the industrious one was dancing merrily about in her pretty dress, and the bride said,-
"Ah, how that girl does jump about, dressed in my odds and ends."
"Ah, how that girl does jump about, dressed in my odds and ends."
The bridegroom heard that, and asked the bride what she meant by it? Then she told him that the girl was wearing a dress make of the flax which she had thrown away. When the bridegroom heard that, and saw how idle she was, and how industrious the poor girl was, he gave her up and went to the other, and chose her as his wife.