Between Werrel and Soist there lived a man whose name was Knoist, and he had three sons. One was blind, the other lame, and the third stark-naked. Once on a time they went into a field, and there they saw a hare. The blind one shot it, the lame one caught it, the naked one put it in his pocket. Then they came to a mighty big lake, on which there were three boats, one sailed, one sank, the third had no bottom to it. They all three got into the one with no bottom to it. Then they came to a mighty big forest in which there was a mighty big tree; in the tree was a mighty big chapel in the chapel was a sexton made of beech-wood and a box-wood parson, who dealt out holy-water with cudgels.
"How truly happy is that one
Who can from holy water run!"
Who can from holy water run!"
Werrel ile Soest kasabaları arasında Knoist adında bir adam oturuyordu. Bu adamın üç oğlu vardı: bir tanesi kördü, öbürü kötürümdü, üçüncüsü de çıplaktı.
Bir gün üçü birden tarlada giderken bir tavşan gördüler. Kör olan tavşanı vurdu!
Kötürüm yakaladı!
Çıplak olan cebine soktu!
Derken koskoca bir göle vardılar; bu gölde üç tane gemi yüzmekteydi.
Biri devrildi.
Öbürü battı.
Üçüncüsününse dibi yoktu!
Her üç oğlan dibi olmayan gemiye bindi. Derken koskoca bir ormana vardılar. Bu ormanın içinde koskocaman bir ağaç vardı; bu ağacın üstüne de büyük bir kilise kurulmuştu.
Bu kilisede sıska bir zangoçla şişko bir rahip, kutsal su dağıtıyordu, ama öyle hafifçe saçarak değil de, kocaman bir topuzla! Islanmamak ne mümkün!
Bu sudan kurtulana aşk olsun!