Knoist i jego trzej synowie


Knoist und seine drei Söhne


Pomiędzy Werrelem i Soestem mieszkał pewien człowiek, który nazywał się Knoist. Miał on trzech synów: jeden był ślepy, drugi kulawy, a trzeci całkiem nagi. Szli oni sobie kiedyś przez pole i zobaczyli zająca. Ślepy do niego strzelił, kulawy schwytał, a nagi schował do kieszeni. Znaleźli się raz nad wielką, przeogromną wodą. Zobaczyli na niej trzy okręty. Jeden płynął na pełnych żaglach, drugi tonął, a trzeci nie miał dna. I wszyscy trzej bracia wsiedli na okręt bez dna. Trafili wreszcie do wielkiego, przeogromnego lasu. Rosło w nim wielkie, przeogromne drzewo. W tym drzewie mieściła się wielka, przeogromna kaplica, a w kaplicy był bukszpanowy zakrystian i grabowy pastor, którzy pryskali święconą wodą przy pomocy kijów.
Zwischen Werrel und Soest, da wohnte ein Mann, und der hieß Knoist; der hatte drei Söhne: der eine war blind, der andere war lahm, der dritte war splitternackt. Da gingen sie einmal übers Feld, da sahen sie einen Hasen. Der Blinde schoß auf ihn, der Lahme fing ihn und der Splitternackte, der steckte ihn in die Tasche. Da kamen sie zu einem großen, allmächtigen Wasser, da waren drei Schiffe darauf: das eine rann, das andere sank und das dritte hatte keinen Boden. Und worin kein Boden war, in dieses Schiff gingen sie alle drei hinein. Dann kamen sie an einen allmächtig großen Wald; darin war ein großer, allmächtiger Baum, in dem Baum war eine allmächtig große Kapelle, in der Kapelle war ein hagebuchener Küster und ein buchsbaumener Pastor, die teilten das Weihwasser mit Knüppeln aus.

Po stokroć szczęśliwy człek,
Selig ist der Mann,

Co przed święconą wodą uciekł.
Der dem Weihwasser entlaufen kann.