Pomiędzy Werrelem i Soestem mieszkał pewien człowiek, który nazywał się Knoist. Miał on trzech synów: jeden był ślepy, drugi kulawy, a trzeci całkiem nagi. Szli oni sobie kiedyś przez pole i zobaczyli zająca. Ślepy do niego strzelił, kulawy schwytał, a nagi schował do kieszeni. Znaleźli się raz nad wielką, przeogromną wodą. Zobaczyli na niej trzy okręty. Jeden płynął na pełnych żaglach, drugi tonął, a trzeci nie miał dna. I wszyscy trzej bracia wsiedli na okręt bez dna. Trafili wreszcie do wielkiego, przeogromnego lasu. Rosło w nim wielkie, przeogromne drzewo. W tym drzewie mieściła się wielka, przeogromna kaplica, a w kaplicy był bukszpanowy zakrystian i grabowy pastor, którzy pryskali święconą wodą przy pomocy kijów.

Po stokroć szczęśliwy człek,
Co przed święconą wodą uciekł.